James Merrill, Josef Winkler, Hans Verhagen, Kola Boof, Clifton Snider, Manfred Flügge, Gudrun Pausewang, Paul Guimard, Heinz Knobloch, Alexandros Papadiamantis, Charels Sealsfield, Thomas Otway, Edmund Waller, William Godwin

De Amerikaanse dichter James Merrill werd geboren op 3 maart 1926 in New York. Zie ook mijn blog van 3 maart 2007 en ook mijn blog van 3 maart 2008.

Voices from the Other World

 

Presently at our touch the teacup stirred,

Then circled lazily about

From A to Z. The first voice heard

(If they are voices, these mute spellers-out)

Was that of an engineer

 

Originally from Cologne.

Dead in his 22nd year

Of cholera in Cairo, he had KNOWN

NO HAPPINESS. He once met Goethe, though.

Goethe had told him: PERSEVERE.

 

Our blind hound whined. With that, a horde

Of voices gathered above the Ouija board,

Some childish and, you might say, blurred

By sleep; one little boy

Named Will, reluctant possibly in a ruff

 

Like a large-lidded page out of El Greco, pulled

Back the arras for that next voice,

Cold and portentous: ALL IS LOST.

FLEE THIS HOUSE. OTTO VON THURN UND TAXIS.

OBEY. YOU HAVE
NO CHOICE.

 

Frightened, we stopped; but tossed

Till sunrise striped the rumpled sheets with gold.

Each night since then, the moon waxes,

Small insects flit round a cold torch

We light, that sends them pattering to the porch . . .

 

But no real Sign. New voices come,

Dictate addresses, begging us to write;

Some warn of lives misspent, and all of doom

In way’s that so exhilarate

We are sleeping sound of late.

 

Last night the teacup shattered in a rage.

Indeed, we have grown nonchalant

Towards the other world. In the gloom here,

our elbows on the cleared

Table, we talk and smoke, pleased to be stirred

 

Rather by buzzings in the jasmine, by the drone

Of our own voices and poor blind Rover’s wheeze,

Than by those clamoring overhead,

Obsessed or piteous, for a commitment

We still have wit to postpone

 

Because, once looked at lit

By the cold reflections of the dead

Risen extinct but irresistible,

Our lives have never seemed more full, more real,

Nor the full moon more quick to chill.

 

JamesMerrill

James Merrill (3 maart 1926 – 6 februari 1995)

 

De Oostenrijkse schrijver Josef Winkler werd geboren op 3 maart 1953 in Kamering, Kärnten. Zie ook mijn blog van 3 maart 2007 en ook mijn blog van 3 maart 2008.

Uit: Roma, città aperta

 

„Wenige Schritte vom Eingangstor des Vatikans entfernt, in der Via di Porta Angelica, neben einer lauthals ihre frischen grünen Feigen anbietenden Römerin – “Fichi freschi! vuole! fichi freschi! dai!” – hielt ein kahlgeschorener 50jähriger Mann, der ein weißes Leibchen mit dem Aufdruck “Mafia. Made in Italy” trug, einen an einem Stab aufgesteckten kleinen Plastiknegerkopf in die Höhe und zeigte ihn, immer wieder ein paar Schritte vor- und zurücklaufend, vorbeigehenden, neugierig stehenbleibenden, erschrocken oder amüsiert zurückweichenden Pilgern. Über seinem Hosenschlitz hing an einer feingliedrigen Kette ein rosaroter, großer Kunststoffschnuller, den er immer wieder in den Mund nahm, um grimassenschneidend daran zu lutschen, kauen oder saugen. Den Stock zwischen die Oberschenkel schiebend und mit dem aufgesteckten Negerkopf an seinen Hoden reibend, kreischte er in weinerlichem Tonfall: “Mamma! Mamma!” Mehrere neugierig aus einem im Schritttempo vorbeifahrenden Reisebus herausstarrende japanische Touristen klatschten in die Hände, andere hoben ihre Fujicas. Ihm gegenüber saß mit gefalteten Händen auf einem Zeitungsblatt des Osservatore Romano ein Mann ohne Unterkörper, ein menschlicher Torso mit schulterlangen, rötlich schimmernden Haaren, der nickend seine Hand ausstreckte, wenn ihm ein mitleidiger Passant einen Geldschein oder eine Münze reichte. Hinter seinem Rücken klebte an der Vatikanmauer ein Plakat, auf dem ein maskiert auf einem elektrischen Stuhl sitzendes Kind abgebildet war. Unter den festgebundenen Beinen des Kindes stand mit großen schwarzen Lettern: “150 mila prigionieri politici torturati in Iran.” Als ein Mädchen mit schulterlangen Haaren vorbeiging, griff der unterkörperamputierte langhaarige Mann nach ihrer Hand, küßte die in der Sommerhitze hervorstehenden Adern ihres Handrückens, streichelte ihr langes blondes Haar und murmelte mit leuchtenden Augen: “Was für ein schönes Haar!”

