Maand: februari 2012

Sabahattin Ali, Otto Ludwig, Michel de Saint Pierre, R. F. Delderfield, Friedrich de la Motte-Fouqué

De Turkse dichter en schrijver Sabahattin Ali werd geboren op 12 februari 1906 in Gümülcine, tegenwoordig, Komotini, Griekenland. Zie ook alle tags voor Sabahattin Ali op dit blog.

 

Uit: The Devil Within

„She was shocked when the car stopped and for a moment she couldn’t remember where she was. Omer was trying to help her from the car by holding her arm. When she stepped out the headlights of an approaching car dazzled her eyes. She stood leaning against the car’s chassis.

Having asked the drivers to wait, Hüseyin Bey began to rap on a glass door. The place resembled a night club devoid of customers. A sleepy barefoot man in white underwear opened the door without checking who was there scowling as if ready to curse. Upon recognising editorialist Hüseyin Bey, his manner changed.

“Welcome sir,” he said respectfully. “Please come in.”

They all entered. All of them including Hüseyin Bey felt tired and sluggish. The night and damp weather soothed the nerves. It was as if they didn’t feel up to having fun but, having set out to, they felt obliged to continue. The girls were exhausted, their faces sulky and worn out. Without makeup as suited intellectual women, they looked more like young men out on the town.

Whatever the reason, the waiter put on a white apron over his underwear and having switched on a light in a far corner of the night club, invited the guests over. Then he went over to the sideboard to gather together a few bottles of raki, a bit of bread and cheese and two tins of sardines. Ismet Şerif, in order to cheer up his silent friends, began to speak flippantly. Apart from the girl introduced by Emin Kamil, no one laughed. As Omer chatted with Ümit Hanim, Hüseyin Bey continued to talk with the girl with glasses. Even Professor Hikmet was subdued and thoughtful. Anyway, it was often like that. He would organise nights out and trips with all the best intentions and taking care of all the details but, having drunk a couple of glasses, would be overcome by a strange lethargy. It was as if he needed the alcohol to be his true self. When sober, he felt he could achieve anything but alcohol cured him of such delusions of omnipotence and returned him to his pain filled real life.

Not being able to feel anything, they would pour glass after glass of raki down their throats. Macide drank every glass put before her and smiled not with pleasure but painfully as if scolding someone. At one point she got up and looked around.“

 

Sabahattin Ali (12 februari 1906 – 2 april 1948)

Lees verder “Sabahattin Ali, Otto Ludwig, Michel de Saint Pierre, R. F. Delderfield, Friedrich de la Motte-Fouqué” →

George Meredith, Thomas Campion, C. Barlaeus, Charles Duclos, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Theodor Plevier

De Engelse dichter en schrijver George Meredith werd geboren op 12 februari 1828 in Portsmouth. Zie ook alle tags voor George Meredith op dit blog.

 

Winter Heavens

Sharp is the night, but stars with frost alive
Leap off the rim of earth across the dome.
It is a night to make the heavens our home
More than the nest whereto apace we strive.
Lengths down our road each fir-tree seems a hive,
In swarms outrushing from the golden comb.
They waken waves of thoughts that burst to foam:
The living throb in me, the dead revive.
Yon mantle clothes us: there, past mortal breath,
Life glistens on the river of the death.
It folds us, flesh and dust; and have we knelt,
Or never knelt, or eyed as kine the springs
Of radiance, the radiance enrings:
And this is the soul’s haven to have felt.

 


Song in the Songless

They have no song, the sedges dry,
And still they sing.
It is within my breast they sing,
As I pass by.
Within my breast they touch a string,
They wake a sigh.
There is but sound of sedges dry;
In me they sing. 

 

George Meredith (12 februari 1828 – 18 mei 1909)

Portret door Winifred Sandys, rond 1909

Lees verder “George Meredith, Thomas Campion, C. Barlaeus, Charles Duclos, Kazimierz Przerwa-Tetmajer, Theodor Plevier” →

Kazys Bradūnas, Maryse Condé, Gerhard Kofler, Else Lasker-Schüler

De Litouwse dichter Kazys Bradūnas werd geboren in Kiršai, Rayon Vilkaviškis, op 11 februari 1917. Zie ook mijn blog van 11 februari 2009 en ook mijn blog van 11 februari 2010 en ook mijn blog van 11 februari 2011.

 

The Scream

Silence loves the mute rock.

Cosmos is carved out of silence.

Why do you feed the carnivorous beast?

