P.C. Hooftprijs 2012 voor Tonnus Oosterhoff

P.C. Hooftprijs 2012 voor Tonnus Oosterhoff

 

De Nederlandse dichter Tonnus Oosterhoff krijgt de P.C. Hooft-Prijs 2012 voor zijn oevre. Dat heeft het bestuur van de Stichting P.C. Hooft-prijs voor Letterkunde dinsdag bekendgemaakt. Oosterhoff debuteerde in 1990 met de gedichtenbundel Boerentijger. Voor die bundel kreeg hij de C. Buddingh’-prijs. Zie ook mijn blog van 18 maart 2011.

 

Het water


Het water begon zich te schamen
voor wat het was en altijd gedaan had.
Namens iedereen kwam een vis aan land
om een regeling te treffen.

De vis rechtte zijn rug:
“Mensen: drie wensen.”

Het strand was leeg, alleen de schelpen
hadden de vorm van mutsen met oren eronder.
Het uitgekookte dier moest zijn lachen inhouden.

Ik kan beloven wat ik wil, dacht het.
Dit kost me geen stuiver. De geschiedenis is ja nog niet begonnen.
Ik moest maar eens gaan teruglopen door de branding.

Of zal ik hier nog wat blijven? Droog ben ik nu toch.
Het is wel heerlijk, die zeewind.

 

Tonnus Oosterhoff (Leiden, 18 maart 1953)

 

Zie voor schrijvers van de 20e december ook mijn vorige blog van vandaag en ook mijn tweede blog van vandaag en eveens mijn eerste blog van vandaag.

Friederike Mayröcker, Sky Gilbert, Hortense Calisher, Jürg Laederach, Aziz Nesin

De Oostenrijkse dichteres en schrijfster Friederike Mayröcker werd op 20 december 1924 in Wenen geboren. Zie ook alle tags voorFriederike Mayröcker op dit blog.


Mysterium

Das Heiligenbild hat

einen blauen Dorn. Jesus wird orangefarben

getauft. Beinah jenseits

immer wieder das Jüngste Gericht.

Selige die lächeln und

Chöre bilden. Lichtgrün

geht die Erde unter, aber

die Himmel stillen sich bald.

Lichter wehn wie silberne

Fahnen die sich langsam bewegen,

und die höchste Kerze duftet

und strebt.

Ich bin vor Dir im kalten Staub

ich bin vor Dir irgendwoher

aus einer erstarrten Dunkelheit

ich bin vor Dir und lobsinge:

preisende Blicke haben mich aus

den müden Steigbügeln meiner

Empfindung gehoben geräuschlos.

*

wie ich dich nenne

wenn ich an dich denke

und du nicht da bist:

meine Walderdbeere

meine Zuckerechse

meine Trosttüte

mein Seidenspinner

mein Sorgenschreck

meine Aurelia

meine Schotterblume

mein Schlummerkind

meine Morgenhand

mein Vielvergesser

mein Fensterkreuz

mein Mondverstecker

mein Silberstab

mein Abendschein

mein Sonnenfaden

mein Rüsselhase

mein Hirschenkopf

meine Hasenpfote

mein Treppenfrosch

mein Lichterkranz

mein Frühlingsdieb

mein Zittergaul

meine Silberschnecke

mein Tintenfasz

mein Besenfuchs

mein Bäumefäller

mein Sturmausreiszer

mein Bärenheger

mein Zähnezeiger

mein Pferdeohr

mein Praterbaum

mein Ringelhorn

meine Affentasche

meine Winterwende

meine Artischocke

meine Mitternacht

mein Rückwärtszähler

(da capo!)

Friederike Mayröcker (Wenen, 20 december 1924)

Lees verder “Friederike Mayröcker, Sky Gilbert, Hortense Calisher, Jürg Laederach, Aziz Nesin”

Peter May, Gernot Wolfgruber, Alain de Botton, Sandra Cisneros

De Schotse schrijver Peter May werd geboren op 20 december 1951 in Glasgow. Zie ook mijn blog van 20 december 2009 en ook mijn blog van 20 december 2010.

 

Uit: Freeze Frame

Munich, Germany, December 20, 1951

Erik Fleischer was a man who counted his blessings. His wife was an attractive woman, hair cascading in golden waves over square shoulders, a smile that lit her inner soul, and spellbinding blue eyes. Still adoring after five turbulent years. He had two wonderful children, blond, blue-eyed clones of their mother. Magda’s genes had predominated over his own Mediterranean looks.
He had survived the war virtually unscathed, inheriting his parents’ Bavarian villa in this leafy suburb, establishing a lucrative practice among the new, burgeoning middle class rising now out of the ashes of Hitler’s madness.
The good life stretched ahead toward an unbroken horizon. How could he have known that this night he would lose everything?
As he sat reading the evening newspaper, he absorbed, almost unconsciously, the peals of laughter emanating from the dining room. Mother and children playing a simple board game. He dipped his head to peer over his glasses and glanced through the door toward them. And with the seeds of arousal sown by the merest glance at Magda, rose ambition for a third, or even a fourth.
He glanced at his watch, folded his paper and laid it aside. “I’ll be back down in fifteen.”
Magda half-turned her head toward the living room. “Dinner will be ready in twenty.”

 

Peter May (Glasgow, 20 december 1951)

Lees verder “Peter May, Gernot Wolfgruber, Alain de Botton, Sandra Cisneros”

Ramon Stoppelenburg, Vaino Linna, John Fletcher, Ferdinand Avenarius, Mendele Mojcher Sforim

De Nederlandse schrijver Ramon Stoppelenburg werd geboren in Leiden op 20 december 1976. Zie ook mijn blog van 20 december 2008 en ook mijn blog van 20 december 2009 en ook mijn blog van 20 december 2010.

 

Uit: My Stupidities of 2010

„I was driving the car on a one-lane road that was sided by lush green trees. That’s basically driving through rural Australia. If there are no trees, there isn’t anything else. And with driving through Australia you always have to keep in mind that traffic is different here. So are the signs on the road. If a sign says T-crossing ahead it actually says that pretty much AT the T-crossing. If you even don’t see that sign, you will be in for a surprise.

And what a surprise I experienced. The road just stopped! We could only go right or left, but the car was still going 95 km/hour and we were very close to the crossing already! So Antal screamed STOP!!! and I hit the brakes immediately.

And of course the van didn’t just stop. It screeched and slipped, but there wasn’t a real signal or an upcoming full stop. I pushed the brakes to avoid slipping even more and heard this sound of the horn of a truck.

There was a fuel truck coming from our right! A fuel truck!

The end of the road was coming very near us, but also did that truck and there was no way that that honking truck driver could stop his road train for us. Ever. (Road trains never stop, actually. It takes them minutes to get going again.).“

 

Ramon Stoppelenburg (Leiden, 20 december 1976)

Lees verder “Ramon Stoppelenburg, Vaino Linna, John Fletcher, Ferdinand Avenarius, Mendele Mojcher Sforim”