 

winkler

Josef Winkler (Kamering, 3 maart 1953)

 

De Nederlandse dichter en journalist Hans Verhagen werd geboren in Vlissingen op 3 maart 1939. Zie ook mijn blog van 3 maart 2008. 

 

Domoren en dromers

 

De grote roergangers van deze tijd,
alle rimpels met zich dragend van de levenszee,
vrezen geen verzet van de domoren van het verstand:
´wie denkt, denkt vroeg of laat wel met ons mee´.
Maar wie met onvervalste wijsheid van een ongeschoolde
en van droom en drift doortrilde hand
de hemel aansnijdt om zijn naam te kerven
in de regenbogen –
die beschouwt de gangster aan het roer als vijand.

 

 

Zelfportret

 

Stralend-witte vader,
in een snorrende wolk hommels
op de aarde neergedaald.

Lieve moeder in het groen gelegen,
brandende van boterbloemen;
bunkers.

Zing ik als de kindren zongen,
bommen, bommen, goede bommen,
op de aarde neergedaald.

 

 

hansverhagen

Hans Verhagen (Vlissingen, 3 maart 1939)

 

De Amerikaanse dichteres en schrijfster Kola Boof werd (naar eigen zeggen) geboren als Naima Bint Harith op 3 maart 1972 in Omdurman, Soedan. In 1980 moest ze toekijken hoe haar beide ouders werden vermoord. Haar Egyptische oma vond haar te zwart en stond haar af voor adoptie. Ook met haar Londense pleegouders klikte het niet, zodat ze opgroeide in een zwarte Amerikaanse familie. In de jaren negentig keerde Kola terug naar Afrika, waar ze hoopte een filmster te worden. Zo kwam ze in 1996 in een Marokkaans restaurant in contact met ene Osama bin Laden. ,,Ik zat te eten met een Senegalese voetballer. De lijfwachten van Bin Laden stuurden mijn vriend wandelen en sleepten me weg. Diezelfde avond werd ik door Bin Laden verkracht met een zak over mijn hoofd.” Na vier maanden was Osama haar beu en kon zij vluchten. Kola begon boeken te schrijven. Daarin komt ze op voor de rechten van vrouwen en homo’s en veroordeelt ze de slavernij van zwarten in haar geboorteland. Het leverde haar doodsbedreigingen van de Soedanese overheid op en een fatwa van de islam.

Uit: Diary of a Lost Girl

 

“My life, literally, became locked away from me and only Osama possessed the key. He installed me in one of the most beautiful and prestigious getaways in all of North Africa–the famed La Maison Arabe of Medina–the breathtaking walled city of the ancient ruins of Marrakech. It’s actually a Moorish estate (a bed and breakfast back then) hidden at the end of a secret road that leads into the central abdomen of the Medina’s fortess. I cannot describe it to you other than to say that I have never lived anywhere more heartstoppingly grand and that one must see it to believe it (*Boof does go on to describe it in much detail later on). It is guaranteed to take your breath away.

      On moving in, I was told that Winston Churchill had once occupied the room that I was to live in and that other people like Princess Diana, Mick Jagger, Anwar Sadat and Denmark’s Queen Ingrid had either dined or slept on the premises or both.

      Osama and I lived there at the same time that Prince Fabrizio Ruspoli was renovating and upgrading the place into the more Hotel-like property that it has become today. I think his partner was a man named Philippe Kluzelle and I remember them to be completely wonderful, friendly people–totally welcoming and a teensy bit curious about who I was, because I had arrived without Osama and lived there quite a few days
by myself (a kitchen worker thought that I must be Whoopi Goldberg, while another said Naomi Campbell). Still, no one asked me any questions–and when Osama finally arrived, no one asked him any embarrassing questions either.”

 

KolaBoof

Kola Boof (Omdurman, 3 maart 1972)

 

 

De Amerikaanse dichter, schrijver en criticus Clifton Mark Snider werd geboren op 3 maart 1947 in Duluth, Minnesota. Hij behaalde zijn Ph.D. in Engelse literatuur in 1974 aan de University of New Mexico. Snider’s dissertatie was een Jungiaanse analyse van Swinburne’s Tristram of Lyonesse en sindsdien publiceerde hij artikelen over Victoriaanse literatuur en schrijvers als W. H. Auden, Emily Dickinson, Edward Lear, Carson McCullers, Algernon Charles Swinburne, Oscar Wilde, en Virginia Woolf. Als specialist in Wilde gaf hij colleges aan de California State University, Long Beach. Daarnaast is Snider een vredesactivist die verantwoordelijk is voor de website Poets Against the War (tegen Irak)

 

 

A Winter’s Inspiration

 

Snow is like love

It covers over everything

Snow is like life

It’s here today and gone tomorrow

Snow is like God’s grace

Everyone can enjoy it

Snow is like an old friend

It smoothes out all the rough edges

Snow is like a good girlfriend

Fun an beautiful at the same time

Snow is like trust

It takes time to build it up

Snow is like childhood

It’s over entirely too soon!

