De Zweedse dichter en schrijver Tomas Tranströmer werd geboren in Stockholm op 15 april 1931. Zie ook alle tags voor Tomas Tranströmer op dit blog.
Streets in Shanghai
1
The white butterfly in the park is being read by many.
I love that cabbage-moth as if it were a fluttering corner of truth itself!
At dawn the running crowds set our quiet planet in motion.
Then the park fills with people. To each one, eight faces polished like jade, for all situations, to avoid making mistakes.
To each one, there’s also the invisible face reflecting “something you don’t talk about.”
Something that appears in tired moments and is as rank as a gulp of viper schnapps
with its long scaly aftertaste.
The carp in the pond move continuously, swimming while they sleep, setting an example for the faithful: always in motion.
2
It’s midday. Laundry flutters in the gray sea-wind high over the cyclists
who arrive in dense schools. Notice the labrinths on each side!
I’m surrounded by written characters that I can’t interpret, I’m illiterate through and through.
But I’ve paid what I owe and have receipts for everything.
I’ve accumulated so many illegible receipts.
I’m an old tree with withered leaves that hang on and can’t fall to the ground.
And a gust from the sea gets all these receipts rustling.
3
At dawn the trampling hordes set our quiet planet in motion.
We’re all aboard the street, and it’s as crammed as the deck of a ferry.
Where are we headed? Are there enough teacups? We should consider ourselves lucky to have made it aboard this street!
It’s a thousand years before the birth of claustrophobia.
Hovering behind each of us who walks here is a cross that wants to catch up with us, pass us, unite with us.
Something that wants to sneak up on us from behind, put its hands over our eyes and whisper “Guess who!”
Vertaald door Patty Crane
Tomas Tranströmer (15 april 1931 – 26 maart 2015)
De Nederlandse schrijver, columnist, kleinkunstenaar en zanger Daniël Samkalden werd geboren op 15 april 1979 in Naarden. Zie ook alle tags voor Daniël Samkalden op dit blog.
Uit:Jezus staat op uit de dood en dus kan ik geen boodschappen doen? (Column)
“Het begon allemaal op Witte Donderdag. Met open mond keek ik van begin tot het eind naar het tv-musical-spektakel The Passion waarin Danny de Munk als Jezus, Frans Bauer als Petrus, Philip Freriks als verteller en vele, vele andere bekende Nederlanders middels een eigentijds openlucht Lijdensverhaal de Publieke Omroep en het Christendom nog maar weer ’s in de uitverkoop zetten. Twee miljoen mensen keken ernaar, nadat eerder in alle ‘kunstprogramma’s’ ruimschoots zendtijd gegund werd aan dit project voor cultureel zwakzinnigen. Een onthutsend begin van het Paasfeest. In de druilerige dagen die volgden viel alles aan Pasen mij verkeerd.
Jezus en de krant
Wat zijn eigenlijk de gronden waarop ik als burger word gedwongen stil te staan bij Christelijke aangelegenheden? Ik wens helemaal geen verband tussen het feit dat er mensen zijn die zeggen dat Jezus opgestaan is uit zijn graf en de mogelijkheid of ik wel of niet de krant kan lezen of boodschappen kan doen. En al die kinderen die met grote ogen in de druipende tuin op zoek gaan naar eieren. We proberen ze de moeilijkste dingen te leren, kopen stapels boeken over verantwoord opvoeden, pedagogie, de ideeën van Freud en ondertussen zeggen we dat er een enorme haas met een buidel in de tuin gekleurde eieren heeft verstopt.
We doen ze in therapie als het geringste trauma op de loer ligt, maar zijn ze acht, dan zeggen we met een glimlach dat Sint Nicolaas niet bestaat, de allerbelangrijkste figuur in hun leven tot dan toe. Een kerstman op een vliegende arreslee. Wrede trucs om het evangelie draaglijker en commerciëler te maken.”
Daniël Samkalden (Naarden, 15 april 1979)
De Franse schrijver Jérôme Lambert werd geboren op 15 april 1975 in Nantes. Zie ook alle tags voor Jérôme Lambert op dit blog.
Uit: Comme le soleil
« Le mercredi, il a plu toute la matinée.
Par la fenêtre, j’ai regardé mon hamac se tremper, s’alourdir sous le poids de l’eau et dégouliner sur l’herbe.
J’ai vu les gouttes de pluie se rassembler et former des ruisseaux de boue le long de la terrasse et sous les rocailles de fleurs. J’ai vu que des animaux différents prenaient la place de ceux qui étaient partis se cacher dès les premières gouttes ; des escargots, des limaces, des grenouilles et les canards d’une maison voisine. Ils étaient cinq qui marchaient en se dandinant, l’eau glissait sur leurs plumes comme si de rien n’était. Je me suis dit que j’aimerais avoir ce pouvoir.
– Quel pouvoir ?
Maman avait lu dans mes pensées ?
– De quel pouvoir tu parles, ma chérie ? a-t-elle insisté.
J’avais dû encore penser tout haut comme ça m’arrive parfois. Maintenant, j’étais bien obligée de lui répondre :
– Que l’eau glisse sur mes plumes comme les canards. Que les choses désagréables ne me touchent pas.