To stop his howl? With the holy sun

Peace descends upon the orchards.

Now you kneel at the evening’s source,

As all star-studded infinity

Shudders in your heart’s scream.

Vertaald door Jurgis Bradūnas

 

That You Not Be Alone

I scrubbed the windowpane

Near your cradle

That stars should rise,

And risen, shed faint light,

That you not be alone,

Through the night alone.

I shall sway like a willow

By the level road

That a bird should settle,

And settled, sing,

That you not be alone,

On the journey alone.

Up the sad hill I’ll go with you,

Like sand I’ll flow away

That the wind should blow me,

And blowing, lull you asleep,

That you not be alone,

In the earth alone.

 

Vertaald door Jean Reavey

 

Kazys Bradūnas (11 februari 1917 – 9 februari 2009)

Lees verder “Kazys Bradūnas, Maryse Condé, Gerhard Kofler, Else Lasker-Schüler” →

Roy Fuller, Rachilde, Karoline von Günderrode, Johannes van Melle, Lydia Child

De Engelse dichter en schrijver Roy Fuller werd geboren op 11 februari 1912 Failsworth in Lancashire. Zie ook mijn blog van 11 februari 2009 en ook mijn blog van 11 februari 2010 en ook mijn blog van 11 februari 2011.

The End Of A Leave

Out of the damp black night,
The noise of locomotives,
A thousand whispering,
Sharp-nailed, sinewed, slight,
I meet that alien thing
Your hand, with all its motives.

Far from the roof of night
And iron these encounter;
In the gigantic hall
As the severing light
Menaces, human, small,
These hands exchange their counters.

Suddenly our relation
Is terrifyingly simple
Against wretched times,
Like a hand which mimes
Love in this anguished station
Against a whole world’s pull.


Roy Fuller (11 februari 1912 – 27 september 1991)

Lees verder “Roy Fuller, Rachilde, Karoline von Günderrode, Johannes van Melle, Lydia Child” →

Marie-Joseph Chénier, Bernard de Fontenelle, Honoré d’Urfé, Rudolf Hans Bartsch

De Franse dichter en schrijver Marie-Joseph Chénier werd geboren op 11 februari 1764 in Constantinopel. Zie ook alle tags voor Marie-Joseph Chénier op dit blog.

 

Chant du 14 Juillet

Dieu du peuple et des rois, des cités, des campagnes,

De Luther, de Calvin, des enfants d’Israël,

Dieu que le Guèbre adore au pied de ses montagnes,

En invoquant l’astre du ciel !

Ici sont rassemblés sous ton regard immense

De l’empire français les fils et les soutiens,

Célébrant devant toi leur bonheur qui commence,

Égaux à leurs yeux comme aux tiens.

Rappelons-nous les temps où des tyrans sinistres

Des Français asservis foulaient aux pieds les droits ;

Le temps, si près de nous, où d’infâmes ministres

Trompaient les peuples et les rois.

Des brigands féodaux les rejetons gothiques

Alors à nos vertus opposaient leurs aïeux ;

Et, le glaive à la main, des prêtres fanatiques

Versaient le sang au nom des cieux.

Princes, nobles, prélats, nageaient dans l’opulence ;

Le peuple gémissait de leurs prospérités ;

Du sang des opprimés, des pleurs de l’indigence,

Leurs palais étaient cimentés.

En de pieux cachots l’oisiveté stupide,

Afin de plaire à Dieu, détestait les mortels ;

Des martyrs, périssant par un long homicide,

Blasphémaient an pied des autels.

Ils n’existeront plus, ces abus innombrables

La sainte liberté les a tous effacés ;

Ils n’existeront plus, ces monuments coupables :

Son bras les a tous renversés.

Dix ans sont écoulés ; nos vaisseaux, rois de l’onde,

À sa voix souveraine ont traversé les mers :

Elle vient aujourd’hui des bords d’un nouveau monde

Régner sur l’antique univers.

Soleil, qui, parcourant ta route accoutumée,

Donnes, ravis le jour, et règles les saisons ;

Qui, versant des torrents de lumière enflammée,

Mûris nos fertiles moissons ;

Feu pur, oeil éternel, âme et ressort du monde,

Puisses-tu des Français admirer la splendeur !

Puisses-tu ne rien voir dans ta course féconde

Qui soit égal à leur grandeur !

Que les fers soient brisés ! Que la terre respire !

Que la raison des lois, parlant aux nations,

Dans l’univers charmé fonde un nouvel empire,

Qui dure autant que tes rayons !

