De Engelse schrijver Gavin Extence werd geboren op 17 januari 1982 in Swineshead, Lincolnshire. Zie ook alle tags voor Gavin Extence op dit blog.
Uit: The Universe Versus Alex Woods
“In case you didn’t know, in secondary school – especially in the early years of secondary school – diversity is not celebrated. In secondary school, being different is the worst crime you can commit. Actually, in secondary school, being different is pretty much the only crime you can commit.Most of the things the UN considers crimes are not considered crimes at secondary school. Being cruel is fine. Being brutal is fine. Being obnoxious is fine. Being superficial is especially fine. Explosive acts of violence are fine. taking pleasure in the humiliation of others is fine. Holding someone’s head down the toilet is fine (and the weaker the someone, and the dirtier the toilet, the finer it is). None of these things will hurt your social standing. But being different – that’s unforgivable. Being different is the fast-track to
Pariah Town. a pariah is someone who’s excluded from mainstream society. And if you know that at twelve years of age, you’re probably an inhabitant of Pariah Town.”
(…)
“If you’re a boy, any display of sensitivity is gay. Compassion is gay. Crying is supergay. Reading is usually gay. Certain songs and types of music are gay. ‘Enola Gay’ would certainly be thought gay. Love songs are gay. Love itself is incredibly gay, as are any other heartfelt emotions. Singing is gay, but chanting is not gay. Wanking contests are not gay. Neither is all-male cuddling during specially designated periods in football matches, or communal bathing thereafter. (I didn’t invent the rules of gay – I’m just telling you what they are.)”
Gavin Extence (Swineshead, 17 januari 1982)
De Deense schrijver Ib Michael (eig. Ib Michael Rasmussen) werd geboren op 17 januari 1945 in Roskilde. Zie ook alle tags voor Ib Michael op dit blog.
Uit: Prince (Vertaald door Barbara Haveland)
„These are the next to go. From cathedral to village church, from palace to ruin, the transformation progresses into more rounded contours. The iceberg bobs on the waves like a message in a bottle from wastelands where men and dogs perish. Within the confines of the glass the image is starting to develop. It looks like a ship with a hundred masts.
Ninety-seven of these disappear; they were but reflections in crystal, refractions of the light, particles and impurities within the fabric. But three remain, and three are enough for a ship. A wooden craft with broken masts that have collapsed onto the deck to lie there in a welter of savagely ripped sails and ropes from the rigging.
Still it lies behind glass, but the glass runs with moisture, eaten away to a thinner pane with each day that passes. Details become visible.
The ship appears to have been caught in a gale. The galley has been smashed to pieces, the cabin lies shattered beneath the spanker, the blades of oars stick out here, there, and everywhere from lifeboats that no living soul had time to launch. Spars and cleats have come adrift, davits have been twisted out of shape, and ventilator cowlings crushed beneath the shrouds.
There are no dead to be seen. Only the shambles they left behind them.
Under the hatches, emptiness and ivory hold sway; in the hold a coffin lies lashed to the foot of the mast. I hear the hooting of a ship in the fog, wake, stretch, and give a great yawn in these cramped quarters so reminiscent of a bunk. We are approaching a foreign coastline. One by one, foghorn answers foghorn.”
Ib Michael (Roskilde, 17 januari 1945)
De Nederlandse schrijver en schilder Anton Valens werd geboren op 17 januari 1964 in Paterswolde. Zie ook alle tags voor Anton Valens op dit blog.
Uit: Vis
“‘Naarmate de zon daalde, veranderde de zee van kleur, van donker- naar lichtgrijs, naar blank staal, de kleur van platina bijna, en overal over de watervlakte vlamden citroengele vonken op. De golven wierpen slagschaduwen. In het licht van de ondergaande zon leken het steeds veranderende eilanden in een gouden dansend moeras.’
(…)
‘Enorme fuiken waren het, meterslange slurfachtige kooien van touw, breed en open van voren, taps toelopend naar het einde, de zak. Eerst verschenen de wijd open muilen, behangen met kettingen en lijnen en aan de onderzijde verzwaard met de angstaanjagende roestige sledes, woest druipend van water en gecamoufleerd met meegetrokken groen.’
