Henry James, Jérôme Lambert, Bernhard Lassahn, Beate Morgenstern, Tomas Tranströmer, Jeffrey Archer

De Amerikaanse schrijver Henry James werd geboren in New York op 15 april 1843. Zie ook mijn blog van 15 april 2007 en ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.

 

Uit: The Bostonians

 

Olive will come down in about ten minutes; she told me to tell you that. About ten; that is exactly like Olive. Neither five nor fifteen, and yet not ten exactly, but either nine or eleven. She didn’t tell me to say she was glad to see you, because she doesn’t know whether she is or not, and she wouldn’t for the world expose herself to telling a fib. She is very honest, is Olive Chancellor; she is full of rectitude. Nobody tells fibs in Boston; I don’t know what to make of them all. Well, I am very glad to see you, at any rate.”
These words were spoken with much volubility by a fair, plump, smiling woman who entered a narrow drawing-room in which a visitor, kept waiting for a few moments, was already absorbed in a book. The gentleman had not even needed to sit down to become interested: apparently he had taken up the volume from a table as soon as he came in, and, standing there, after a single glance round the apartment, had lost himself in its pages. He threw it down at the approach of Mrs. Luna, laughed, shook hands with her, and said in answer to her last remark, “You imply that you do tell fibs. Perhaps that is one.”
“Oh no; there is nothing wonderful in my being glad to see you,” Mrs. Luna rejoined, “when I tell you that I have been three long weeks in this unprevaricating city.”
“That has an unflattering sound for me,” said the young man. “I pretend not to prevaricate.”
“Dear me, what’s the good of being a Southerner?” the lady asked. “Olive told me to tell you she hoped you will stay to dinner. And if she said it, she does really hope it. She is willing to risk that.”
“Just as I am?” the visitor inquired, presenting himself with rather a work-a-day aspect.
Mrs. Luna glanced at him from head to foot, and gave a little smiling sigh, as if he had been a long sum in addition. And, indeed, he was very long, Basil Ransom, and he even looked a little hard and discouraging, like a column of figures, in spite of the friendly face which he bent upon his hostess’s deputy, and which, in its thinness, had a deep dry line, a sort of premature wrinkle, on either side of the mouth. He was tall and lean, and dressed throughout in black; his shirt-collar was low and wide, and the triangle of linen, a little crumpled, exhibited by the opening of his waistcoat, was adorned by a pin containing a small red stone.“

 

henry_james

Henry James (15 april 1843 – 28 februari 1916)
Portret door John LaFarge

 

De Franse schrijver Jérôme Lambert werd geboren op 15 april 1975 in Nantes. Zie ook mijn blog van 15 april 2009.

 

Uit: Meilleur ami

 

« Surtout lui, devant, avec sa grande nuque et son col de chemise impeccable. Lui, en revanche, n’a adressé la parole à personne, ce qui me le rend d’emblée sympathique. Personne ne le connaît et il ne connaît personne. Un garçon aussi silencieux et calme, aussi perdu que moi, ne peut être qu’un ami. En tout cas un allié…

(…)

 

Non, Papa, je ne peux pas te parler de Clément, je ne pourrai jamais. Tu ne pourrais pas entendre ça. Tu ne comprendrais pas que je veuille devenir son meilleur ami, l’ami qui sait tout, à qui il confie tout. Et puis, tu n’as jamais regardé cet endroit de la peau d’un garçon, entre sa nuque et son col de chemise. »

 

Lambert

Jérôme Lambert (Nantes,15 april 1975)

 

De Duitse schrijver Bernhard Lassahn werd op 15 april 1951 in Coswig / Anhalt geboren. Zie ook mijn blog van 15 april 2009.