Que des siècles trompés le long crime s’expie !

Le ciel pour être libre a fait l’humanité :

Ainsi que le tyran, l’esclave est un impie,

Rebelle à la Divinité.

 

Marie-Joseph Chénier (11 februari 1764 – 10 januari 1811)

Lees verder “Marie-Joseph Chénier, Bernard de Fontenelle, Honoré d’Urfé, Rudolf Hans Bartsch” →

Bertolt Brecht, Johan Harstad, Åsne Seierstad, Boris Pasternak, Jakov Lind

De Duitse dichter en schrijver Bertolt Brecht werd op 10 februari 1898 in de Zuid-Duitse stad Augsburg geboren. Zie ook alle tags voor Bertolt Brecht op dit blog.

Fragen eines lesenden Arbeiters

Wer baute das siebentorige Theben?
In den Büchern stehen die Namen von Königen.
Haben die Könige die Felsbrocken herbeigeschleppt?
Und das mehrmals zerstörte Babylon –
Wer baute es so viele Male auf? In welchen Häusern
des goldstahlenden Lima wohnten die Bauleute?
Wohin gingen an dem Abend, wo die Chinesische Mauer fertig war
die Maurer? Das große Rom
ist voll von Triumphbögen. Wer errichtete sie? Über wen
triumphierten die Cäsaren? Hatte das vielbesungene Byzanz
nur Paläste für seine Bewohner? Selbst in dem sagenhaften Atlantis
brüllten in der Nacht, wo das Meer es verschlang
die Ersaufenden nach ihren Sklaven.
Der junge Alexander eroberte Indien.
Er allein?
Cäsar schlug die Gallier.
Hatte er nicht wenigstens einen Koch bei sich?
Philipp von Spanien weinte, als seine Flotte
untergegangen war. Weinte sonst niemand?
Friedrich der Zweite siegte im siebenjährigen Krieg. Wer
siegte außer ihm?

Jede Seite ein Sieg.
Wer kochte den Siegesschmaus?
Alle zehn Jahre ein großer Mann.
Wer bezahlte die Spesen?

So viele Berichte.
So viele Fragen

 

Neigung zum Nichts

Betrübter Geist, du hast dich gern geschlagen
Die Hoffnung, deren Sporen Feuer wecken,
Besteigt dich nicht mehr. Darfst dich ruhig strecken
Du altes Naß, wo Hindernisse ragen.

Schlaf wie ein Tier, mein Herz, hör auf zu fragen.
Bezwungener Geist! Nichts konnte dich erschrecken,
Magst keine Liebe, keinen Streit mehr wagen!
Leb wohl, Trompetenklang und Flötenklagen!

Vergnügen soll mein schmollend Herz nicht wecken!
Die Zeit verschlingt mich, die Minuten jagen,
Schneeflocken gleich, die starre Körper decken,
Weit seh ich rungs den ERdball sich erstrecken,

Dem Schutz der Hütte will ich mich entsagen,
Lawine, willst du mich zum Abgrund tragen?

 

Ontdekking aan een jonge vrouw

Een nuchter afscheid ’s morgens en een vrouw,
nog eenmaal koel bekeken en in haast.
Een grijze haarlok zag ik toen verbaasd
en ik besloot dat ik nog blijven zou.

Stom greep ik naar haar borsten. Toen zij vroeg,
waarom ik, nachtgast, ook nog na de nacht
niet wilde weggaan – en zo onverwacht –
zei ik, terwijl ik vrij mijn blik opsloeg:

Ik wil nog best een nachtje langer blijven.
Er is helaas al te veel tijd verstreken,
sinds jij zo zinloos op de drempel staat.

Dus laat ons de gesprekken voorwaarts drijven,
want wij vergaten haast dat jij vergaat.
En van begeerte kon ik niet meer spreken.

 

Vertaald door Frans Roumen

Bertolt Brecht (10 februari 1898 – 14 augustus 1956)

Portret door Rudolf Schlichter, 1926/1927

Lees verder “Bertolt Brecht, Johan Harstad, Åsne Seierstad, Boris Pasternak, Jakov Lind” →

Giuseppe Ungaretti, Carry-Ann Tjong-Ayong, Fleur Adcock, Joseph Kessel, Charles Lamb, Eugène Rellum

De Italiaanse dichter en schrijver Giuseppe Ungaretti werd geboren op 10 februari 1888 in Alexandrië, Egypte. Zie ook alle tags voor Giuseppee Ungaretti op dit blog.

