La visitation (Marie Noël), Kenneth Rexroth

 

Bij de vierde zondag van de Advent

 


La Visitation de la Vierge (Le Magnificat) door Jean Jouvenet, 1716

 

La visitation

La vieille Elisabeth sur sa porte fleurie
File, écoutant des yeux les pas lointains du soir…
Voici par le sentier sa cousine Marie,
Celle de Nazareth, qui monte pour la voir.

Voici venir Marie avec sa grand’ nouvelle
Ce qui l’autre semaine en elle est arrivé..
Elisabeth la voit et court au-devant d’elle
Laissant rouler au vent son fil inachevé.

Dieu sait ce quelles ont toutes les deux ensemble
De pressant à ce dire ! Et pourtant l’entretien
leur manque tout à coup, la joie en elle tremble
Leurs mots se sont perdus, elles ne disent rien.
Chacune va cherchant en elle une assurance

Avant de confier à l’autre sans délai
Sous son voile une nouvelle
Tout haut, cette espérance au-dessus d’espérance
est ce bien vrai ? … Mon Dieu, si ce n’était pas vrai

Mais soudain le miracle a bougé dans leur âme
Dans leur corps ! Le silence autour a chancelé
Elle, la jeune fille, elle, la vieille femme,
Tressaillent : leurs petits en eux se sont parlés.

C’est impossible, ô Dieu ! c’est une rêverie…
Impossible ! Et pourtant plus vrai que tout, plus vrai
Que le soleil qu’on voit. Et le cœur de Marie
En a chanté comme un buisson au mois de mai.

Elle part, elle monte, elle a pris sa volée
Elle monte et sans route arrive au pied de Dieu.
Elle chante, à jamais hors de terre en allée,
Elle chante, perdue au plus haut du ciel bleu.

Et ne sachant plus rien, réalité, chimère,
Mensonge, vérité, raison ou déraison,
Sauf que son Dieu peut tout et qu’elle sera mère…
Mais voici Zacharie au seuil de la maison.

 


Marie Noël (16 februari 1883 – 23 december 1967)
Auxerre, de geboorteplaats van Marie Noël met de kathedraal Saint-Étienne

 

De Amerikaanse dichter Kenneth Rexroth werd geboren in South Bend (Indiana) op 22 december 1905. Zie ook alle tags voor Kenneth Rexroth op dit blog.

 

De stad van de maan

Boeddha nam wat herfstbladeren
in zijn hand en vroeg
aan Amanda of dit alle
rode bladeren waren die er waren.
Amanda antwoordde dat het
herfst was en dat er overal bladeren
op hen neervielen,
meer dan ooit geteld
kunnen worden. Dus zei
Boeddha: “Ik heb je
een handvol waarheden gegeven. Naast
deze zijn er nog vele
duizenden andere waarheden, meer
dan ooit geteld kunnen worden.”

 

Vertaald door Frans Roumen

 


Kenneth Rexroth (22 december 1905 – 6 juni 1982)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 22e december ook mijn blog van 22 december 2018 deel 1 en eveneens deel 2.

 

Sky Gilbert, Kenneth Rexroth

De Canadese dichter, schrijver en acteur Sky Gilbert werd geboren op 20 december 1952 Norwich, Connecticut. Zie ook alle tags voor Sky Gilbert op dit blog.

Uit: Come Back

“Yes, I am aware that I should, perhaps, not go there. Even as I write, the word sentiment — or rather sentimentality — comes up like yesterday’s dinner. Please believe me that there is no urge on my part to go back. It is long gone and I don’t give a flying fuck. So I am slipping into my previous nomenclature. But I don’t — I really don’t — give a damn about any of it. Do you think I want to go back? When I think for a moment, it all returns. Like a flood, yes, but one I can control.
I see you, in my mind’s eye, sitting there, smiling, looking satiric. When? When was it that I suggested something you considered very outrageous, and you said, “It seems that you have temporarily lost your mind”? And then you went on in that vein. You know, my darling, I wish you were not so ruled by your loins.
Is it that? You claim it is.
Of course, Johnny. But sometimes I think it is your heart, because that is the way we think of women — and you are one. But still. Let’s just say it has nothing to do with being a woman. We both know that men too are puddles, and can dissolve even without menstruating.
Remember when you stopped menstruating? I do. You dove into bodybuilding with your usual innocent bravado — no reservations whatsoever. Then it was, “I want a period. I don’t want to stop fucking menstruating. Jesus.” Someday you will. Soon, actually. That is certainly a something I no longer regret. Perhaps it has to do with what I am going to tell you about. Because, Johnny, I am going to use you unabashedly as a sounding board. That’s what you are best at when it comes to me, but I wouldn’t be alive if it wasn’t for you, so I suppose you are more than that to me. You know what I mean. You are what, barely fifty? And I am … so old, so very, very old. One cannot even imagine how old I am. And to have died so many times! When one has lived and died so often it does not seem quite so fantastical to get a little teary-eyed. It won’t last. But yes, even after all these years there is a whiff. A friend of mine wrote a beautiful essay once called “A Whiff of Abandon.” There’s a whiff of abandon in me. It’s still there, even though I cannot, or will not, act upon it. No, I have no real actual desire to climb onto one of those things, to straddle it again, or better yet to have it in my mouth. There is still the memory — but memory does not express it — the mood (it is in a way a mood) that overtakes one. But that sounds too romantic. There is a sense memory — the way actors talk about the remembrance of a smell, or a taste. Jesus, it’s enough maybe to say there is still a longing for it — an appreciation of beauty that never goes away.” 