 

Clifton_Snider

Clifton Snider (Duluth,3 maart 1947)

 

 

De Duitse schrijver Manfred Flügge werd geboren op 3 maart 1946 in Kolding, Denemarken. Hij stamt uit een Oostpruisische vluchtelingenfamilie. Zijn jeugd bracht hij door in het Ruhrgebied. Van 1965 tot 1964 studeerde hij romanistiek en geschiedenis in Münste en Lille`. Hij werkte o.a. als docent aan de Freie Universität Berlin. Sinds 1990 is hij zelfstandig schrijver. Zijn werk bestaat uit romans, verhalen, theaterstukken, hoorspelen, kritieken en biografieën. Daarnaast vertaalt hij uit het Frans.

 

Uit: Ich erinnere mich an Berlin

 

“Nun ist er perdu, der schöne Blick von der Cafeteria der Staatsbibliothek in der Potsdamer Straße. Man konnte wunderbar das letzte Stück der Allee aus Vorkriegszeit entlang blicken bis zum Weinhaus Huth, das an einer Dachseite einen kleinen griechischen Rundtempel zu tragen schien, bis zum kantigen Hochhaus des Hotels Bellevue, und über Brachen voller Sträucher und Gerümpel bis zur Mauer darüber hinaus. Doppelstöckige Busse der Stadtrundfahrt fuhren im Schritt-Tempo an der Mauer entlang. Man sah nach Ostberlin hinein, sah Baukräne mit geknickten Hälsen wie Marabus und den Fernsehturm mit seinem Kropf. Jenseits der Mauer ahnte man die historischen Gebäude der Innenstadt. An einer Dachkante im Vordergrund erkannte man den Schriftzug’Staatsverlag der DDR’. Aber nun schiebt sich die freche, schmale Spitze des neuen Musical-Hauses vor diese Augenschneise in Richtung Mitte. Das Weinhaus Huth ist in neuer Hausnachbarschaft untergegangen, aber die Alleebäume der alten Potsdamer Straße hat man leben lassen. Nichts gegen Baustellen. Baustellen sind aufregende Schaustellen, besonders wenn sie so gigantisch sind wie in Berlin nach der Wende.

Auch Baukräne, Baugruben, Baugeräte haben ihre Romantik, ihren Pathos. Spielplätze und Spielgeräte solchen Formats wünscht sich wohl jeder. Tunnel graben, Flussläufe verändern, unter Wasser betonieren, auf künstlichen Seen mit Schwimmkränen umhertuckern – das Kind im Ingenieur kommt auf seine Kosten.“

flueggelg

Manfred Flügge (Kolding, 3 maart 1946)

 

De Duitse schrijfster Gudrun Pausewang werd geboren op 3 maart 1928 in Wichstadt. Zie ook mijn blog van 3 maart 2007 en ook mijn blog van 3 maart 2008.

Uit: Die Meute

“Unsere Jugend hat keine Ideale, keine Ziele mehr. Sie verliert sich in Kriminalität, Sekten oder Süchten. Sie wird zermalmt zwischen Ausländern, die sich in unserem Land breit machen und wie Parasiten auf unsere Kosten leben!” Opas Stimme wird lauter. “Wir können nicht länger zusehen, wie unsere jungen Leute verkommen. Wir müssen handeln!” “Bravo!”, ruft eine heisere Altmännerstimme. “Und wir stehen nicht mehr allein”, fährt Opa fort. “Überall beginnen sich gute Geister zu regen, die mahnend dazu aufrufen: ,Sei stolz darauf, ein Deutscher zu sein! Tu deine Pflicht: Säubere deine Weltanschauung von undeutschen Gedanken! Säubere dein Vaterland von undeutschem Blut!”

 

Pausewang

Gudrun Pausewang (Wichstadt, 3 maart 1928)

 

De Franse schrijver Paul Guimard werd geboren op 3 maart 1921 in Saint-Mars-la-Jaille. Zie ook mijn blog van 3 maart 2007.

