Maand: juli 2020

Hans van de Waarsenburg

De Nederlandse dichter en literatuurcriticus Johannes (Hans) Paul Richard Theodorus van de Waarsenburg werd geboren in Helmond op 21 juli 1943. Hij debuteerde in 1965 met de bundel “Gedichten”. Voor zijn poëziebundel “De Vergrijzing” ontving hij in 1973 de Jan Campert-prijs. Naast poëzie schreef hij diverse kinderboeken. Ook maakte hij radioprogramma’s over literatuur en beeldende kunst en werkte hij als literair recensent. Van 1988 tot 1994 maakte Van de Waarsenburg als kroonlid deel uit van de Raad voor de Kunst, afdeling Letteren. Later werd hij voorzitter van het PEN-Centrum voor Nederland (1995-2000), een afdeling van de internationale schrijversorganisatie PEN. Tussen 2007 en 2015 was hij voorzitter van de Stichting Eva Tas, een organisatie met als hoofddoel ondersteuning en verspreiding van zowel geschreven teksten als documentaires die zijn getroffen door censuur. Van de Waarsenburg werd in 1997 mede-oprichter en voorzitter van The Maastricht International Poetry Nights, een grote tweejaarlijkse, internationale poëziemanifestatie die in oktober 2014 voor de tiende keer plaatsvond. Tijdens die officieel laatste editie in dat jaar kreeg hij voor zijn festivalwerk de Hans Berghuisstok voor poëzie, geïnitieerd door de Gemeente Maastricht en de Maastricht International Poetry Nights. Zijn geboortestad eerde de dichter in 2004 met de (eerste) Oeuvreprijs van de gemeente Helmond. Voor zijn organisatorische en letterkundige verdiensten ontving hij in 2008 een koninklijke onderscheiding: Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Poëzie van Hans van de Waarsenburg is vertaald in onder andere het Duits, Engels, Spaans/Mexicaans en een aantal Slavische talen.

 

Winter 1

Het bleke gezicht van deze maanden
waar vorst ooit heerser en blauw
van kilte het licht onderhuids deed stralen

Ach, hoe zeer hangt nu het natte grijs
over de dagen en hoe bitter smaken deze
uren in hun wetmatige grauwheid

Hoe somber spreekt de stem, geteisterd
door de maanden, neergeslagen als een
kettinghond richt hij zich niet op, blijft liggen

Men houdt hem voor:
Het snotterige schijnsel van kleuren
Het suiker van gewetenloze confectiemuziek

Maar niets raakt dit lijf. Het valt in stilte
uit elkaar: Voorwaar, voorwaar.

 

De dameskapper II

De watergolfslag van ambities
liet hem niet onberoerd

In de weekenden reisde hij
met modellen door het land

Nog geen veertig kilo woog hij,
altijd met vrouwen bezig

Verzilverd, gediplomeerd, gefotografeerd
keerde hij terug en liet dit andere
gewicht inlijsten

Uit al deze lijsten, verkreukeld & vernietigd,
herken ik nog altijd mijn moeder en andere vrouwen.

 

Het niemandsland van de slaap

Een spiegel die niet schrikt
van ademen, niet het hart lam
legt, of weerbarstig van kou
een mond opent, winters lispelt.

Ach ja, koude. Ach ja, winter.
Ver beneden de evenaar zeilt
er zon zonder masker, legt
het lichaam zich in licht en water
lost het zout de tijd langzaam op.

Slijp mijn lenzen nog eens, wil je?
En hijs de zeilen rondom het niemands-
land van de slaap, ontkurk de fles,
zet koers, maak vaart,
de dood wordt voor de dag bewaard.

 

Hans van de Waarsenburg (21 juli 1943 – 15 juni 2015)

Leo Herberghs, Paul Violi

De Nederlandse dichter en schrijver Leo Herberghs werd geboren in Heerlen op 21 juli 1924. Zie ook alle tags voor Leo Herberghs op dit blog.

Bloem

Ik heb vanmorgen vroeg een bloem ontmoet,
een haastige ontmoeting in de tuin;
zij keek mij aan met allebei haar ogen.
Ik heb haar toegeknikt en lang geaarzeld
en langzaam groeide ik tot bloem van binnen,
een blauwe hemel sloop over mijn zinnen,
mijn handen werden kelken van gebaren,
mijn mond werd rond, mijn lichaam lang en tenger:
ik boog mij neer in het verbaasde gras
en voelde aan mijn haar de ochtendwind.

 

kerk

kromgetrokken de kerk, de oever
slikkend van gier
geen landschap. of onvoorstelbaar
vol boeren, gedrochten, slaapschuwe
martelaren. de lucht is van onder
aangebrand. de luwte
was verleden jaar in de takken
nog helder

steekspel uit schaakspelen, de vlinders
vallend om paarden
de aarde wordt weggebracht naar het westen
geen sterveling in het zwerk
zelfs geen geblaf
van mensen

 

De stillen

Gewisser dan het donkere leven
is de gewisheid der doden,
de stillen met stomme monden.