 

Uit: Die Schönheit der Frauen

 

Erstes Wunder

 

„Die Frauen hatten etwas von einer runtergespielten Schönheit an sich, alle waren schön, schienen aber so zu tun, als müssten sie das eher untertreiben; eine hatte eine zerrissene Jeans an, dazu aber eine mandarinenfarbene Bluse, die sicher sehr teuer war; eine andere trug eine olivgrüne Lederhose und dazu ein billiges T-Shirt. Sie gaben sich betont locker; und doch gab es zumindest ein teures Detail in ihrer Kleidung. Sie wirkten wie Auserwählte – auserwählt durch den vertrauten Umgang mit all den imposanten Gerätschaften.“

 

Zweites Wunder

 

„Die wirklich Schönen unter ihnen trugen eine Schutzschicht aus Gleichgültigkeit; die wussten längst, dass sie immerzu angesehen wurden, die mussten regelrecht poliert sein von den vielen Blicken; wie Steinstatuen, die von den vielen Berührungen der Touristen an manchen Stellen ganz speckig geworden waren.“

 

B

Bernhard Lassahn (Coswig 15, april 1951)

 

De Duitse schrijfster Beate Morgenstern werd geboren op 15 april 1946 in Cuxhaven. Zie ook mijn blog van 15 april 2009.

 

Uit: Tarantella

 

Amanda: Im zarten Alter von achtunddreißig Jahren entdeckte ich jenes süße, geheimnisvolle Geschlecht, das Männer Jahrtausende schwärmen und dichten machte. Seither träume ich davon, in einen Harem unbeschnittener Frauen verschleppt zu werden, all diese wunderbaren Geschöpfe von möglichst jeder Hautfarbe tagtäglich, nachtnächtlich um mich zu haben. Den Preis, in der vierhundertundzweiten Nacht den Herrscher zu beglücken, zahlte ich allemal.

In achtzehnjähriger Ehe hatte ich Pflichten genug und Rechte eher minder gehabt. Die Liebe war eine Angelegenheit von Viertelstunden. Nun tat sich mir die Tür zum Paradiesgärtlein auf.

Ich danke dir, Amanda. So nanntest du dich, und auch ich werde dich als Amanda in meiner Erinnerung bewahren. Ich danke dir, du erste aller meiner Frauen, ich danke dir für deine zärtlichen Hände, deine Küsse. Ich danke dir auch für all die Schmerzen, die du mir in solcher und solcher Weise bereitet hast, deine langen Fingernägel nicht schonend, so daß ich bisweilen aufschrie, und dein Herz auch nicht, das du mir für Wochen ausliehest. Nicht zu gering war ich dir. Keine Frau ist dir zu gering, als daß sie nicht dein Begehren wecken könnte. Ich danke dir, Liebste, daß du mich vom rechten Wege abbrachtest, so daß ich Mann und unmündige Kinder verließ, um dir anzuhängen. Du brachst mich das Herz.

Weine nur, Rosalia, weine, sagte sie, nachdem sie mir mitgeteilt hatte, sie sei meiner nun überdrüssig. Wir wollten uns nie belügen, das haben wir uns geschworen, sagte sie. Das sind wir uns schuldig. Ich sage dir also die Wahrheit, Rosalia. Wie du siehst, halte ich mich an unsere Abmachungen.

Rosalia, diesen Namen hatte sie mir gegeben meiner roten Locken wegen, die mir in meiner Kindheit zu schaffen machten. Mädchen zerrten an ihnen, nicht wissend, daß ich sie eines Tages dafür strafen würde.

Weine, Rosalie, weine, wiederholte sie. Tränen erleichtern. Auch ich habe geweint, als mich die Frau verließ, die mir klar machte, daß ich von nun an Frauen liebe müsse. Aber ich bin besser zu dir als jene. Denn ich hinterlasse dir allerhand Erfahrungen, die für dein späteres Leben nützlich sein werden.“

 

Morgenstern

Beate Morgenstern (Cuxhaven, 15 april 1946)

 

De Zweedse dichter en schrijver Tomas Tranströmer werd geboren in Stockholm op 15 april 1931. Zie ook mijn blog van 15 april 2009.

 

The Couple

 

They switch off the light and its white shade

glimmers for a moment before dissolving

like a tablet in a glass of darkness. Then up.