Uit: Le Mauvais temps

 

“Depuis des années, les miroirs et les objectifs m’imposent l’image d’un monsieur entre deux âges. Il devient encombrant. Nous avons un vague air de famille, cela est certain, il pourrait être mon oncle mais la ressemblance s’arrête là. Son nom est M. Guimard. Moi, je m’appelle Paul. J’ai découvert l’existence de ce personnage très progressivement. Par exemple, le matin en me rasant, j’apercevais des traits de son visage se superposant au mien. Ce phénomène s’est précisé au fil du temps. Désormais je ne vois plus que lui, installé avec outrecuidance au premier plan de ma vie. C’est lui qui choisit mes nourritures, mes alcools, mes gestes, mes cravates, mes actes et pourquoi pas mes rêves ! En outre, il n’est pas soigneux. Il perd tout : mon souffle, ma mémoire, ma force et certaines de mes amours. Il commence même à perdre nos cheveux.”

 

Guimard

Paul Guimard (3 maart 1921 – 2 mei 2004)

 

De Duitse schrijver en feuilletonist Heinz Knobloch werd op 3 maart 1926 in Dresden geboren. Nadat hij als 18-jarige desterteerde naar Frankrijk, en na enkele jaren gevangenschap in de VS en Schotland, keerde hij in 1948 naar Duitsland terug. Hij leefde in Oost-Berlijn en werkte van 1951 tot 1991 voor de “Wochenpost”, waarvoor hij jarenlang het feuilleton Mit beiden Augen schreef. Hij publiceerde o.a. “Herr Moses in Berlin”, Liebste Mathilde”,  en ” Der beherzte Reviervorsteher”.

 

Uit: GEISTERBAHNHÖFE

 

„Am liebsten hätten die ostdeutschen Behörden ein eigenes, von Westberlin unabhängiges Verkehrs netz aufgebaut, um zu verhindern, daß die eigene Bevölkerung täglich mit dem herausgeputzten »Schaufenster des Westens« konfrontiert wurde. Doch dies ließ sich weder technisch noch finanziell bewältigen. So verbot man zumindest allen Staatsangestellten, jene Züge zu benutzen, die auf dem Weg zur Arbeit – notgedrungen – durch den Westen führten. Für sie wurden eigens sogenannte Durchläuferzüge mit wenigen Wagen geschaffen, die morgens und abends von den Randgebieten direkt ins Ostberliner Stadtzentrum an der Friedrichstraße fuhren, ohne auf der Strecke in Westberlin anzuhalten. Außerhalb des Berufsverkehrs, etwa wenn man spät abends aus dem Theater kam, waren die Staatsbediensteten verpflichtet, mit Vorortzügen über den Außenring nach Hause zu fahren, was etwa die vierfache Zeit gegenüber der Benutzung der regulären S-Bahn-Linie bedeutete.

Da sich an eine solch absurde Regelung nurdie ganz treuen Genossen hielten, wurden diese Außenringzüge im Volksmund»Bonzenschleudern« genannt.

Allen ideologischen Appellen zum Trotz verließen Ende der fünfziger und Anfang der sechziger Jahre immer mehr Menschen die DDR, darunter viele Spezialisten. Allein im Juli 1961 gingen 30 000 Personen nach Westberlin. Die Führung der DDR beschloß daraufhin mit Rückendeckung aus Moskau die totale Abschottung des Landes. In der Nacht vom 12. zum 13. August, an einem Wochenende, wurden sämtliche Grenzen hermetisch abgeriegelt, begann der Bau der Berliner Mauer. Dies hatte natürlich auch für das historisch gewachsene Verkehrssystem Berlins katastrophale Auswirkungen.

 

Knobloch

Heinz Knobloch (3 maart 1926 – 24 juli 2003)

 

De Griekse schrijver Alexandros Papadiamantis werd geboren op 3 maart 1851 in Hora op het eiland Skiathos. Zie ook mijn blog van 3 maart 2007.

Uit: A Village Easter: Memories of Childhood

„Uncle Milios never spoke a truer word, when he said the good Christians living outside the town might end up having to celebrate Easter that year without a liturgy. In fact no prophecy was ever closer to fulfilment, for it almost came true twice — but happily God made the authorities see the light, and in the end the poor villagers, local shepherd-farmers, were judged worthy to hear the Word of God and eat the festive eggs.

The cause of all this was the busy little coaster that (supposedly) linked those unhappy islands to the inhospitable shore opposite, and which twice a year, when the season changed in spring or autumn, would almost invariably sink, and as often as not take the whole crew down with it. They would then put the post of captain up for auction, and each time some poor wretch, undaunted by the fate of his predecessor, was found to undertake this most perilous task. And on this occasion, at the end of March, as winter was taking its leave, the coaster had gone down again.

The parish priest, Father Vangelis, who was also the abbot (and only monk) of the small monastic establishment of St Athanasios, had been appointed by the bishop to take charge of the villages on the opposite shore. Though already an old man, he would take the boat across four times a year, during each of the main fasts,* to hear the confessions of his unfortunate parishioners — the ‘hill-people’ or ‘mountain-scarecrows’ as they were called — and give them some spiritual instruction, before he hastened back to his monastery (if it was during Lent) to celebrate Easter there.