Lied der Beduinen

Eine Frau erhebt sich und singt
Es folgt ihr verzaubernd der Wind
Und legt zu der Erde sie nieder
Der Wahrtraum nimmt sie sich wieder.

Diese Erde: so nackt
Dieser Windstoß: so stark
Diese Liebe: sie loht
Dieser Traum ist der Tod.

 

Pilgerfahrt

Im Hinterhalt
in dieser engen Gasse
voller Schutt
habe ich
Stunde um Stunde
meinen Karren gezogen
gewöhnt an den Dreck
wie eine Sohle
oder wie ein Same
des Weißdorns

Ungaretti
Schmerzensmann
dir genügt eine Illusion
um dich zu ermutigen

Ein Scheinwerfer
von drüben
erzeugt ein Meer
hier im Nebel

Valloncello dell’Albero Isolato
den 16. August 1916

 

Vertaald door Eric Boemer

Giuseppe Ungaretti (10 februari 1888 – 2 juni 1970)

Lees verder “Giuseppe Ungaretti, Carry-Ann Tjong-Ayong, Fleur Adcock, Joseph Kessel, Charles Lamb, Eugène Rellum” →

Simone Trieder

De Duitse schrijfster Simone Trieder werd geboren op 10 februari 1959 in Quedlinburg. Trieder studeerde speciale pedagogie en werkte daarna als regie-assistente in Zwickau, Karl-Marx-Stadt en Halle. Sinds 1992 is ze freelance schrijfster. Ook is zij voorzitter van de Volkssolidarität Saksen-Anhalt en lid van de Literaire Raad van Saksen-Anhalt en de redactie van het tijdschrift “Ort der Augen.” Trieder schrijft poëzie, proza​​, drama, kinderboeken, over regionale geschiedenis van Halle en werkt voor radio-uitzendingen en af en toe als journaliste. Haar boeken zijn vaak rijk geïllustreerd en ontworpen. Ze heeft twee volwassen kinderen.

Uit: Individuum

“Ein Klecks weißgrauer Masse klatschte neben mir nieder. Ich sah nach oben. Jetzt konnte ich das Geräusch einordnen, das sich durch den Verkehrslärm hindurchgewunden hatte: Wildgänse, ihr Flügelschlag hatte ein Stück Rost vom Rand meines Herzens bröckeln gemacht, ich war schon ein paar Schritte leichter gegangen, nun wusste ich weshalb.
Sie waren schon nicht mehr zu hören, sie zogen ihre Route, die sie auf unsichtbaren Wegen durch den Himmel ausgerechnet über diese Kreuzung, die sich Eck nennt, führte. Der weißgraue Klecks markierte einen Punkt in einer mir unbekannten Ordnung. Zu dicht gehe ich an diesen Schienensträngen entlang, die von hoch oben aus der Luft vielleicht Flussläufen ähneln mögen, sehr begradigten Flussläufen, die in ihren Betten vom Mäandern träumen oder von Fischen und Lurchen. Sie kennen Lebewesen nur als plattgefahrne Präperate, von Gewitzten hochkant an den Bürgersteig gelehnt.
Hier schneiden sich Parallelen, hier beschränken sich Gefühle.
Ich bin dankbar für einen Staub­sauger­beutel. Die Dame im Elektro­fach­geschäft hat einen weißen Angora­pullover an, deren Häarchen im rechten Winkel weg vom Körper der Trägerin streben, als wär sie Mittelpunkt eines elektrischen Feldes. Sie hat die S 62, Ursache meiner Gefühle. Eben die Sorte Staub­sauger­beutel, die mein komplizierter Staubsauger akzeptiert.
Hier an der Kreuzung, die sich Eck nennt, hat der blond­lockige Zeitungs­verkäufer seinen Kiosk aufgeschlagen.”

Simone Trieder (Quedlinburg, 10 februari 1959)

A. Roland Holst Prijs 2012 voor Jacob Groot

A. Roland Holst Prijs 2012 voor Jacob Groot

De Stichting A. Roland Holst Fonds in Bergen heeft haar driejaarlijkse oeuvreprijs voor poëzie toegekend aan Jacob Groot. De Nederlandse dichter en schrijver Jacob Groot werd geboren op 5 juli 1947 in Venhuizen (West-Friesland). Zie ook mijn blog van 5 juli 2011. Voor de poëzieprijs werd het bestuur van de stichting geadviseerd door een jury bestaande uit Odile Heynders, Huub Beurskens en voorzitter Wiel Kusters. De uitreiking van beide prijzen vindt plaats op 12 mei 2012 in de Ruïnekerk te Bergen. Bij die gelegenheid zal de dichteres Hester Knibbe de A. Roland Holst-lezing houden.

