Thomas Verbogt, Eileen Myles

De Nederlandse schrijver Thomas Verbogt werd op 9 december 1952 geboren in Nijmegen. Zie ook alle tags voor Thomas Verbogt op dit blog.

Uit: Olifant van Zeep

“In bed zag ik dat het zomer begon te worden. Over dat besef dacht ik na. Het is net alsof het krachtiger is dan bijvoorbeeld lang geleden, terwijl er nauwelijks iets lang geleden is.
Ik pakte een boek dat ik gisteravond naast mijn bed legde nadat ik er een paar pagina’s in had gelezen, van de Britse kunstenaar Tracey Emin, van wie ik al veel verontrustend werk zag. Strangeland, zo heet haar boek. Op de achterkant staat: Strange things always happened when I
did not wear a watch… Dreams don’t have time. Neither does sleep, nor death. That’s why it is sometimes good to wear a watch.
Ik draag alleen maar een horloge als ik ergens op tijd moet zijn, want voordat ik daar arriveer, ben ik ergens anders, en soms weet ik niet hoe laat ik daar moet vertrekken. In huis is de enige klok de wekker naast mijn bed.
Ik zag dat die het niet deed. Dat zag ik gisteren al, maar ik dacht dat het vandaag anders kon zijn, dat ik me kon vergissen. Het was een nieuwe wekker en misschien was het nieuwigheid waardoor die het niet deed. Maar vanochtend bleef hij het niet doen.
Daarom ga ik ermee terug, naar de klantenservice van het warenhuis. Daar zit een mevrouw die eruitziet of alles haar kwaad maakt. Haar haar is oranje van kleur en het is net alsof zich in dat haar een kleine explosie heeft voor- gedaan. Ze zal begin veertig zijn, wat ze een weerzinwekkende leeftijd vindt. Het is duidelijk dat ze geen zin in de dag, geen zin in mij en geen zin in het leven heeft. Dat is
heel veel geen zin. Het is dus een beetje onduidelijk wie wie bij deze klantenservice service moet verlenen.
Ik denk echter: ik moet ergens over beginnen, want zij doet dat vast niet.
Ik zeg dus: ‘Goedemorgen, mevrouw. Deze wekker is kapot. Heb ik pas hier gekocht. Gisteren, geloof ik.’
Zij zegt: ‘Bon.’
Soms houd ik van korte instructies. Ik geef haar de aankoopbon.
‘Wat is er dan met die wekker?’ vraagt ze.
Ik antwoord: ‘Hij maakt geen geluid.’
‘Hij maakt geen geluid,’ herhaalt ze mat.
Ik moet dit toelichten, voel ik. ‘De wekker wekt niet.
Ik word er niet wakker van.’
‘U wordt er niet wakker van,’ zegt ze.
‘Nee,’ zeg ik.
Achter haar zijn smalle ramen waardoor je niets kunt zien. Toch komt er licht doorheen. De zomer is nauwelijks ergens tegen te houden.”

 

Thomas Verbogt (Nijmegen, 9 december 1952)

 

De Amerikaanse dichteres en schrijfster Eileen Myles werd geboren in Boston, Massachusetts, op 9 december 1949. Zie ook alle tags voor Eileen Myles op dit blog.

 

Beste Adam

Ik zei taart
Ik zei hoge hoed
Ik zei microfoon
vier kleine gouden babyhoofdjes
wacht ik zei piraat geest
wacht wacht ik zei lachende kat met gesloten ogen
hij krabbelde terug oh mijn god
Ik dacht: verdomme ja, ik kan dit lezen op de marathon
Hij zei Eileen glimlacht
ehhh ik kan het gebruiken
de bel van mijn computer ging
hetzelfde bericht
wacht de kat huilt van opluchting
de kat is een duivel nu
de kat is niet boos

de kat die geracialiseerde jazz maakt
uh of niet mijn witte handen
Ik praat nu met iedereen.
en ik gebruik een filter. Nee doe ik niet
Ik erken dat er
twee keer een foto van mij is. Pas sinds kort
ken ik de term jazzhanden
als we Pennsylvania verkloten, wat is dan onze
hoop om te leven in een gestolen land dat altijd werd gestolen
en grotendeels door gestolen mensen bewerkt werd. Uit een
conservatieve
diaspora kwam ik bastaard dichter uit Massachusetts
om mijn stempel te drukken
liefde & deze dingen en gelegenheden
om te spreken. We kunnen niet vallen, we krioelen van de nieuwe
gelegenheid
we ontdekken wat weerstand betekent
onze tijd & blazen de binnenkant van mijn computer op
bok studies
de telefoon zegt afgeleverd
wat is.
Adam zegt heb je mijn baard gezien.
We praten even over geld
Ik rijd op mijn fiets. Stap af de telefoon doet
ting. Het is zijn baard die belt. ik doe oh.
jij hebt wat ik wil.
hij zegt lol
dan doodshoofd
dan raket
dan Turkije
groen pistool
en een vlam. lk
weet niet wat ik daarop terug moet zeggen
Ik zeg fiets en ga.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Eileen Myles (Boston, 9 december 1949)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 9e december ook mijn blog van 9 december 2018 deel 2 en eveneens deel 3.