The hotel walls rise into the black sky.

 

The movements of love have settled, and they sleep

but their most secret thoughts meet as when

two colours meet and flow into each other

on the wet paper of a schoolboy’s painting.

 

It is dark and silent. But the town has pulled closer

tonight. With quenched windows. The houses have approached.

They stand close up in a throng, waiting,

a crowd whose faces have no expressions.

 

 

The Tree and the Sky

 

There’s a tree walking around in the rain,

it rushes past us in the pouring grey.

It has an errand. It gathers life

out of the rain like a blackbird in an orchard.

 

When the rain stops so does the tree.

There it is, quiet on clear nights

waiting as we do for the moment

when the snowflakes blossom in space.

 

 

Vertaald door Robin Fulton

 

transtroemer

Tomas Tranströmer (Stockholm, 15 april 1931)

 

De Britse schrijver Jeffrey (Howard) Archer, Baron Archer of Weston-super-Mare, werd geboren op 15 april 1940 in Londen. Zie ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.

 

Uit: Paths of Glory

 

“St. Bees, Cumbria, Tuesday, July 19th, 1892
If you had asked George why he’d begun walking toward the rock, he wouldn’t have been able to tell you. The fact that he had to wade into the sea to reach his goal didn’t appear to concern him, even though he couldn’t swim.
Only one person on the beach that morning showed the slightest interest in the six-year-old boy’s progress. The Reverend Leigh Mallory folded his copy of The Times and placed it on the sand at his feet. He didn’t alert his wife, who was lying on the deckchair beside .shine, oblivious to any danger their eldest son might be facing. He knew that Annie would only panic, the way she had when the boy had climbed onto the roof of the village hall during a meeting of the Mothers’ Union.
The Reverend Mallory quickly checked on his other three children, who were playing contentedly by the water’s edge, unconcerned with their brother’s fate. Avie and Mary were happily collecting seashells that had been swept in on the morning tide, while their younger brother Trafford was concentrating on filling a small tin bucket with sand. Mallory’s attention re­.lutely toward the rock. He was not yet worried, surely the boy would eventually realize he had to turn back. But he rose from his deckchair once the waves began to cover the boy’s knee breeches.
Although George was now almost out of his depth, the moment he reached the jagged outcrop he deftly pulled himself out of the sea and leaped from rock to .self, and stared out toward the horizon. Although his favorite subject at school was history, clearly no one had told him about King Canute.
His father was now watching with some trepidation as the waves surged carelessly around the rocks. He waited patiently for the boy to become aware of the danger he was in, when he would surely turn and ask for help. He didn’t.”

 

Jeffrey-Archer

Jeffrey Archer (Londen, 15 april 1940)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 15e april ook mijn vorige blog van vandaag.

 

Benjamin Zephaniah, Wilhelm Busch, Ina Boudier-Bakker, Bliss Carman, Pol De Mont, Staf Weyts, Erich Arendt, Hans Egon Holthusen

De Engelse dichter en schrijver Benjamin Zephaniah werd geboren op 15 april 1958 in Handsworth, Birmingham. Zie ook mijn blog van 15 april 2009.

Everybody Is Doing It

In Hawaii they Hula
They Tango in Argentina
They Reggae in Jamaica
And they Rumba down in Cuba,
In Trinidad and Tobago
They do the Calypso
And in Spain the Spanish
They really do Flamenco.

In the Punjab they Bhangra
How they dance Kathak in India
Over in Guatemala
They dance the sweet Marimba,
Even foxes dance a lot
They invented the Fox Trot,
In Australia it’s true
They dance to the Didgeridoo.

In Kenya they Benga
They Highlife in Ghana
They dance Ballet all over
And Rai dance in Algeria,
They Jali in Mali
In Brazil they Samba
And the girls do Belly Dancing
In the northern parts of Africa.

Everybody does the Disco
From Baghdad to San Francisco
Many folk with razzamataz
Cannot help dancing to Jazz,
They do the Jig in Ireland
And it is really true
They still Morris dance in England
When they can find time to.”