 

Tramlijn Begeerte

Zo gaat het: je hoort een deur bonzen en de schelp van de ruimte
bruist open; de werkelijkheid schampt langs en laat een lege weg
achter zich heel, terwijl je geschiedenis schroeit er vol van dicht
maar de uitspraak wandelt verder omdat je lippen dat afspraken

Zo hoort het: de natuur opent je blad na blad zoals een leerboek
bladert je door tot je dichtgaat onder de avondwijdte, de noordelijke
kroon brandt op je hoofd en je vrucht wil dragen de wind, de Bora
het liefst, of de Harmattan, met hun messen die snijden in het brood

van het donker en geboren worden dan je zaden, de naakten die je kleden,
van de kosmos een zoon, kosmetisch, zoneloos, gemorst als korstmos
langs een rotsblok in een atlas die je leest om te reizen: van de dorpsweg

naar de tramway, vanwaar een twijg loopt uit een steel tot de afdruk
in de tijd dat je waaide, je wiel van spaken, die langzaam smelten door
de drukke lucht, waarin je hoopt, bij de stam, te sterven als geen ander.

 

Bezichtiging der landerijen

Wij hebben een mooi witstenen huis,
maar we zijn nooit thuis.

We rijden in mijn houten wagen
door de dageraad,
langs wat getoverd werd uit zaad
in het land dat ik ontgang.

Stop bij een bron:
de wielen branden in de zon.

Wil je nog beter zien
wat ik met jou begon,
dan stappen we in mijn luchtballon.



Jacob Groot (Venhuizen, 5 juli 1947)

John Coetzee, Thomas Bernhard, Brendan Behan, Geerten Gossaert, Jacques Schreurs, Rainer Maria Gerhardt

De Zuidafrikaanse schrijver John Maxwell Coetzee werd geboren op 9 februari 1940 in Kaapstad. Zie ook alle tags voor John Coetzee op dit blog.

 

Uit: Dierenleven (Vertaald door Joop van Helmond en Frans van der Wiel)

“Hij staat bij de uitgang te wachten als haar vlucht binnenkomt. Er zijn twee jaar verstreken sinds hij zijn moeder voor het laatst heeft gezien: onwillekeurig schrikt hij dat ze zo oud is geworden. Haar haar, waarin grijze pieken zaten, is nu helemaal wit; haar schouders zijn gekromd; haar vlees is slap geworden. Ze zijn nooit een uitbundige familie geweest.
Een omarming, een paar gemompelde woorden en de begroeting is afgehandeld. Zwijgend volgen ze de stroom reizigers naar de bagagehal, halen haar koffer op en vangen de anderhalf uur durende autorit aan.
‘Een lange vlucht,’ merkt hij op. ‘Je zult wel doodmoe zijn.’
‘Ik zou zo kunnen slapen,’ zegt ze, en inderdaad valt ze onderweg even in slaap, met haar hoofd tegen het raam gezakt.
Om zes uur, bij invallend donker, stoppen ze voor zijn huis in de voorstad Waltham. Zijn vrouw Norma en de kinderen verschijnen op de veranda. In een demonstratie van genegenheid, die haar grote moeite moet kosten, spreidt Norma haar armen uit en zegt: ‘Elizabeth!’ De twee vrouwen omhelzen elkaar; daarna volgen de kinderen haar voorbeeld, welopgevoed, meer ingehouden.

Elizabeth Costello de romanschrijfster zal tijdens haar driedaagse bezoek aan de universiteit van Appleton bij hen logeren. Hij ziet tegen die paar dagen op. Zijn vrouw en zijn moeder kunnen niet met elkaar overweg. Het zou beter zijn als ze in een hotel logeerde, maar hij kan zich er niet toe brengen dat voor te stellen. De vijandelijkheden worden bijna onmiddellijk hervat. Norma heeft een licht avondmaal klaargemaakt. Zijn moeder ziet dat er maar voor drie is gedekt.”

 

John Coetzee (Kaapstad, 9 februari 1940)

Lees verder “John Coetzee, Thomas Bernhard, Brendan Behan, Geerten Gossaert, Jacques Schreurs, Rainer Maria Gerhardt” →