 


Sky Gilbert (Norwich, 20 december 1952)

 

De Amerikaanse dichter Kenneth Rexroth werd geboren in South Bend (Indiana) op 22 december 1905. Zie ook alle tags voor Kenneth Rexroth op dit blog.

 

Vitaminen en ruwvoer

Met sterke enkels, verbrand door de zon, bijna naakt,
Worden door de dochters van Californië
Onwillige humanisten onderwezen;
In hun schedels drukken zij met tennisballen
De ongelukkige realisatie
Dat de natuur nog steeds sterker is dan de mens.
Het speciale Helleense voorrecht
Van het speciale intellect sijpelt
Eindelijk in deze geïrrigeerde grond.
Zweet van atleten en sap van geliefden
Zijn sterker dan Socrates’ dollekervel;
En de spelletjes van nauwgezette Euclides
Verdwijnen in de gymnopaedia.

 

Vertaald door Frans Roumen

 


Kenneth Rexroth (22 december 1905 – 6 juni 1982)

 

Zie voor de schrijvers van de 20e december ook mijn blog van 20 december 2021 en ook mijn blog van 20 december 2018 en ook mijn blog van 20 december 2015 deel 2 en eveneens deel 3.

Astrid Lampe, Kenneth Rexroth

De Nederlandse dichteres en schrijfster Astrid Lampe werd geboren in Tilburg op 22 december 1955. Zie ook alle tags voor Astrid Lampe op dit blog.

 

Schichtval

als kralen van de straal geslipt
als strakke bessen die gestript
na doffe plof op het zuurst van zoet
keurliggen in korf of mand
(en kolfjes naar zijn hand)

trek je gangen na
immens koud is de tochtsluis
van steen behang

en nacht die snood inplugt
het rijggat
het oud van beelden

geen darm-, silkwit weefsel
dat zulks bedekken kan
koud foedraal zonder kleppen
het gans arsenaal dat optrekt
spiraalt vanuit de voet
vortex, dubbele schroef
de spoelen moe

een trekveer die ratelt de
afvoer stroef
expander bleek vlees
dat
hikt
zich verslikt

colon – van
binnenuit houd ik mij stil
mijn kleed zal rekken
tot een kokon

één haal van ’t lemmet:
strak-áf zal ik staan in de zon en me
strekken

 

Gedichten

[I]

niets is pijnlijker dan
werkeloos toezien
bodembewonende zeediertes
zijn massaal uit het slib gekropen
het toneelgezelschap levert spontaan
een snipperdag in om ruim voor de troonrede het
offerfeest de hoedjesparade
met transitie aan de slag te gaan
het fijne van de monoloog
is dat ie voor alles
waarheidsgetrouw is
kameleontisch in essentie
een weinig babbelziek
bloed zien angst ruiken
defensief en
moordlustig
alleen zo begrijpen we
de niche in de markt
de vrijheid als constructie
was dit een leerstuk
we drukten pats boem
afrika in het pluche en met twee vingers in de neus
‘peace man!’
halen we de tempest naar
de biënnale van venetië
dromen doen we
(de kade splijt)
de harde werkelijkheid

 

Astrid Lampe (Tilburg, 22 december 1955)

 

De Amerikaanse dichter Kenneth Rexroth werd geboren in South Bend (Indiana) op 22 december 1905. Zie ook alle tags voor Kenneth Rexroth op dit blog.

 

Gij zult niet doden

Ze vermoorden alle jonge mensen.
Al een halve eeuw lang, elke dag,
Ze hebben hen opgejaagd en vermoord.
Ze vermoorden hen nu.
Op dit moment, over de hele wereld,
Vermoorden ze de jonge mensen.
Ze kennen tienduizend manieren om hen te doden.
Elk jaar bedenken ze nieuwe.
In de jungle van Afrika,
In de moerassen van Azië,
In de woestijnen van Azië,
In de slavenhokken van Siberië,
In de sloppenwijken van Europa,
In de nachtclubs van Amerika,
Zijn de moordenaars aan ’t werk.

Ze stenigen Steven,
Ze werpen hem buiten in elke stad ter wereld.
Onder het welkomstbord,
Onder het Rotary-embleem,
Op de snelweg in de buitenwijken,
Ligt zijn lichaam onder de naar hem gesmeten stenen.
Hij was vol geloof en kracht.
Hij deed grote wonderen onder de mensen.
Ze konden niet tegen zijn wijsheid.
Ze konden de geest waarmee hij sprak niet verdragen.
Hij schreeuwde het uit in de naam
Van het tabernakel der getuigenis in de woestijn.
Ze waren in het hart geraakt.
Ze knarsten hem toe met hun tanden.
Ze schreeuwden het uit met luide stem.
Ze stopten hun oren dicht.
Ze liepen eensgezind op hem af.
Ze jaagden hem de stad uit en stenigden hem.
De getuigen legden hun kleren neer
Aan de voeten van een man wiens naam jouw naam was –
Jij.