(…)
‘Met die pink had ik het krabbetje in de hoek van de striptafel gedreven, totdat hij niet verder achteruit kon. Toen, om het te klieren, had ik mijn pink dichter bij zijn ogen gebracht, steeds dichterbij, alsof ik het wilde verpletteren, en toen – en dit vervulde me met grenzeloos ontzag – was het babykrabbetje op zijn achterpoten gaan staan en met zijn schaartjes dreigend gaan zwaaien naar de reusachtige handschoen. Wat een karaktervastheid!’
Anton Valens (Paterswolde, 17 januari 1964)
De Zweedse dichter, schrijver en regisseur Lukas Moodysson werd geboren op 17 januari 1969 in Malmö. Zie ook alle tags voor Lukas Moodysson op dit blog.
Uit: Show Me Love (Fucking Åmål)
“JESSICA (bored): Markus has demonstrated everything that can be done with his mobile phone.
MARKUS: But girls don’t understand these sort of things.
ELIN: What sort of things?
MARKUS: Cell phones and that sort, sports, cars, porno… hehehe
Markus tosses himself backwards with his hands over his head. He thinks Jessica will hit him, but she doesn’t.
ELIN (to Markus): You’re so stupid. What are we good at, then?
MARKUS: I don’t know… Make‑up and such things…
JESSICA: So you think we just tease and put make‑up on ourselves the whole day.
MARKUS: No, what the heck, I don’t know
ELIN: What else then?
MARKUS: What ‘what else then’?
ELIN: Other things we’re good at.
MARKUS: I don’t know, appearance, clothes, make‑up, and those kinds of things.”
ELIN: You are so bloody stupid!”
Lukas Moodysson (Malmö, 17 januari 1969)
Scene uit de film Fucking Åmål van Moodysson uit 1998
De Oostenrijkse dichter schrijver Raoul Schrott werd op 17 januari 1964 geboren in Landeck, Tirol (en volgens andere bronnen op een schip „São Paulo“ dat van Brazilië onderweg was naar Europa). Zie ook alle tags voor Raoul Schrott op dit blog.
Uit: Der wölfische Hunger. Über das Alter der Jugend
„Liebe Abiturienten, viel halte ich nicht von Euch. Und beneide Euch auch nicht. Wenn ich nach einem Schlagwort suchen müsste, um Eure Generation auf einen Nenner zu bringen, würde ich Euch Konformisten schimpfen. Ein paar Jahre älter, und ich sehe Euch schon vollkommen eingegliedert in diese neue Gesellschaftsschicht, die einem überall in den deutschen Fußgängerzonen begegnet: Gel im Haar, Sonnenbrillen auch im Winter, ledig, braun vom wöchentlichen Solarium, Silikonsäcke in der Brust der Frauen, die Männer hart am Waschbrettbauch arbeitend, aber allesamt geistige Bügelbretter. Metrosexuelle in der Nachfolge von in die Jahre gekommenen Yuppies und Singles, androgyn zwischen Anämie und Bulimie, nur den Job im Kopf, den nächsten all-inclusive-Urlaub, Amerika als Traumziel, kulturell zwischen Hollywood und Viva, Schamrasur und Pay-TV als Kick, Naturschutz als Konfessionsbekenntnis, und die politische Haltung von reinen Konsumenten. Eine Generation Golf im Faserland.
Abschätzigkeit der Jugend gegenüber gehört zu den immer wiederkehrenden Reaktionen des Alters, schon seit Sokrates. Nicht als Privileg – das Alter hat kein Anrecht darauf –, sondern als Stereotyp; warum das so ist, darauf komme ich noch zu sprechen. Dennoch, wenn ich ehrlich bin, ist dies das Bild, das ich von Euch habe. Wobei ich mir natürlich überlege, ob das an meinem Blickwinkel liegt, der Überheblichkeit, in der sich nur die Selbstgerechtigkeit von jemandem ausdrückt, der doppelt so alt ist wie Ihr. Nichts gibt mir das Recht, Euch so pauschal abzukanzeln – Nein, wenn ich es mir jetzt herausnehme, dann weil ich mich – so seltsam dies klingen mag – jünger fühle als Ihr. […]
Diktatur und Armut, Bürgerkrieg, Terrorismus, Seuchen und Religionen, Dürren und Überschwemmungen – all das kennt Ihr als Schlagworte von Themen aus dem Unterricht. Doch auch wenn sie verbunden sind mit einer Kritik der freien Marktwirtschaft und Sozialkunde – sie werden immer so präsentiert, als wären sie bloß „Probleme”. Ein Mangel an Aufklärung, Kultur und Zivilisation, etwas, das noch nicht dem normalen Stand der Dinge entspricht.“
Raoul Schrott (Landeck, 17 januari 1964)
De Nederlandse dichter en schrijver Ilja Leonard Pfeijffer werd geboren op 17 janauari 1968 in Rijswijk. Zie ook alle tags voor Ilja Leonard Pfeijffer op dit blog.