– Mais elles nous touchent forcément, m’a répondu maman en souriant. Ce n’est pas toujours ce qu’on préfère mais il ne peut pas arriver que des choses agréables dans la vie.
– Alors, je veux bien qu’elles me touchent, je veux bien les sentir, mais qu’elles ne me fassent pas mal. Tu vois ? Comme les canards !
Maman a trouvé que c’était une très bonne façon de voir les choses, m’a félicitée et s’est replongée dans son livre. »
Jérôme Lambert (Nantes,15 april 1975)
De Vlaamse schrijver, cenarist, acteur en regisseur Patrick Bernauw werd geboren op 15 april 1962 in Aalst. Zie ook alle tags voor Patrick Bernauw op dit
Uit: Het Bloed van het Lam
`Deze plek is verschrikkelijk,’ vertaalde ik. Mijn spontane tussenkomst kwam me op een nieuwe onderzoekende blik te staan, maar ze ging er niet verder op in. ‘Daarachter verrees een standbeeld van de demon Asmodeus,’ zei ze, ‘en dat is de bewaker van geheimen en van verborgen schatten. Asmodeus schijnt ook de bouwer van Salomons Tempel geweest te zijn.’ `Het lijkt er dus op dat Saunière de toevallige bezoeker van zijn kerkje iets duidelijk wilde maken?’ `Dat mag je wel zeggen. Saunière begon daar ineens ook heel wat bezoekers over de vloer te krijgen. Soms waren er heel hoge gasten bij, zoals aartshertog Johann von Habsburg, de neef van de Oostenrijkse keizer. Toen een nieuwe bisschop de parochiepriester een verklaring vroeg voor zijn vreemde gewoonten en de oorsprong van zijn plotselinge rijkdom, negeerde Saunière het verzoek. Het is nog altijd een raadsel of het fortuin dat de abbé te beurt viel afkomstig was van de aartsbisschop, van het weinig inschikkelijke Vaticaan dat uiteindelijk toch zou gezwicht zijn voor zijn chantage, of van nog een andere instantie.’ Saunière overleed op 17 januari 1917 aan een hartaanval. Hoewel zijn parochianen verklaarden dat hij vijf dagen voordien nog in blakende gezondheid verkeerde, bestelde Marie Denarnaud op 12 januari toch al een lijkkist voor hem. De priester die bij het doodsbed van Saunière werd geroepen, weigerde hem de absolutie toe te kennen. Zijn lichaam werd rechtop gezet in een stoel op het terras van de Tour Magdala, de toren die hij had laten bouwen. `Saunière stierf zonder een rooie duit op zak,’ besloot ik het relaas van Lena. ‘Blijkbaar had hij al zijn centen doorgesluisd naar Marie Denarnaud. Zij bewoonde de Villa Bethania tot na de Tweede Wereldoorlog en verkocht het buitenhuis toen. Ze overleed in 1953, als ik me niet vergis. Ook in januari en ook aan een hartaanval.’ Lena zat me verbijsterd aan te kijken. Haar ogen waren groot geworden, het bloed leek uit haar gezicht weggetrokken en haar mond was open gevallen. ‘Hoe weet jij dat?’ stamelde ze ten slotte. Ik stond op, liep naar mijn bibliotheek en haalde The Holy Blood & The Holy Grail uit het rek. ‘Pastoor Saunière verloor zijn geloof door de vondst die hij in zijn kerk deed. En die vondst bestond uit de documenten met — volgens Baigent, Leigh en Lincoln althans — de stamboom van Jezus Christus. Zowel de Tempeliers als de katharen die niet geloofden dat Christus aan het kruis was gestorven, waren actief in de buurt van Rennes-le-Cháteau. Zowel de Tempeliers als de katharen zouden de Graal hebben bezeten”
Patrick Bernauw (Aalst, 15 april 1962)
Cover
De Engelse dichter en schrijver Benjamin Zephaniah werd geboren op 15 april 1958 in Handsworth, Birmingham. Zie ook alle tags voor Benjamin Zephania op dit blog.
Sos (Save Our Sons)
We Black men of England
Too proud to cry for shame,
Let’s cry a sea
Cry publicly,
Expose our very pain,
For Babylon the bandit
Is on our sisters trail,
The bad talk
And the cool walk
Will not keep us out of jail.
We Black men of England
Our guns are killing us,
How dare we?
Now hear me
How great is dangerous?
There’s a fascist and a druggist
Out to get our kith and kin,
Let silent guns
Save our sons
The power is within.
We Black men of England
Excel as if in sport
For our people,
Because some people
Want to see our face in court,
When we Black men of England
Look the mirror in the face,
Through our sisters eyes
Benjamin Zephaniah (Handsworth, 15 april 1958)
De Amerikaanse schrijver Henry James werd geboren in New York op 15 april 1843. Zie ook alle tags voor Henry James op dit blog.
