De Nederlandse dichter, schrijver, criticus, polemist en toneelschrijver Gerrit Komrij werd geboren op 30 maart 1944 in Winterswijk. Zie ook alle tags voor Gerrit Komrij op dit blog.
Lyrisch
Wat zijn de sterren vanavond weer mooi,
Veel mooier dan de lantarenpalen, vind
Je ook zelf niet? – wat geurt het hooi,
Vooral bij deze zachte zuidenwind.
Het zuiden! Vaak sta je aan ’t strand,
De hand voor het hoofd (als Dorus Rijkers,
Die ’t nut bewees van zulk een hand
Lang voor de opmars van de kijkers)
En droomt: alles is daar zo heel prachtig…
Je wou dat je vliegen kon als de mussen.
O lyrisch, niet. Maar ook leugenachtig.
Die mesjogge zon. O, die stomme cactussen.
De wandelende reus
De reus met zijn machtige hoofd, dat
Ondanks steunberen als neus en oren
Nogal onaangenaam los op zijn romp zat,
Liep niet, zoals altijd, achterstevoren,
Maar had zich plotseling omgekeerd
En liep als een mens. Je zag hoeveel
Moeite het hem kostte om volleerd
Te wandelen: hij keek er haast scheel
Van. En het lukte hem niet, want zijn kop,
Zijn arme kop, was wel vijftien voet
Breed, maar zijn lijf leek op een slappe pop.
Zo’n reus komt nooit waar hij wezen moet.
De rijke weduwe
Er was tot aan de allerverste horizon
Geen huis als ’t hare, alles was te mooi.
De geur van kamperfoelie in het salon
Werd door een elektrieke engel rondgestrooid.
De moren die de schalks verhulde lichten
Droegen leken mijlen van elkaar te staan.
Er hingen niet te betalen vergezichten.
Het badwater kwam uit een gouden kraan,
Waarna ’t weer druppelde in een zilveren bad
Dat op een ware stoot tapijten stond.
Daarin zat zij: ze kletste op haar gat
En huilde als een oude en loopse hond.
De Franse dichter Paul Marie Verlaine werd geboren in Metz op 30 maart 1844. Zie ook alle tags voor Paul Verlaine op dit blog.
Behoedzaamheid
Bij deze oude boom komen wij samen even,
de stilte ademloos beluisterend, tot zwijgen.
De nachtwind zucht en sterft tussen de grijze twijgen
die ’t blanke maanlicht dat hen liefkoost ijl doorweven.
Beweeg niet, denk niet, droom. Vergeet wat wij ervoeren;
kijk naar omlaag, zie af van elke oude waan.
Laat liefde en geluk en hoop hun gang maar gaan:
nachtvogel-vleugels die ons nauwelijks beroeren.
Laat ons, aan liefde en geloof en hoop ontkomen,
sereen, bescheiden, nu de zon ons is ontnomen,
ónze zonsondergang voltooien, ons gedicht.
Laat ons de stilte die ons herbergt niet verbreken.
De zwijgzame godin Natuur slaapt uiterst licht.
Als zij ontwaakt zou zij zich gruwzaam kunnen wreken.
Vertaald door W. Jonker
Verlaine rond 1866 (ingekleurde foto)
Zie voor nog meer schrijvers van de 30 maart ook mijn blog van 30 maart 2022 en ook mijn blog van 30 maart 2020 en eveneens mijn blog van 30 maart 2019 en ook mijn blog van 30 maart 2018 en mijn blog van 30 maart 2017 en eveneens mijn blog van 30 maart 2014 deel 2 en ook deel 3.