Zephaniah

Benjamin Zephaniah (Handsworth, 15 april 1958)

 

De Duitse dichter en tekenaar Wilhelm Busch werd geboren in Wiedensahl op 15 april 1832. Zie ook mijn blog van 15 april 2007 en ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.

 

Da kommt mir eben so ein Freund

Da kommt mir eben so ein Freund
Mit einem großen Zwicker.
Ei, ruft er, Freundchen, wie mir scheint,
Sie werden immer dicker.

 

Ja, ja, man weiß oft selbst nicht wie,
So kommt man in die Jahre;
Pardon, mein Schatz, hier haben Sie
Schon eins, zwei graue Haare! –

 

Hinaus, verdammter Kritikus,
Sonst schmeiß ich dich in Scherben.
Du Schlingel willst mir den Genuß
Der Gegenwart verderben!

 

Uit: Naturgeschichtliches Alphabet

 

busch_a

 

Im Ameishaufen wimmelt es,
Der
Aff’ frißt nie Verschimmeltes.

 

 

busch_b

 

Die Biene ist ein fleißig Tier,
Dem
Bären kommt dies g’spaßig für.

 

 

Wilhelm_Busch_1878

Wilhelm Busch (15 april 1832 – 9 januari 1908)

 

 

De Nederlandse schrijfster Ina Boudier-Bakker werd geboren in Amsterdam op 15 april 1875. Zie ook mijn blog van 15 april 2007 en ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.

 

Uit: De klop op de deur

 

„Alles op ’t mooie servies met gouden randje
dat alleen gebruikt werd voor visite. En aan de tafel opgestaan, het glas in zijn hand, een buitengewoon lange magere man, een vermoeide zwakke kop met scherpe trekken en zware groeven. De stijve stropdas sloot hoog om den hals, de lange zwarte jas hing ruim van de puntige schouders. Hij boog zich over naar zijn vrouw, en zij, groot, frisch en bloeiend, in haar groenzijden japon met het nauwsluitend lijfje en de wijde crinoline, lachte hem toe met haar stralend blauwe oogen, haar mooien mond, keerde dan het hoofd, dat fier met den kroon van gitzwart haar op de fijne schouders stond, van hem naar de gasten:

Mevrouw Weesburg in een grijs merinos japon met rose rand en rose met grijs gestreept lijfje, laag uitgesneden. Haar klein pittig donker gezicht lachte, en de zwarte oogen schoten met iets gulzigs de tafel en de gasten langs. Soms legde ze even haar zeer kleine bruine hand op den mouw van Goldeweijn.

Aan den overkant dronk haar man, dik en blozend, haastig zijn glas uit. ‘Dat achttien-acht-en-vijftig een goed jaar mag wezen,’ zei hij wat onvast.

De derde gast was een toast begonnen op den gastheer en diens vrouw. Hij sprak kortademig en heesch. Annètje, in klimmende nieuwsgierigheid met haar hoofdje door de spijlen hangend, verstond hem niet. Hij maakte altijd grappen, meneer Kats, dat wist ze – grappen waar zij nooit om lachen moest, maar moeder wel. Juffrouw Kooistra die naast hem zat kreeg er een kleur van, en haar moeder proestte het uit. O wat was ’t allemaal mooi en prettig daar. En ’t rook…. ’t rook zoo lekker. Haar onervaren neusje snuffelde onwetend punch en bisschop…. En wat was er op dàt schaaltje ook weer…. haringsla had moeder gezegd – wat een rare naam….“

 

Bakker

Ina Boudier-Bakker (15 april 1875 – 26 december 1966)

 

De Canadese dichter Bliss Carman werd geboren in Fredericton, in de provicincie New Brunswick op 15 april 1861. Zie ook mijn blog van 15 april 2007 en ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.

A Sea Child

The lover of child Marjory
Had one white hour of life brim full;
Now the old nurse, the rocking sea,
Hath him to lull.
The daughter of child Marjory
Hath in her veins, to beat and run,
The glad indomitable sea,
The strong white sun.