Uit: The Portrait of a Lady
“He had certainly had a great experience of men, but there was an almost rustic simplicity in the faint smile that played upon his lean, spacious cheek and lighted up his humorous eye as he at last slowly and carefully deposited his big tea-cup upon the table. He was neatly dressed, in well-brushed black; but a shawl was folded upon his knees, and his feet were encased in thick, embroidered slippers.
A beautiful collie dog lay upon the grass near his chair, watching the master’s face almost as tenderly as the master took in the still more magisterial physiognomy of the house; and a little
bristling, bustling terrier bestowed a desultory attendance upon the other gentlemen.
One of these was a remarkably well-made man of five-and-thirty, with a face as English as that of the old gentleman I have just sketched was something else; a noticeably handsome face, fresh-coloured, fair and frank, with firm, straight features, a lively grey eye and the rich adornment of a chestnut beard. This person had a certain fortunate, brilliant exceptional look–the air of a happy temperament fertilised by a high civilisation–which would have made almost any observer envy him at a venture. He was booted and spurred, as if he had dismounted from a long ride; he wore a white hat, which looked too large for him; he held his twohands behind him, and in one of them–a large, white, well-shaped fist–was crumpled a pair of soiled dog-skin gloves.
His companion, measuring the length of the lawn beside him, was a person of quite a different pattern, who, although he might have excited grave curiosity, would not, like the other, have provoked you to wish yourself, almost blindly, in his place.”
Henry James (15 april 1843 – 28 februari 1916)
Cover
De Duitse dichter en tekenaar Wilhelm Busch werd geboren in Wiedensahl op 15 april 1832. Zie ook alle tags voor Wilhelm Busch op dit blog.
Uit: Max und Moritz
Ach, sie bleiben an dem langen,
Dürren Ast des Baumes hangen.
Und ihr Hals wird lang und länger,
Ihr Gesang wird bang und bänger.
Jedes legt noch schnell ein Ei,
Und dann kommt der Tod herbei.
Witwe Bolte in der Kammer
Hört im Bette diesen Jammer;
Ahnungsvoll tritt sie heraus,
Ach, was war das für ein Graus!
»Fließet aus dem Aug’, ihr Tränen!
All mein Hoffen, all mein Sehnen,
Meines Lebens schönster Traum
Hängt an diesem Apfelbaum!«
Tiefbetrübt und sorgenschwer
Kriegt sie jetzt das Messer her,
Nimmt die Toten von den Strängen,
Daß sie so nicht länger hängen,
Und mit stummem Trauerblick
Kehrt sie in ihr Haus zurück.
Dieses war der erste Streich,
Doch der zweite folgt sogleich.
Wilhelm Busch (15 april 1832 – 9 januari 1908)
Standbeeld in Seesen
De Nederlandse schrijfster Ina Boudier-Bakker werd geboren in Amsterdam op 15 april 1875. Zie ook alle tags voor Ina Boudier-Bakker op dit blog.
Uit:De klop op de deur
“Annètje Goldeweijn ging aan vaders hand door de drukke straten. Altijd vast ging zij met vader uit wenschen. Bij heel oude neef en nicht Stork op de Prinsengracht bij het Molenpad, en bij de nichten Van der Keer op het Singel.
Annètje drong soms huiverend tegen vader aan, angstig haar groote oogen in een onwijs grinnekend mannengezicht. Dit griezelige dat haar diep-in een schrik gaf met niets te vergelijken, hoorde onverbrekelijk voor haar gevoel bij den Nieuwjaarstocht. Even als dat andere, vertrouwd prettige: het zien van den lantaarnopsteker, den waldieper en den vuilnisman, die stoep op stoep af hun wenschen afgaven. Thuis zou zij straks de lange verzen met prentjes vinden liggen in de keuken bij Leentje….
Ja, dit hoorde alles bij den dag, zoo goed als het wenschen gaan met vader. De visites zelf waren wel naar, vond Annètje. Zooveel menschen die langs je wangen streken en tegen je lachten. Maar je hadt mooie nieuwe laarsjes aan, en je hoedje was ook mooi en nieuw, dat was prettig om aan te denken terwijl je daar zat. Bij de nichten waren altijd akelige allerhandjes, die je eten moèst. ’t Hielp niets of je bedankte, dan zeiden ze: ‘Kom kòm,’ en stopten ze in je hand. Je handschoentje werd er zoo kruimelig van. Ze bleef altijd maar vlak bij vader, en luisterde naar wat de groote menschen allemaal praatten: dat de winter zoo zacht was, er liepen buiten nog koeien in ’t land. En in de krant stond dat ergens maandrozen vol knoppen zaten – wat ’t worden moest als er geen vorst kwam….
Op ’t laatst werd ze doezelig, en keek verlangend of zijn kopje chocola al minderde. Want straks op straat zou ’t weer heerlijk zijn. Als zij zoo samen uit waren – en dat gebeurde haast maar alleen op Nieuwejaar – dan had ze ’t gevoel of ze alles zeggen kon tegen vader.
En nu was het ook alweer een beetje donker!”
Ina Boudier-Bakker (15 april 1875 – 26 december 1966)
Portret door Isaac Israëls, 1925
Zie voor nog meer schrijvers van de 15e april ook mijn vorige blog van vandaag.