Jij bent de moordenaar.
Jij vermoordt de jonge mensen.
Je bent Laurent aan het grillen op zijn rooster.
Toen je erom vroeg, maakte hij de verborgen
Schatten van de geest bekend,
Hij toonde je de armen.
Je keerde je hart tegen hem.
Je greep hem vast en bond hem woedend vast.
Je roosterde hem op een traag vuurtje.
Zijn vet druppelde en spoot in de vlam.
De geur was zoet voor jouw neus.
Hij schreeuwde,
‘Ik ben aan deze kant gekookt,
Draai me om en eet,
Jij
Eet van mijn vlees.’

Je vermoordt de jonge mensen.
Je schiet Sebastiaan met pijlen neer.
Vastberaden beschermde hij de getrouwen voor vervolging.
Eerst schoot je hem met pijlen neer.
Dan sloeg je hem met staven.
Vervolgens gooide je hem in een riool.
Er is niets dat je meer vreest dan moed.
Jij die je ogen afwendt
Van de moed van de jonge mensen.

Jij,
De hyena met blinkend gezicht en vlinderdas,
In het kantoor van een miljard dollar
Onderneming gewijd aan dienstverlening;
De gier druipt van het aas,
Zorgvuldig en slordig gekleed in geïmporteerde tweeds,
Lezingen houdend over het Tijdperk van Overvloed;
De jakhals in gabardine met twee rijen knopen,
Blaffend vanop gecontroleerde afstand,
In de Verenigde Naties;
De vampier die aan de kop van de bank zetelt,
Notitieboekje ter hand, spelend met zijn hersenletsel;
De autonome, ambulante kanker,
Het Superego in wel duizend uniformen;
Jij, die de kolos de slachtoffers aanwijst,
De moordenaar van de jonge mensen.

 

Vertaald door Flor Vandekerckhove

 

Kenneth Rexroth (22 december 1905 – 6 juni 1982)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 22e december ook mijn blog van 22 december 2018 deel 1 en eveneens deel 2.

Sky Gilbert, Kenneth Rexroth

De Canadese dichter, schrijver en acteur Sky Gilbert werd geboren op 20 december 1952 Norwich, Connecticut. Zie ook alle tags voor Sky Gilbert op dit blog.

Uit: Ejaculations From the Charm Factory. A Memoir

“I write this with trepidation. Mainly, I wonder why you would want to read it. What is there about Sky Gilbert’s life that’s going to hold anyone’s inter-est through a whole book? I certainly don’t think my personal history is particularly fascinating to anyone but a dear friend. If this book has any value, it will be because of the important period of time onto which my life has trespassed. This memoir spans the 18 years, from 1979 to 1997, when I was Artistic Director of Buddies in Bad Times Theatre in Toronto. It was a time when my life intersected, intimately, with two worlds — theatre and sexual politics. And I was able to watch both change, gradually but fundamentally. What’s so important about the period from 1979 to 1997? March 18, 1979, was the closing night of the Broadway play On the Twentieth Century. This brilliant musical comedy was directed by Harold Prince, with lyrics by Betty Comden and Adolph Green, and music by Cy Coleman. On the Twentieth Century was one of the wittiest, “singingest” musical comedies to be born from the hothouse of American musical theatre. It was also a gigantic box office flop. Why? Because by 1979 Andrew Lloyd Webber was developing the “mega-musical,” and Michael Bennett’s A Chorus Line was already on its way to becoming one of the longest-running plays in Broad-way history. In 1979 the tide was changing in New York theatre; intelligent lyrics, good books — talent — didn’t matter anymore. Big bucks did. Not coincidentally, as the brilliant librettists seemed to disappear, so did the serious playwrights. Also not coincidentally, as New York was experiencing this dumbing down of the mainstream, there was a corresponding renaissance of the avant-garde. Richard Foreman, Lee Breuer, and Elizabeth LeCompte concocted astounding visions with experimental theatre companies like the Ontological Hysterical Theater and the Wooster Group. These fundamental changes in New York’s arts scene would eventually have their effect on my professional theatre life in Toronto. And two months later in San Francisco, on May 21, 1979, Dan White was given a lenient sentence for a heinous cold-blooded hate crime — the murder of gay city hall supervisor Harvey Milk. Near riots ensued outside San Francisco City Hall. The murder of Milk was symptomatic of the furious backlash that accompanied the rise of gay liberation in the ‘7os. From Anita Bryant’s rage against homosexuals (who, she said, “eat sperm”) to Toronto’s bathhouse raids, the war was on. Gay liberation changed its very nature during the ‘8os, especially when the hatemongers were given additional ammunition by the mysterious “gay epidemic” that was to surface two years after White’s sentencing. These changes had a significant effect on my work as an activist in Toronto. Through Buddies in Bad Times Theatre, these two worlds — theatre and sexual politics — intersected and sometimes merged. The most important and absolutely true thing I can tell you about that time is this: I was there.”

 

Sky Gilbert (Norwich, 20 december 1952)

 

De Amerikaanse dichter Kenneth Rexroth werd geboren in South Bend (Indiana) op 22 december 1905. Zie ook alle tags voor Kenneth Rexroth op dit blog.