 

Alexandros_Papadiamantis

Alexandros Papadiamantis (3 maart 1851 – 3 januari 1911)
Standbeeld op Skiathos

 

De Oostenrijks-Amerikaanse schrijver Charels Sealsfield (eig. Carl Postl) werd
geboren op 3 maart 1793 in Znojmo.
Zie ook mijn blog van 3 maart 2007.

Uit: Der Virey und die Aristokraten oder Mexiko im Jahre 1812

 

„Die Siesta war vorüber; die tiefe Stille, in welche die zweistündige Mittagsruhe die ganze Hauptstadt Neu-Spaniens wie begraben hatte, war auf einmal einem tobenden Gesumse gewichen, das, aus den oberen Vorstädten hereinbrechend und einem nicht minder tobenden Lärm von den unteren her begegnend, bald über der ganzen Hauptstadt in einem so furchtbaren Schwall von Tönen aufstieg, daß ihre unzähligen Aasgeier meilenweit dadurch verscheucht wurden. Mexikos Bewohner erhoben sich von ihren Lagerstätten, den Porticis der Kirchen, Häuser und Paläste, oder tanzten, mit den buntesten Mummereien behangen, aus dem Bazar hervor, um den Karneval in jener rasenden Lust zu feiern, mit der die katholischen Völker sich für die drückenden Entbehrungen des Jahres schadlos zu halten pflegen. Hier sah man einen riesigen Tenatero [Fußnote]Ein Erzträger; sie tragen 250 Pfund mit Leichtigkeit und sind gewöhnlich Indianer von sehr starkem Körperbau. im ungeheuern spanischen Generalshute und der Sergeantenjacke, Zepter und Weltkugel in der einen Hand, in der anderen ein Kreuz von Pappe, stolz einherschreiten, den Erlöser von Atolnico vorstellend; dort sah man eine Schar von Indianern, Zambos und Mestizen, in Apostel, Jünger, jüdische Priester und Weiber metamorphosiert, vor dem göttlichen Meister unzüchtige Tänze und Sprünge aufführen; daneben Adam und Eva, vom Engel mit flammendem Schwerte aus dem Paradiese getrieben.

 

sealsfield

Charels Sealsfield (3 maart 1793 – 26 mei 1864)

 

De Engelse dichter en schrijver Thomas Otway werd geboren op 3 maart 1652 in Trotton, bij Midhurst. In 1675 bracht acteur en theaterdirecteur Thomas Betterton zijn eerste stuk Alcibiades op de planken. In 1680 verscheen het eerste van Otway’s tragische meesterwerken The Orphan, or The Unhappy Marriage, gevolgd in 1682 door Venice Preserv’d, or A Plot Discover’d.

 

THE ENCHANTMENT

 

DID but look and love awhile,

‘Twas but for one half-hour;

Then to resist I had no will,

And now I have no power.

 

To sigh and wish is all my ease;

Sighs which do not heat impart

Enough to melt the coldest ice,

Yet cannot warm your heart.

 

O would your pity give my heart

One corner of your breast,

‘Twould learn of yours the winning art,

And quickly steal the rest.

 

ThomasOtway

Thomas Otway (3 maart 1652 – 14 april 1685)

 

De Engelse dichter en politicus Edmund Waller werd geboren in Coleshill, Buckinghamshire op 3 maart 1606. Edmund Waller werd geboren in een welgestelde familie. Hij ontving zijn opleiding op Eton College en aan het King’s College van de Universiteit van Cambridge. Waller wordt wel gerekend tot de Cavalier poets, maar wist daarbij soms het politieke midden te zoeken. Zo schreef hij zowel verzen ter ere van Oliver Cromwell als van Karel II. Zijn poëtisch werk was in zijn tijd zeer populair, maar is daarna, op enkele vroege gedichten na, uit de belangstelling verdwenen. Hij droeg bij aan de ontwikkeling van het heroic couplet, waarvoor hij werd geprezen door John Dryden en Alexander Pope, die deze versvorm veelvuldig gebruikten. In 1645 verscheen zijn bundel Poems, die voor 1700 nog vaak werd herdrukt. In 1685 verscheen Divine Poems en in 1690 The Second Part of Mr Waller’s Poems.

 

 

LOVE’S FAREWELL.

 

Treading the path to nobler ends,

A long farewell to love I gave,

Resolved my country, and my friends,

All that remain’d of me should have.

 

And this resolve no mortal dame,

None but those eyes could have o’erthrown;

The nymph I dare not, need not name,

So high, so like herself alone.

 

Thus the tall oak, which now aspires

Above the fear of private fires,

Grown and design’d for nobler use,

Not to make warm, but build the house,

Though from our meaner flames secure,

Must that which falls from heaven endure.

