De Australische dichter en schrijver David Malouf werd geboren op 20 maart 1934 in Brisbane. Zie alle tags voor David Malouf op dit blog.

 

Wild Lemons

Through all those years keeping the present
open to the light of just this moment:
that was the path we found, you might call it
a promise, that starting out among blazed trunks
the track would not lead nowhere, that being set
down here among wild lemons, our bodies were
expected at an occasion up ahead
that would not take place without us. One
proof was the tough-skinned fruit among
their thorns; someone had been there before us
and planted these, their sunlight to be sliced
for drinks (they had adapted
in their own way and to other ends); another
was the warmth of our island, sitting still
in its bay, at midnight humming
and rising to its own concerns, but back,
heat-struck, lapped by clean ocean waters
at dawn. The present is always
with us, always open. Though to what, out there
in the dark we are making for as seven o’clock
strikes, the gin goes down and starlings
gather, who can tell? Compacts made
of silence, as a flute tempts out a few
reluctant stars to walk over the water. I lie down
in different weather now though the same body,
which is where that rough track led. Our sleep
is continuous with the dark, or that portion of it
that is this day’s night; the body
tags along as promised to see what goes.
What goes is time, and clouds melting into
tomorrow of our breath, a scent of lemons
run wild in another country, but smelling always of themselves.

 

Mulberry Tree Dreaming

Parachute silk comes spooling out of the mouths
of a silkworm factory; rumbustious breath
of the big tree’s rebel stillness rocks the house.
Invisible rip-cords jerk, sing, take the strain,
and new light mushrooms skyward, a ceremony
of change that no hands work; eyelids fatten,
creep, from spirit, its actual meat, shape strange
cosmologies that hold. Lords of the second
breath and transformation, we too shake loose;
our meaty souls grow light, grow luminous,
break free of their sticky net of fingerprints,
dull household chores, events. Is it enough,
we ask, this faith, this breath? Can we ascend
for ever? The grain of doubt finds its counterweight
of earth and earth falls upward, takes us, heart
and heel. The mulberry-tree, its filaments
all sheer flame, seethes and billows. Tough limbs deal
with the play of its buckled shadow on a wall.

 

 

De Duitse dichter en schrijver Johann Christian Friedrich Hölderlin werd geboren op 20 maart 1770 in Lauffen am Neckar in het Hertogdom Württemberg. Zie ook alle tags voor Friedrich Hölderlin.

 

Aandenken
1803

De noordooster waait,
Van de winden mij
De dierbaarste, omdat hij vurige geest
En behouden vaart belooft de schippers.
Maar ga nu en groet
De schone Garonne,
En de tuinen van Bordeaux
Daar, waar langs scherpe oever
Verder gaat het pad en diep in de rivier
Neerstort de beek, daarboven echter
Kijkt uit een edel paar
Eiken en zilverpopulieren;

Nog vaak denk ik eraan en hoe
Brede kronen buigt,
Over de molen, het iepenbos,
Maar op de binnenplaats groeit een vijgeboom.
Op feestdagen gaan
De bruine vrouwen aldaar
Over zijden grond,
In de tijd van maart,
Wanneer gelijk zijn nacht en dag,
En over langzame paden,
Zwaar van gouden dromen,
Wiegende luchten trekken.

Laat echter,
Vol van donker licht,
Iemand mij de geurende beker reiken,
Opdat ik rusten kan; want zoet
Zou zijn onder schaduw de slaap.
Niet goed is het,
Zielloos door sterfelijke
Gedachten te zijn. Maar goed
Is een gesprek en te zeggen
De overtuiging van het hart, veel te horen
Over dagen der liefde,
En daden welke geschied zijn.

Waar echter zijn mijn vrienden? Bellarmin
En zijn metgezellen? Velen
Zijn bevreesd tot de bron te gaan;
De rijkdom namelijk begint
Op zee. Zij,
Zoals schilders, verzamelen
De pracht van de aarde en versmaden
De gevleugelde strijd niet, en
Eenzaam te leven, jarenlang, onder
De ontbladerde mast, waar niet de nacht doorgloeien
De feestdagen van de stad,
En snarenspel en aangeboren dans niet.

Nu echter zijn naar de Indiërs
De mannen gegaan,
Daar bij de winderige spits
Bij wijnbergen, waar omlaag
Wat blijft echter, stichten de dichters.

 

Vertaald door Kester Freriks

 

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 20^e maart ook mijn blog van 20 maart 2021 en ook mijn blog van 20 maart 2020 en eveneens mijn blog van 20 maart 2019 en ook mijn blog van 20 maart 2016 deel 2 en eveneens deel 3 en ook deel 4.