 

De kruisdagen

Onder de boomgaarden, onder
De aan bomen geregen wijnstokken,
Maken kleine blauwe gestalten hooi, hoog
Op de steile hellingen erboven
Palladio’s slaperige villa’s
En de wervelende muren van Tiepolo.
Op het hoogste veld staan ze
Nog steeds te snijden met zwaaiende zeisen;
Beneden gooien ze
De grote balen hooi op om te drogen
In de zon; verderop
Schudden ze het of brengen ze het
Weg in tweewielige ezelkarren.
De Venetiaanse vlakte verdwijnt
In nevel. De nabijgelegen Alpen zijn
Onbepaalde blauwe vlekken,
Afgedekt met vage oranje strepen
Sneeuw. Wolken parfum rollen
De heuvel op in golven. Alle vogels
Zingen. Alle bloemen bloeien. Hier
Aan een stenen tafel als deze,
Op een kleine heuvel als deze,
In een cirkel van cipressen
En olijf zoals deze, bezocht
Het oneindige Leopardi,
En verrukte hem en droeg hem
Hem weg de diepe zomer in.
Het zou ook mij wegvoeren,
Als ik wist waar ik heen wilde
Of als ik gewoon
Helemaal nergens heen wilde.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Kenneth Rexroth (22 december 1905 – 6 juni 1982)

 

Zie voor de schrijvers van de 20e december ook mijn blog van 20 december 2021 en ook mijn blog van 20 december 2018 en ook mijn blog van 20 december 2015 deel 2 en eveneens deel 3.

A. M. Homes, Kenneth Rexroth

De Amerikaanse schrijfster Amy Michael Homes werd geboren op 18 december 1961 in Washington DC. Zie ook alle tags voor A. M. Homes op dit blog.

Uit: De openbaring (Vertaald door Gerda Baardman en Monique ter Berg)

“Woensdag 5 november 2008
De bar op de eerste verdieping van het Biltmore Hotel
Phoenix, Arizona 01.00 uur
Dit kan niet waar zijn. Hij zit nu anderhalf uur aan de bar; er is een tiental mannen gekomen en gegaan, ze hebben hun verdriet verdronken, her en der wat zaken gedaan en er een punt achter gezet. Voor hem bevinden zich vier glazen met verschillende whisky’s, geen van alle leeg. In de hoek staat een televisie zachtjes aan, het hoofd van de spreker met zijn postmortale nabeschouwing zal de hele nacht doorgaan. In een andere hoek, bij het raam, zit een stelletje te zoenen alsof het hun laatste dag is. En in het midden van de bar haalt een malloot zijn duim steeds opnieuw langs het wieltje van zijn Zippo, laat al schrapend het vuursteentje steeds vonken. “Windvast; zegt hij elke keer als de benzine vlam vat. “Windvast.” “Het ligt net zo goed aan mij als aan de anderen,” zegt Big Guy tegen de barman. “Bescheidenheid vereist in elk geval dat iemand verantwoordelijkheid neemt voor zijn fouten.” “Dat klinkt alsof u schuld bekent,” zegt de barman. “Ik ben ook schuldig.” “Een profeet wordt nooit geloofd in eigen land, een dokter behandelt nooit zijn eigen gezin.” “Ga je echt die kaart spelen?” “Op zaterdagavond werk ik altijd in een casino, in Desert Diamond of in Talking Stick. Ik heb mensen voor mijn neus nat zien gaan, maar bij het weggaan zijn ze nog steeds opgewonden. “Nog een kaart. Geef me nog een kaart.”“ Big Guy schudt zijn hoofd. “Iedereen maakt fouten, maar twee keer dezelfde fout is geen fout meer maar een patroon. Het leek vanavond wel alsof Fat Man Little Boy weer samen zijn en hier in Phoenix een nucleaire paddenstoelenkwekerij zijn begonnen. En toch worden we omringd door mensen die geen idee hebben wat ze over zichzelf hebben afgeroepen. Geen idee.” Een man gaat op de knik naast Big Guy zitten, kijkt naar de vier glazen whisky en geeft de barman een seintje.
“Doe mij er maar zo een,” zegt hij. “Welke?” “Die in het midden.” “Er is geen midden,” zegt de barman. “De Highland Park.” Big Guy kijkt op. “Kun je dat zo zien?” “Sláinte”; zegt de man en hij slaat zijn whisky achterover. “Jij hoort toch niet bij hen, hè?” “Bij wie?” “Je haar is zo nat dat ik even dacht dat je een van die eikels was die een paar uur geleden champagne in de rondte sproeiden en een ovenvinningsdansje deden. “Dacht het niet,” zegt de man. “Ik ben eerder iemand die net een duik in het zwembad heeft genomen om weer helder in de kop te worden.” “Dat verklaart die lucht,” zegt Big Guy. “Chloor.” De man tikt tegen zijn glas om de aandacht van de barman te trekken. “Nog een, graag. Was je daarnet boven?”

 

A. M. Homes (Washington DC, 18 december 1961)

 

De Amerikaanse dichter Kenneth Rexroth werd geboren in South Bend (Indiana) op 22 december 1905. Zie ook alle tags voor Kenneth Rexroth op dit blog.