 

EdmundWallerdetail

Edmund Waller (3 maart 1606 – 21 oktober 1687)

 

De Engelse schrijver, journalist, econoom en politiek filosoof. William Godwin werd geboren in Wisbech in Cambridgeshire op 3 maart 1756. Hij werd vooral bekend als een van de eerste pleitbezorgers van het filosofisch anarchisme. Hij was getrouwd met de feministe Mary Wollstonecraft, en hun dochter Mary Wollstonecraft Godwin, beter gekend als Mary Shelley, schreef het wereldberoemde boek Frankenstein. Als zoon van een dissidente dominee werd Godwin, na een goede opleiding te hebben genoten, in 1778 zelf predikant in de buurt van Londen. Nadat hij zijn geloof was kwijtgeraakt kwam hij in 1783 naar Londen waar hij als schrijver probeerde de kost te verdienen. Na enkele onopgemerkte werken, werd hij plotseling beroemd met twee boeken: een sociaal-politieke verhandeling en een roman. Enquiry concerning Political Justice, and its Influence on General Virtue and Happiness verscheen in 1793. Godwins populariteit vergrootte nog na de publicatie van zijn roman Things as They Are or The Adventures of Caleb Williams, die het verhaal vertelt van een bediende die het duistere geheim van zijn aristocratische meester Falkland ontdekt, en door die kennis genoodzaakt is om te vluchten. Caleb Williams kan beschouwd worden als de eerste thriller.

 

Uit: Caleb Williams

 

„Having long ruminated upon the principles of Political Justice, I persuaded myself that I could offer to the public, in a treatise on this subject, things at once new, true, and important. In the progress of the work I became more sanguine and confident. I talked over my ideas with a few familiar friends during its progress, and they gave me every generous encouragement. It happened that the fame of my book, in some inconsiderable degree, got before its publication, and a certain number of persons were prepared to receive it with favour. It would be false modesty in me to say that its acceptance, when published, did not nearly come up to everything that could soberly have been expected by me. In consequence of this, the tone of my mind, both during the period in which I was engaged in the work and afterwards, acquired a certain elevation, and made me now unwilling to stoop to what was insignificant.“

 

Godwin

William Godwin (3 maart 1756 – 7 april 1836)
Portret door James Northcote

 

P. C. Hooftprijs 2009 voor Hans Verhagen

P.C. Hooftprijs 2009 voor Hans Verhagen

 

De Nederlandse dichter Hans Verhagen ontvangt de P.C. Hooftprijs 2009. Dat heeft de stichting vandaag bekendgemaakt. De P.C. Hooft-prijs voor Letterkunde behoort tot de belangrijkste literatuurprijzen in het Nederlandse taalgebied. De oeuvreprijs wordt jaarlijks afwisselend toegekend voor proza, essayistiek en poëzie. Aan de prijs is een bedrag verbonden van 60.000 euro, deels te besteden aan een literair project.

 

De dichter, journalist, schilder en programmamaker Hans Verhagen werd geboren in Vlissingen op 3 maart 1939. Verhagen volgde een opleiding in de muziek en in de journalistiek. Hij werkte voor het Algemeen Dagblad en de Haagse Post en was medewerker aan televisieprogramma’s van de VPRO, o.m. Hoepla en Het gat van Nederland. Als dichter was Verhagen mederedacteur van de neorealistische tijdschriften Gard Sivik en De Nieuwe Stijl. In zijn eerste cyclische bundel, Rozen & motoren (1963), nam hij afstand van de experimentele poëzie van de Vijftigers.. Zie ook mijn blog van 3 maart 2008.

 

 

Wakkerschrikking

 

De eenzame trams van Amsterdam

(het kreunen en het knarsen van)

waarin iedereen zich groter voordoet dan hij is,

tevens zich zo klein maakt als maar kan.

 

Het ijzer van de lege wielen, fluitend bijna

door stokoude bochten, verspreide vrees;

wie wakker schrikt herinnert zich allicht

de nachten van weleer, de jacht op mensenvlees.

 

Kletterend sluiten de kralengordijnen.

Tranen, van de porseleinen zwanenhals

neerhangend tot ze lossen, zich

hernemend in breedsprakige fonteinen.

Daarnaar zullen wij niet dorsten.

 

Het besef van zulke grote, glasheldere druppels

rept zich van sterfbed naar sterfbed

omdat het daar soms nog een willig oor treft.

We zullen in glasheldere druppels verdwijnen

als we daarvan niet teveel vermorsten.

 

 

 

Zelfportret

 

Stralend-witte vader,

in een snorrende wolk hommels

op de aarde neergedaald.

 

Lieve moeder in het groen gelegen,

brandende van boterbloemen;

bunkers.

 

Zing ik als de kindren zongen,

bommen, bommen, goede bommen,

op de aarde neergedaald.