Wat
wat als waarom van de wie ook maar wankelt
en bleek wordt berust dat rivieren niet klimmen?
wil het niet weten en stoot als een ezel
zweef als een steen door de spiegel van kan niet
met een hand voor je ogen en was in je oren
zoek draken op vleugels en dood ze met vuur
en twee machtige woorden die je nu nog niet kent
zing zachtjes en moedig op donkere paden
de ballade van helden mijn hart is mijn hart en we gaan
niet naar huis en schaaf aan je naam tot hij machtig en mooi
wordt gefluisterd zeg vrouw tegen vrouwen
probeer van mij nimmer te houden wat wacht wacht urgenter
vaag is u mijn vuur dat ik daal in de krochten
onder het dwingende vaandel van droom onder mensen
wat als het waar van de weet niet wat wegwuift
en rood wordt beschaamd dat mislukt wat gepoogd wordt?
weet het met trots en val fraai als een ruisende woudreus
drink bruisende drank tot diep in de nacht en lach
van verdriet tot je engelen hoort zie dauw
onder ogen en bloei als een zwijgende stokroos
tot in lengte van dagen jouw lied dat van jou is
en dat je van leven voor geen fles ooit zult zingen
verberg je in schepen naar steden die groot zijn en ver en
verander je naam want van jou zijn je fouten van jou
hun beloning dus tracht je getekend van vrouwen
te houden waardig als ober of nachtportier
en schrijf je bij vuren over dichters die dood zijn
het rijmende raadsel van baarlijke mens onder mensen
wat als de wie van de welke waait
en zwart wordt besloten dat mens elkaar hond is?
probeer niet te weten maar nip als een merel
ruik naar een vrouw die raadselen ruist
stil door de ogen en luistert naar bloemen
bedel met gratie spreek moordenaars aan
met twee edele woorden en zing niet op straat
van hi ha de hond fluit en hola de bola
we gaan niet naar huis hoe hard huilt mijn hart
maar fluister de namen als zou je begrijpen
dat je voet met iedere stap in de ogen van minnaars kan trappen
leeg de asbak van lompen laat voordringers voorgaan
omdat je voor dante de deur openhoudt
het wonder ter wereld heet mens onder mensen
Ilja Leonard Pfeijffer (Rijswijk, 17 janauari 1968)
De Nederlandse dichter en schrijver Roel Houwink werd geboren op 17 januari 1899 in Breda. Zie ook alle tags voor Roel Houwink op dit blog.
Als leven dood is
als leven dood is dood-zijn leven
dan is het alles om het even
dan is het licht het diepste duister
de diepste duisternis hel licht
dan word ik stervende geboren
en is mijn dood ontvangenis
dan lach ik als mijn ogen schreien
en als ik schrei dan lacht mijn mond
dan ben ik spiegelbeeld en water
dan raakt het schietlood nergens grond
dan ben ik niet en ben toch zeker
niet minder levend dan de vis
die tussen alg en riet verscholen
zijn spiegelbeeld ontvloden is
en wie spreekt er dan nog van later
van toen van eens van morgenvroeg
wie roemt de hemel vloekt de aarde
als geen weet waar zijn voeten staan
en wie zoekt wat niet is te vinden
de rechte stand de juiste curve
wanneer de klokken niet meer slaan
als leven dood is dood-zijn leven.
Roel Houwink (17 januari 1899 – 3 juni 1987)
Zie voor nog meer schrijvers van de 17e januari ook mijn vorige twee blogs van vandaag.