 

Yin en yang

Het is weer lente in het Kustgebergte
Warm, geurig, onder de Paasmaan.
De bloemen staan weer op hun plek.
De vogels zitten weer in hun gebruikelijke bomen.
De wintersterren gaan onder in de oceaan.
De zomersterren rijzen op uit de bergen.
De lucht is gevuld met atomen van kwikzilver.
De opstanding omhult de aarde.
Geometrisch, laaiend, onsterfelijk,
Marcheren dieren en mensen door de hemel,
In het tempo van hun geheime ceremonie.
De Leeuw geeft de maan aan de Maagd.
Ze staat op het kruispunt van de hemel,
Met de volle maan in haar rechterhand,
Een glinsterende tarweaar in haar linker.
Het hoogtepunt van het ritueel van wedergeboorte
Is opgestegen uit de onderwereld
Wordt verkondigd in het licht vanuit het zenit.
In de onderwereld zwemt de zon
Tussen de vissen genaamd Ja en Nee.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Kenneth Rexroth (22 december 1905 – 6 juni 1982)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 18e december ook mijn blog van 18 december 2018 en eveneens mijn blog van 18 december 2016 deel 2.

Astrid Lampe, Kenneth Rexroth

De Nederlandse dichteres en schrijfster Astrid Lampe werd geboren in Tilburg op 22 december 1955. Zie ook alle tags voor Astrid Lampe op dit blog.

 

Evenknie

was het lotus, was het lelie
waterdrijvend blad dat weet wie
– jou wiegt en om-
hoogstoot zwevend

tableau vivant, vol

vriendelijk mongolenkind
de ranke bloemensteng trots stevig
wandelt op de wind
met in de kroon
– vol zorg beschut want
bloot nog – spelend

tot kroon dit kind

wie wipt er kleertjes van de lijn
jouw paswas van hansopjes stelend
koud wrongelen tot een worst
verdiend de kost JA

rukt de waterplant om het hevigst

bezie haar in haar werking lenig
– zweepslag van het steng’lenstiek
– het terugslaan -, gijpen van de giek

bezie de wortelstok

 

Sierroof / Romantiek

beloofd, zo misverstaan jij mij
te schaken

hóe, zag ik uit naar jouw
donkeren der wolken, een sidd’rend, huiv’rend samenpakken, ge
loof het ware avontuur is met
de bangen; slang-appel-paradijs-motief te
lief nog kamervol en kamersvol
behangen

Roof-/ Stil…!
ik heb mijn lichaam teruggedeukt
ben van de barkruk gegaan
gegleden zo onder ons gezegd
gezwegen -, geléden aan die kluisterplaats die
plaats ons

zie je dan niet, dit feest
je wangen appelstrak
in hang verzwak-
verzakken doet tot kwijlpak

praat praat praat
zo prat je gaat taai schuim
spot je dolkwistig om de mond
dik – mistig een liefde – ver
schraalt, verschaalt
jouw mond die sterk een steel nog had
verwondt tot open -, rood
je kaak zo listig

Ee’ plept ik kus
de ijlende
de kwijlende, het zwartvlies van een
binnenmond, de overhang, beurs
lappen van het
– bek van hond, het
glimmen van de voering;
goed –

dog, een lobbes jij
een pijn erbij een
moeder ja veegt kalm het kwijl
mijn baby ruikt niet naar verdriet
zoals jij doet

 

Astrid Lampe (Tilburg, 22 december 1955)

 

De Amerikaanse dichter Kenneth Rexroth werd geboren in South Bend (Indiana) op 22 december 1905. Zie ook alle tags voor Kenneth Rexroth op dit blog.

 

Proust’s Madeleine

Iemand heeft een doos vol
Oude pokerchips aan mijn baby
Dochter gegeven om mee te spelen.
Vandaag geeft ze me er een terwijl
Ik met mijn moede
Hersenen aan mijn bureau zit. Hij is rood.
Daarop staat een foto van
De kop van een eland en de letters
BPOE – een chip van
Een klein stadje Elks’ Club. ik gooi
Hem zomaar in de lucht en
Vang hem en doe een munttruc
Om mijn kleine meid te vermaken.
Plots glijdt alles opzij.
Ik zie mijn vader
Precies hetzelfde doen,
“Beautiful Dreamer,” fluitend,
Zijn adem rijkelijk ruikend
Naar whisky en sigaren. ik kan
Hem dronken horen thuiskomen
Van de Elks’ Club in Elkhart
Indiana, botsend tegen de
Stoelen in het donker. ik kan zien
Hoe hij stierf aan cirrose
Van de lever en de maag
Zweren en longontsteking,
Of, zoals hij op zijn sterfbed zei, van
Valse kaarten en eerlijke whisky,
Langzame paarden en snelle vrouwen.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Kenneth Rexroth (22 december 1905 – 6 juni 1982)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 22e december ook mijn blog van 22 december 2018 deel 1 en eveneens deel 2.

Sky Gilbert, Kenneth Rexroth

De Canadese dichter, schrijver en acteur Sky Gilbert werd geboren op 20 december 1952 Norwich, Connecticut. Zie ook alle tags voor Sky Gilbert op dit blog.