 

verhagen

Hans Verhagen (Vlissingen, 3 maart 1939)

James Merrill, Josef Winkler, Gudrun Pausewang, Hans Verhagen, Paul Guimard, Alexandros Papadiamantis, Charels Sealsfield

De Amerikaanse dichter James Merrill werd geboren op 3 maart 1926 in New York. Zie ook mijn blog van 3 maart 2007. Zie ook mijn blog van 3 maart 2007.

Manos karastefanes

Death took my father.
The same year (I was twelve)
Thanási’s mother taught me
Heaven and hell.

None of my army buddies
Called me by name—
Just ‘Styles’ or ‘Fashion Plate’.
One friend I had, my body,

And, evenings at the gym
Contending with another,
Used it to isolate
Myself from him.

The doctor saved my knee.
You came to the clinic
Bringing War and Peace,
Better than any movie.

Why are you smiling?
I fought fair, I fought well,
Not hurting my opponent,
To win this black belt.

Why are you silent?
I’ve brought you a white cheese
From my island, and the sea’s
Voice in a shell.

 

Another April

The panes flash, tremble with your ghostly passage
Through them, an x-ray sheerness billowing, and I have risen
But cannot speak, remembering only that one was meant
To rise and not to speak. Young storm, this house is yours.
Let our eye darken, your rain come, the candle reeling
Deep in what still reflects control itself and me.
Daybreak’s great gray rust-veined irises humble and proud
Along your path will have laid their foreheads in the dust.

 

merrill184

James Merrill (3 maart 1926 – 6 februari 1995)

 

De Oostenrijkse schrijver Josef Winkler werd geboren op 3 maart 1953 in Kamering, Kärnten. Zie ook mijn blog van 3 maart 2007.

Uit : Der Leibeigene

«Rußgeschwärzte Heiligenbilder, die in den Schlafzimmern der Bauern über den Betten hingen, fielen brennend zu Boden. Der Speck des fettleibigen Jesukindes der Madonna sulla Seggiola von Raffael brutzelte. Die Flammen entrissen der Muttergottes das Kind. Die trockenen gelben Kukuruzkolben, die zur Zierde an den Balkonen der Heustädel hingen, gingen wie Zündhölzer in Flammen auf. Flammenzungen liefen die hölzernen Dachrinnen entlang. Die Ziegel donnerten vom Dach und blitzten, Funken verspritzend, auf dem Steinboden auf. In Sekundenschnelle schrumpften die staubigen Spinnweben und die Beine der Spinnerinnen zusammen. Ein halbverbranntes Pferd mit berußten gelben Zähnen lag zwischen zwei verkohlten Trambäumen. Die Nester der Schwalben unter den Dächern und in den Mauernischen gingen ebenfalls in Flammen auf. Die Schwalbenjungen verendeten mit offenen Schnäbeln. Die Schwalbenmütter zuckten schreiend über die Köpfe der Bauern hinweg. Die Fledermäuse retteten ihre Haut. Ein Bauer, der einen rußgeschwärzten, blutenden Stierkopf in seinen Händen hielt, kniete in einem warmen Aschehaufen nieder und schrie, Herr, erbarme dich unser! Christe, erbarme dich unser! Herr, erbarme dich unser! Das Holz der Heustadelbalkone knisterte. Krachend fielen die Trambäume, an denen sich Knechte und Mägde erhängt hatten, zu Boden. Millionen Feuerfunken stoben in die Höhe. Geschwärzte Rippen von Kälbern und Schafen lagen im Skelett eines Heustadels. Die überlebenden Dorftiere wurden in einen Anger getrieben. Schreiende Kinder liefen mit Peitschen und Haselnußruten die Stacheldrahtzäune entlang, an denen die Haarbüschel der Tiere hingen, und versuchten, die auf und ab hetzenden Kälber, Schafe, Stiere, Kühe und Pferde am Ausbrechen zu hindern.” 

 

Winkler_Josef

Josef Winkler (Kamering,  3 maart 1953)

 

De Duitse schrijfster Gudrun Pausewang werd geboren op 3 maart 1928 in Wichstadt. Zie ook mijn blog van 3 maart 2007.

Uit : Der Streik der Dienstmädchen

(Vor dem Haus der Dona Natalia)

DONA NATALIA

Hinaus mit dir, du undankbare Schlampe.

MARTA

Aber ich bin doch dankbar.

DONA NATALIA

Willst du wohl schweigen. Wenn ich spreche, hast du

den Mund zu halten.

