P. C. Hooftprijs 2024 voor Astrid Lampe
De P. C. Hooftprijs 2024 is afgelopen woensdag toegekend aan Nederlandse dichteres en schrijfster Astrid Lampe. De jury roemt Lampe omdat zij “met een diabolische intensiteit” dicht “over het moderne leven, in zinnelijke en ontembare taal die vraagt om herlezing en herbeluistering”. De prestigieuze literatuurprijs wordt afwisselend uitgereikt voor poëzie, verhalend proza en beschouwend proza. Astrid Lampe werd geboren in Tilburg op 22 december 1955. Zie ook alle tags voor Astrid Lampe op dit blog.
de grote en de kleine druppels
de aerosolen
de nachtploeg verdrijft het spuug uit de podiumzaal
jaagt narcis
bij de manshoge spiegel vandaan
de nachtploeg boent
de hoogmoed uit het visioen tot het maanverlicht blinkt
de nachtploeg
ploegt
parkeert de schoonmaaktrolley
parkeert de arabische lente
het zuur
brandt
het zuur
vreet zich een weg: berg de bijtende
berg de bijtende licht ontvlambare middelen
veilig op verstop
de bleek
jaag narcis
bij de nachtspiegel vandaan voor de zoveelste keer
verstop de bleek opdat het rif
in bloei zal schieten
opdat het bleke rif opnieuw
in bloei zal schieten
opdat de tijd
dit trauma
heelt
sluit de podiumzaal
af en steek
de sleutel tot de schone oceaan
in je zak
Tol
niet zwicht of bezwijkt zij hier
haar zwijm is meer een
ópkrullen
een roezen zacht
een stil zo van gewicht dat is
’t is zo zij dacht
wat ijl van hoofd, bloei
bloesemzacht zo voel ik mij
en vlij mij hier
(schutblad hij/ de koele aarde/ dicht neigen naar een grond)
niet: vallen.
– een opbloeien
– een bloemen zacht
’t was NIET DAT HIJ haar ontweek in
die hoedanigheid haar slechtsmaar voor
een voetveeg zag
het was meer in
alle talen dat hij zweeg, haar
plette in onstuimigheid
waarmee hij jachtliep op de plek
waar zij zo laatst nog toch zo
vol rechtop naar
hém
mooi rechtuit rechtop gelachen had, ’t was meer in
die hoedanigheid
dat hij haar
hier zo, stil -, zo
héél niet zag, vertreedt, vertrad
zij nimmer opkomt van die plek van
waar zij lag en
tóe hem lachte