Uit: I, Gloria Grahame

“I, Gloria Grahame. It is certainly with a sense of some guilt that I write that. Or not guilt. Let’s just say that it seems a kind of false freedom, because I am not. I can only be her for a short while, while pen is put to paper, or perhaps I should say more accurately, finger to keyboard — when I am writing whatever this is. (I don’t call it anything, not even a diary or a journal, that would be too presumptuous.) She is certainly not me, and I have no relationship with her other than the fact that I do imagine I am this particular storied Hollywood film noir star, and I write as if I were her occasionally. But no one sees that writing. If you are reading this it is probably because I have been arrested finally or put to death. Good riddance, as they say. But all I do is fantasize that I’m Gloria Grahame. I am not her. I’m a very different person from her, and it’s being completely honest to tell you that.
How do I begin to describe myself?
I have always been not very manly and somewhat invisible. Now that I am of a certain age, I wear hats and scarves, even in summer, and they serve to cover me somewhat, as I do not wish to be noticed. In fact, I wish to disappear; that is, short of dying. Why? It has basically become a little too much trouble to be alive. I think everyone reaches a point where that becomes the case and then they just die, one way or the other. That’s my terribly depressing theory. It isn’t that we outlive our usefulness or that nobody loves us, it’s just that it finally isn’t worth it anymore, the struggle. Anyway, first of all, or perhaps most of all, there is my voice. Have you ever heard Truman Capote’s voice? You might google it, and if you do, you will discover that even for the most dedicated homophile it is just a little too much. I can’t help it; I was born this way, to quote the great Gaga. When I open my mouth I betray myself. And yes, I always sashay a little bit, and there are mannerisms. But it is not a case of choosing to act this way; let me make that perfectly clear. If I had my way I would be someone else, I would be John Wayne, particularly the way he looked when he was young. (Did you know his real name was Marion?) Yes, I would prefer to be effortlessly masculine, which is the way I describe the type of man I am often attracted to. This makes me hopeless in a Quentin Crisp sort of way. I lust after the type of young man who would not be caught dead in public with me, which makes my case tragic, except of course for what you can get up to in private. But I pretty much don’t bother with that anymore, either. So I have become this haunted thing, or rather this thing that would wish to be haunted or hunted, or something, but what I am really is just the type of person who makes people feel uncomfortable and who they would like more than anything to ignore.”

 

Sky Gilbert (Norwich, 20 december 1952)

 

De Amerikaanse dichter Kenneth Rexroth werd geboren in South Bend (Indiana) op 22 december 1905. Zie ook alle tags voor Kenneth Rexroth op dit blog.

 

Dimanche bleu

Kastanjebloemen vallen
In de lege straat die stinkt
Naar ziekenhuizen en koken.
De radio breekt
Iemands hart ergens
In een vuile slaapkamer.
Niemand luistert.
Tien mijl ver in beide richtingen
Staan de huizen allemaal leeg.
Niemand woont in deze stad.
Buiten de stadsgrenzen
Zijn groene en witte begraafplaatsen.
Niemand ligt in de graven.
Met zeer lange tussenpozen
Proest en sputtert de kapotte gietijzeren
Fontein op de binnenplaats.
In de vuile slaapkamer
Zijn drie jonge hoeren aan het dobbelen.
Met zeer lange tussenpozen
Spreekt een van hen tegen de dobbelstenen.
Verder zwijgen ze.
Nadat alle kastanjebloesem
Is gevallen gaat de gele
Zon onder en schijnen de sterren
Boven de lege stad
En waaien kranten door de straat.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Kenneth Rexroth (22 december 1905 – 6 juni 1982)

 

Zie voor de schrijvers van de 20e december ook mijn blog van 20 december 2021 en ook mijn blog van 20 december 2018 en ook mijn blog van 20 december 2015 deel 2 en eveneens deel 3.

Astrid Lampe, Kenneth Rexroth

De Nederlandse dichteres en schrijfster Astrid Lampe werd geboren in Tilburg op 22 december 1955. Zie ook alle tags voor Astrid Lampe op dit blog.

 

Museumdag

ze tekkelt kaders
ademend veld
wipt haar nerveuze dikstaart;
hoofs in de pas, ook
kontroleert ze
meermaals
de sluiting van haar tas

puur puurst wat hen de kurk schraagt,
om duurst wat hen de kragen laagt de
knal is echt:

als uit één mond

eenstemmig ‘Mooi!’ slijpt de keeldrups
smeert hen de krop

langgerekt:
‘Le-ver-vlek’, hun

baltsroep ‘mooi’
fixspuit
meet oogloos op
mooi mooi stijft de doodskus
mooi mooi spiest vlinders levend
knikt hen de kop

 

BIG MAC
(omarmend rijm)

voorbij dit hondenschoonloopmatje
denk in plaatjes op een zuchtje kom je weg

reflexen het hoofd bieden en lopen
met ogen open in mijn tangconstructie
(kijk het aan)

kijk het af van mijn hoogleraar in de veekunde uit texas
kies: pneumatisch / hydraulisch
denk in plaatjes op een zuchtje kom je weg

noem het knuffel
noem het kreng

klem in de houdgreep van dit gedicht
met klem tal van tactiele stimuli het hoofd bieden

tal tactvol het hoofd biedend
met klem klem in de houdgreep van dit gedicht

op een zuchtje ben je weg
volkomen tot rust in mijn moederarmen
(ik keek het af van temple grandin)

o

rústig kijken we dit af van temple grandin
(de autistische doctor in de dierkunde)
plegen plagiaat

geen krimp kijk toch mijn texaanse professor
haar model van de Squeeze Machine

geen gezicht maar wel volkomen tot bedaren weer bij zinnen:
omarmend rijm / dit gedicht

