De Vlaamse dichter en schrijver Erwin Mortier werd geboren in Nevele op 28 november 1965. Zie ook alle tags voor Erwin Mortier op dit blog.
Dichterliebe
Wij zijn toch eedgezworenen, wij
hachelijke druïden van het ongevormde?
Staan wij niet met één been in elk denkbaar
voorgeborchte, in de beate zaligheid
van wat ontbreekt?
Wij hebben toch trouw beloofd – de volheid
der lettergrepen steeds weer te bevolken
met de meest oorspronkelijke stilte?
Wij weten toch goed genoeg dat in de tekens
slechts een spoor rest
van het primordiale tumult?
Hoort ons dan niet de eeuwige ruis toe,
die Ene echo nimmer te laten sterven
in de stomme tucht der woorden?
Zijn wij dan niet langer de poortwachters naast
de definitie, de verwaande zwijgers?
Wij schrijven toch diep in de nacht, in de baar-
moederhals, in het uur der spoken, en wij schrijven
toch ook in de middag het blakend skelet,
in de botte al te zonverlichte zondvloed?
Komt ons dan niet de drift tot verstomming toe?
Zijn wij van spreken niet het schrale sacrament
(beschonken profeten, kalkoenen gods,
van de Boeddha de wankelmoedige paladijnen)?
Geldt onze trouw niet langer het monsterverbond
het stilzwijgend akkoord
tussen het dolle gewoel der dingen
en de sluimer waar de tong in wil verdrinken
als bij wijze van spreken, zeer zeker bij wijze
van spreken, de forel in de fonkelende stroom?
Ach, sliep in de wereld alles maar even glashelder
als katten en jonge meisjes.
Te deum laudamus
Majesteit telt zijn dochters in de krant.
Ondertussen schikt zijn gade boeketten
(zij is romantisch,
houdt dus van rozen, en in de sixties
borsthaar in wijd open hemden, toen droeg zij
kettinkjes om haar enkels).
De oude strijders zijn dood, de nieuwe
nog lang niet verhakkeld. IJzig hangt
de vrede in de kransen.
Nergens lopen in onderdanen
nog foetussen mank. Rolstoelen
scheren op veilingen hoge
toppen bij verzamelaars.
Alleen de episcopaten grijnzen
blijvend beaat het Aanschijn
Gods, de Wijsheid, Maria en meringue.
Al die puinen op onze aarde
Tenochtitlan, Aleppo, Carthago, Nagasaki en de vergeten Incasteden,
Nineve, de piramiden van Koesj en het Ur der Chaldeeën,
waar onverlaten ooit hun vingers
in leem hebben geduwd en het schrift ontdekten.
Babel, waar de legoblokjes van al onze talen uit een hemeldoos vielen
op de speelgoedvloer van onze beschaving.
We schreven eerst om magazijnen op voorraad te houden,
zegt de traditie.
En toen kwam Gilgamesj, en al het andere.
Schrijven als doelbewust misbruik van rekenmethoden,
lang geleden, in natte klei, ergens in Sumer.
Dat bevalt me wel.
De Russische schrijver en dichter Alexander Blok werd geboren op 28 november 1880 in St. Petersburg. Zie ook alle tags voor Alexander Blok op dit blog.
Nacht, straat, lantaarn, drogisterij
Nacht, straat, lantaarn, drogisterij,
een wereld voos en afgestompt.
Een kwart eeuw gaat misschien voorbij –
dit alles blijft. Geen mens ontkomt.
Je sterft – en weer hetzelfde wacht,
met alle dingen als ze waren:
nacht, ijzig water in de gracht,
drogisterij, straat, en lantaren.
Vertaald door Jean Pierre Rawie
Zie voor nog meer schrijvers van de 28e november ook mijn blog van 28 november 2020 en eveneens mijn blog van 28 november 2018 en eveneens mijn blog van 28 november 2015 deel 2 en eveneens deel 3.