MARTA

Ich wollte doch nur …

DONA NATALIA

Jawohl, du wolltest nur unverschämte Forderungen

stellen, was? Und noch keine 16 Jahre alt! Wenn ich nur

wüßte, wer dir solche aufmüpfigen Gedanken in dein

kleines Hirn geblasen hat. Hast du nicht allen Grund,

dankbar zu sein? Wo du doch ohne meine Hilfe längst in

der Gosse oder auf dem Friedhof gelandet wärest! Aber

das sage ich dir, in der ganzen Stadt, ja in der ganzen

Umgebung bekommst du keine Stellung mehr, dafür

werde ich sorgen. Keine Hausfrau, die mich kennt, wird

es wagen, dich gegen meinen Willen einzustellen – und

mich kennt jeder!

MARTA

(Laut aufschluchzend)

Ich hab’s mir überlegt. Ich verlang’ ja nichts, ich will

wieder arbeiten, für Kost und Bett …

DONA NATALIA

Nichts da, das hättest du dir vorher überlegen sollen,

meine Kleine. Wer sich in deinem Alter so etwas erlaubt,

paßt nicht mehr in mein Haus. Selbst wenn du auf Knien

angekrochen kämest, nähme ich dich nicht mehr auf. Ich

habe meine Prinzipien.

MARTA

Aber meine Kleider, mein Kamm und der neue Spiegel!

DONA NATALIA

Deine Kleider? Wer hat sie dir denn zur Verfügung

gestellt – unter der Bedingung, daß du fleißig und

bescheiden bist? Mach’, daß du fortkommst, sonst rufe

ich die Polizei.

(Dona Natalia ab. Marta setzt sich weinend auf die

Treppe des Hauses. Inez kommt)

INEZ

Aber Marta, warum weinst du denn?

MARTA

Dona Natalia hat mich rausgeworfen.

 

Pausewang

Gudrun Pausewang (Wichstadt, 3 maart 1928)

 

De Nederlandse dichter en journalist Hans Verhagen werd geboren in Vlissingen op 3 maart 1939. Verhagen volgde een opleiding in de muziek en in de journalistiek. Hij werkte voor het Algemeen Dagblad en de Haagse Post en was medewerker aan televisieprogramma’s van de VPRO, o.m. Hoepla en Het gat van Nederland. Als dichter was Verhagen mederedacteur van de neorealistische tijdschriften Gard Sivik en De Nieuwe Stijl. In zijn eerste cyclische bundel, Rozen & motoren (1963), nam hij afstand van de experimentele poëzie van de Vijftigers. In zijn derde bundel poëzie, Duizenden zonsondergangen (1971), bleek Verhagen zich ontwikkeld te hebben tot een veel romantischer dichter. De thematiek sloot aan bij de traditie (liefde, moederschap, verlies) en ook de zinsbouw was traditioneler. Bovendien zijn er tal van allusies op Roland Holst, Achterberg, Lucebert e.a. te ontdekken. Ook uit de archaïsmen blijkt dat deze latere poëzie meer aansluiting kreeg bij de traditie. De laatste jaren werkt hij met succes ook als beeldend kunstenaar.

 

BIDSPRINKHANEN

 

Met de stroming tegen, maar muziek hard in de rug

vallen we als bidsprinkhanen op de wind

naar het lang voorbije terug

waar de wederopstanding begint

 

Op alle lijnen tegelijk kun je niet aanwezig zijn

dus worden volgelingen in het rond gezonden

die voor jou moeten doorgaan;

nu ziet iedereen je ook nog voor je eigen volgeling aan

 

Het lek dat we per ongeluk traceren

lekker laten liggen lekken

om de plaats van oorsprong te ontdekken

of een nieuwe cirkelgang te concipiëren

 

Dit gebeurt met veel gezever en getreuzel en gezeur,

de heren van de vrije wereld gaan gebukt

onder de terreur van eigen hebzucht

De bazen hebben zich geknecht

 

Snoezig geglaceerde babies worden vetgemest

en vervolgens zwaar bewapend

voor een nobel en misdadig universeel streven ingezet

 

Wil men jou tot leider bombarderen

duik je als het weerlicht in de grootste glasbak van de stad

zo verkwansel je je kansen

Doe het snel

Het westen walst omdat het niet kan dansen

want dansen leer je in de hel

 

Wie z’n hele leven stil staat bij zijn dood

heeft van zijn geboorte iets niet helemaal begrepen

We hopen dat je er een suikerspin van oploopt

 

Maar van enkel vrede kunnen we niet eten

 

We leerden altijd het verkeerde

We wisten zelf niet wat we deden

We leefden in de greep van de gereformeerden.

 

Verhagen2

Hans Verhagen (Vlissingen, 3 maart 1939)

 

De Franse schrijver Paul Guimard werd geboren op 3 maart 1921 in Saint-Mars-la-Jaille.

De Griekse schrijver Alexandros Papadiamantis werd geboren op 3 maart 1851 in Hora op het eiland Skiathos.

De Oostenrijks-Amerikaanse schrijver Charels Sealsfield (eig. Carl Postl) werd geboren op 3 maart 1793 in Znojmo.