 

Jaloezie

woejwoej o zo fijn poederkool
met rook op diezelfde wind verspreid
(voor de spiegel dit ja-woord oefenen)

dat vooral ja
van vliegas kreeg hij borstgroei…
gingen zijn borsten groeien
helmpje mijn helm
vraag het mijn handpop

helmpje mijn helm
de dood ook mooi

die slaat hen met graagte – wat heet –
die slaat hen met zwaarte
voor de spiegel in huzarenkostuum:
wij zijn helemaal geen watjes
wij laten ons niet pletten

af en toe een hand

naar het schaaltje pistachenootjes

voor de spiegel fok ja
je kanariepiet

 

Astrid Lampe (Tilburg, 22 december 1955)

 

De Amerikaanse dichter Kenneth Rexroth werd geboren in South Bend (Indiana) op 22 december 1905. Zie ook alle tags voor Kenneth Rexroth op dit blog.

 

Dubbele spiegels

Het is het donker van de maan.
Laat in de nacht, het einde van de zomer,
De sterrenbeelden van de herfst
Gloeien in de dorre hemel.
De lucht ruikt naar vee, hooi,
En stof. In de oude boomgaard
Zijn de peren rijp. De bomen
Zijn ontsproten uit oude onderstammen
En de vrucht is oneetbaar.
Terwijl ik er langs loop hoor ik iets
Ritselen en grommen en richt
Mijn licht op de takken.
Twee wasberen met zuur peren-
Sap en speeksel kwijlend
Vanuit hun bek staren naar me terug,
Hun ogen diepe sponzen van licht.
Ze kennen me en rennen niet
Weg. Terwijl ik de weg op kom
Door de zwarte eiken schaduwen,
Zie ik overal voor me,
Glinsterend van de stoffige
Grind, kleine koude stipjes
Blauw licht, als de schittering van
IJzeren sneeuw. Ik vermoed wat het is,
En kniel om te kijken. Onder elke
Kiezel en elk eikenblad zit een
Spin, waarvan de ogen naar me
Schijnen met mijn weerkaatsende licht,
Over een onmetelijke afstand.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Kenneth Rexroth (22 december 1905 – 6 juni 1982)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 22e december ook mijn blog van 22 december 2018 deel 1 en eveneens deel 2.

Hans van Willigenburg, Kenneth Rexroth

De Nederlandse dichter, schrijver en journalist Hans van Willigenburg werd geboren in Utrecht op 20 december 1963. Zie ook alle tags voor Hans van Willigenburg op dit blog.

 

Dissident

Wat ik tot dusver heb gedaan met mijn leven is weinig,
ik heb het niet op straat gegooid,
niet geslagen,
niet geaaid,
niet één keer nauwkeurig bekeken.

Ik houd mijn handen thuis en sluit bij voorkeur mijn ogen.

Wat ik tot dusver heb gedaan met mijn leven is weinig,
nee schudden,

zuchten,
steunen,
uitblazen van niets,
daar ben ik grotendeels mee bezig geweest.

Ik behoor bij uitstek tot de mensensoort
die men oproept te ontwaken,
ter verbetering van het één of ander.

Met het leven weinig doen
is iets waarvan ik merk dat anderen dan ik
zich er ongemakkelijk bij voelen.

Aangezien ik niet van plan ben me ongemakkelijk te gaan voelen
ga ik gewoon door
met het leven weinig te doen.

Ik zeg: laat het maar een opdracht voor die anderen zijn
hun gevoelens van ongemak te leren beheersen
terwijl ik mijn leven alweer niet oppak
hangend in een stoel volle dagen
naar iets staar
waarvan ik niets verlang

het minste een droom of idee waaraan ik zou kunnen werken.

 

Mijn allernieuwste kick

Je kunt ook niet beslissen, niet bepalen
wat belangrijk is en wat niet.

Je kunt ook niet om je heen kijken en weten
dat alles wat je niet ziet jou raakt.

Je kunt ook niet de deur uitgaan, de radio
aanzetten en genieten van vele vaagheden.

Je kunt ook niet vrijen en je handen om de hoek
van het bureau krullen met affectie.

Je kunt ook niet papieren opruimen, blijven zitten
en de rotte geur van losgelaten plannen een kans geven.

 

Hans van Willigenburg (Utrecht, 20 december 1963)

 

De Amerikaanse dichter Kenneth Rexroth werd geboren in South Bend (Indiana) op 22 december 1905. Zie ook alle tags voor Kenneth Rexroth op dit blog.