 

The Heart of Night

When all the stars are sown
Across the night-blue space,
With the immense unknown,
In silence face to face.

We stand in speechless awe
While Beauty marches by,
And wonder at the Law
Which wears such majesty.

How small a thing is man
In all that world-sown vast,
That he should hope or plan
Or dream his dream could last!

O doubter of the light,
Confused by fear and wrong,
Lean on the heart of night
And let love make thee strong!

The Good that is the True
Is clothed with Beauty still.
Lo, in their tent of blue,
The stars above the hill!

carman_1900

Bliss Carman (15 april 1861 – 8 juni 1929)

 

De Vlaamse dichter en schrijver Pol De Mont werd geboren in Wambeek op 15 april 1857. Zie ook mijn blog van 15 april 2008 en ook mijn blog van 15 april 2009.

De keiklopper

De zak op de gekromde rug, de kleren
ontnaaid, gescheurd, en haar nog baard gekamd,
staat, naast een steenhoop, vlak in ’t zonnegloên,
een stokoud man. Met stramme handen zwaait hij
zijn ijzeren hamer, die met doffe slag
bonst op een rotsklomp, dat de splinters knetrend
in ’t rond vliegen. Met zijn hemdsmouw wist
de grijsaard ’t zweet, dat op zijn voorhoofd blinkt,
en slaaft maar voort, met doffe slag op slag,
de grove keien, scherf om scherf, vermorzlend.
En hoorbaar klinkt, bij elke zwaai der hand,
een schor geluid, – reutlen van een, die sterft, –
uit ’s ouden gorgel, door geen drank gelaafd….

Hoog, op de bergen, boven rots en mensen,
kerft geel en rijp de wijndruif aan de stok.

PoldeMont

Pol De Mont (15 april 1857 – 29 juni 1931)

 

De Vlaamse schrijver Staf Weyts werd geboren op 15 april 1909 in Mechelen. Zie ook mijn blog van 15 april 2007 en ook mijn blog van 15 april 2009.

 

Uit: Sneeuw en zonde

 

„Is hij het? Sneeuw waait om hem heen en zijn aangezicht kan zij niet onderscheiden. Aan zijn stem was het Wieze, zijn gestalte doet haar echter weer twijfelen, maar sidderend en hijgend roept zij hem dan eensklaps iets toe, en het is Wieze toch!

Sedert een week is hij uit zijn bannelingenoord verlost. Verstoken heeft hij vijf dagen en nachten doorgebracht in goederentreinen die hem van uit het hooge bergland altijd een eind verder voerden, en tegen den morgen bereikte hij eindelijk de grens. Bij een boer heeft hij gegeten. Warme melk met tarwebrood met spek, – een festijn na vier jaren honger! – en toen hij heenging kreeg hij nog een pakje onder den arm. Een mantel weigerde hij. Koude voelde hij ten andere niet meer, even min als nog vaak en vermoeienis, en aan rusten wou hij overigens ook niet denken! Hij was weer vrij! Hij leefde nog! Om zijn Paula had hij nagenoeg veertig maanden tegen ellende en dood in geworsteld, en nu de weg naar haar open lag wou hij geen stond meer verliezen. Hij stapte hardnekkig. Menschen die hem van verre zagen aantreden, het hoofd kaal geschoren, met alleen een bezatse over zijn sjofele soldatenvest, en een blauw katoenen broek die hem fladderde om de beenen, dachten eenparig: ‘Een banneling die nog terugkeert!’ en bleven staan om hem te zien voorbijgaan.“

 

Weyts

Staf Weyts (15 april 1909 – 12 januari 1985)

 

 

Zie voor onderstaande schrijvers ook mijn blog van 15 april 2009.

 

De Duitse dichter en schrijver Erich Arendt werd geboren op 15 april 1903 in Neuruppin.

 

De Duitse dichter, essayist, criticus en literatuurwetenschapper Hans Egon Holthusen werd geboren op 15 april 1913 in Rendsburg.