 

Vallende bladeren en vroege sneeuw

In de jaren die komen zullen ze zeggen:
“Ze vielen als de bladeren

In de herfst van negentienhonderdnegenendertig.”
November is in het bos aangebroken,
In de weilanden waar we de cyclamen hebben geplukt.
Het jaar vervaagt met de witte vorst
Op de bruine zegge in de nevelige weiden,
Waar de hertensporen ’s morgens zwart waren.
IJs vormt zich in de schaduwen;
Slordige esdoorns hangen over het water;
Diep gouden zonlicht glinstert op de geslonken stroom.
Slaperige forellen bewegen door pilaren van bruin en goud.
De gele esdoornbladeren wervelen erboven,
De glinsterende bladeren van de populier,
De olijfachtige, fluweelzachte elzenbladeren,
De scharlaken kornoeljebladeren,
Het meest schrijnend van allemaal.

In de middag drijven dunne wolkjes
Boven de bergen;
De onweerswolken volgen hen;

Fijne regen valt zonder wind.
Het bos is gevuld met natte resonerende stilte.
Wanneer de regen de wolken tegenhoudt
Vastplakt aan de kliffen en de watervallen.
’s Avonds draait de wind;
Sneeuw valt tijdens zonsondergang.
We staan in de besneeuwde schemering
En kijken hoe de maan opkomt in een wolkbreuk.
Tussen de zwarte dennen liggen smalle stroken maanlicht,
Glinsterend van glijdende sneeuw.
Een uil huilt in de zevende duisternis.
De maan glanst als een gletsjer.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Kenneth Rexroth (22 december 1905 – 6 juni 1982)
Zelfportret, z.j.

 

Zie voor de schrijvers van de 20e december ook mijn blog van 20 december 2018 en ook mijn blog van 20 december 2015 deel 2 en eveneens deel 3.

Astrid Lampe, Kenneth Rexroth

De Nederlandse dichteres en schrijfster Astrid Lampe werd geboren in Tilburg op 22 december 1955. Zie ook alle tags voor Astrid Lampe op dit blog.

 

banjerend over de slingerdijk

banjerend over de slingerdijk
kreeg ik eerst dansles
met geschuif van één strenge hak
werd ons juist afstand gewezen

kerk nog in de steigers
zerk van bord-
papier; de namen en –

hooglied jij
in

ruwe schets, een
zachtkool schriftuur in passen
– zo passend – opgetekend:
een datum bij het uur
het eerste en

hooggehield ben ik dan ook
tot de graven gegaan, heb
weifelend een naam gefluisterd – ge-
proefd tegen de wind in wie weet mijn rok
een ietsje opgelicht en
– nog geknield ook -:

de jouwe

in scherp grint toe dans lief,
een laatste maal de armen tot een
lint -; sling slang de
slingerdijk

dans ons juist dronken
dans ons…

banjerend over de dijk
heb ik een naam gezwegen
een horizon die wijkt

 

de strakke horizon

de strakke horizon
leunt zwaar op nieuwe beelddragers

hier telt het zuiden
in schokdempers
fijnstof
een haperend rolluik

hier telt het zuiden
iets te grof afgesteld
mijn hele cruiseschip
draait om je as

 

iets leuks aantippen

iets leuks aantippen in de catalogus van je moeder
pannen van zeildoek
ik woon hier
lijkt de centrale gedachte van dit werk

(met dikke vingers denkend aan de zwarte madonna
pelgrimage naar het lipstickenorgel, rap een kruis
zijn zelfportret gekerfd uit een aspirine)

knor knor
nooit met een lege maag door het museum gaan
van haar tasje een glimp
de lappen tekst maar overslaan. dus hup

van het verzekeringsgeld, een smak dollars
liet hij die bouwkeet
toch mooi vol isolatie pompen – pik van marshmallow – licht ving!
hoe één van haar sporen…
oortje oortje
knabbel knabbel
sexy slang

dit testosteronfeest
niet versjteren
in de lucht simuleer ik
the non-logical hunt for toverknal

( …mooi rond alles
tril me los lieve ridder
zoem ice cube ice cube en

blok me
blok me)

 

Astrid Lampe (Tilburg, 22 december 1955)

 

De Amerikaanse dichter Kenneth Rexroth werd geboren in South Bend (Indiana) op 22 december 1905. Zie ook alle tags voor Kenneth Rexroth op dit blog.

 

Discriminatie

Ik vind het menselijk ras niet erg.
Ik ben er behoorlijk aan gewend geraakt
In de afgelopen vijfentwintig jaar.
Ik vind het niet erg als ze naast me zitten
In trams, of eten
In dezelfde restaurants, zolang
Het niet aan dezelfde tafel is.
Ik ben het echter niet mee eens
Dat een vrouw die ik respecteer
Met een van hen danst. Ik heb
Geprobeerd ze bij mij thuis uit te nodigen,
Zonder succes. Het zou me niets moeten schelen
Mijn eigen zus te zien
Trouwen met een van hen. Zelfs als ze
Van hem hield, denk aan de kinderen.
Hun kunst is interessant,
Maar zonder twijfel barbaars.
Ik weet het zeker, als ze de kans kregen,
Zouden ze ons allemaal in ons bed vermoorden.
En je moet toegeven, ze stinken.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Kenneth Rexroth (22 december 1905 – 6 juni 1982)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 22e december ook mijn blog van 22 december 2018 deel 1 en eveneens deel 2.