Zij hebben een morgen tevoren
de bloeiende vruchten gegeten,
zij hebben hun armen geopend.

Hun voeten bewogen zich langzaam
over het pad van de liefde,
zij waren nog nauwlijks begonnen

en plotseling waren zij doden.
Zij voegden zich blij bij de anderen
die onder de aarde leven.

Soms hoor ik nog van hen spreken.

 

Leo Herberghs (Heerlen, 21 juli 1924 – 11 mei 2019)

 

De Amerikaanse dichter Paul Randolph Violi werd geboren op 20 juli 1944 in Brooklyn, New York. Zie ook alle tags voor Paul Violi op dit blog.

 

Appel aan de grammatici

Wij, van nature hoopvol,
Hebben een eenvoudig teken nodig
Voor de talloze manieren waarop we zijn gekapseisd.
Wij die van precieze taal houden
Hebben een fijnere manier nodig om
Teleurstelling en verbijstering over te brengen.
Voor sprakeloosheid en al zijn verbuigingen,
Voor gefrustreerde verwachtingen,
Voor elke keer dat we in een hinderlaag lopen
Door triviale of verbluffende ironie,
Voor puur ongeloof hebben we
Het omgekeerde uitroepteken nodig.
Voor de verloren glimlach, de slappe handdruk,
Voor wie net een stom cadeau heeft uitgepakt
Of de eerste slok nam van verschaald bier,
Of liefde voelde of vijverijs
Dat onder je voeten bezwijkt, we verdienen het.
We hebben het nodig voor het luchtzakje, het schampschot,
Het kind wiens bal niet terug stuitert,
De lekke band aan het begin van de reis,
De odyssee die in Weehawken eindigt.
Maar vooral omdat ik het nodig heb – hier en nu
Terwijl ik bij Caffe Reggio buiten zit
En naar mijn espresso en cannoli staar
Nadat dit echtpaar van middelbare leeftijd
Langs kwam wandelen en hij zich plotseling
Omdraaide en over mijn hele tafel niesde
En zij tegen hem zei: “Zie je, daarom
Eet ik niet graag buiten.”

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Paul Violi (20 juli 1944 – 2 april 2011)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 21e juli ook mijn blog van 21 juli 2019 en ook mijn blog van 21 juli 2018 deel 2.

Arie Storm, Paul Violi

De Nederlandse schrijver en literatuurcriticus Arie Storm werd geboren in Den Haag op 20 juli 1963. Zie ook alle tags voor Arie Storm op dit blog.

Uit: De nieuwe Vestdijk. Over intertekstualiteit en het werk van Joost Zwagerman

“Ter toelichting van deze stelling zal ik nog wat draden tonen. Om te beginnen zijn er meer overeenkomsten, naast die waar ik al op heb gewezen, tussen Zwagermans Vals licht en Vestdijks De schandalen. Zo is nota bene Zwagermans titel in het hoofdstuk ‘Flirt met de vuist’ terug te vinden. Vestdijk schrijft, voordat hij het heeft over de vrijage van Emy en Leslie, het volgende: ‘Door de gaten in het riet drong het valse licht […].’ Maar ook het motto van Vestdijks roman dringt door tot in Zwagermans boek: ‘Good name in man and woman, dear my lord / Is the immediate jewel of their soul’. (‘Een goede naam, bij man en vrouw, télt, heer; / ’t Is onmiskenbaar het juweel van onze ziel’.) Deze regels werpen niet alleen een verhelderend licht op het gedrag van Vestdijks helden, maar ook op dat van Lizzie Rosenfeld, die inderdaad als de dood is dat er tegenover derden over haar hoerenbestaan wordt gesproken: ‘Alles moest geheim blijven.’
Vestdijks motto is overigens afkomstig uit Shakespeares Othello (door Komrij vertaald), waarvan de héle tekst op allerlei manieren met Vals licht in verband kan worden gebracht. Zo wordt in beide werken een van de klassieke zwakten van de mens behandeld, namelijk de jaloezie. Bovendien verwerkt zowel Shakespeare als Zwagerman het ‘madonna is hoer’-motief. Othello ziet zichzelf onder meer voor het volgende dilemma geplaatst: om in Desdemona’s liefde te kunnen geloven, moet hij haar lust ontkennen. Want als zij voor hem geen madonna is, kan zij eigenlijk alleen nog maar een hoer zijn. Dit is tevens één van de problemen waar Simon Prins mee worstelt.
Het is ook een vraagstuk waar de hoofdfiguur uit Le diable au corps (1923) van Raymond Radiguet zich mee geconfronteerd ziet. In deze roman, die al op de flaptekst van De houdgreep met Zwagerman in verband wordt gebracht, moet de ik-figuur constateren dat zijn liefde ‘alles in een vals licht’ stelt. In zijn geliefde Marthe probeert hij hardnekkig een heilige te zien, waar ze even goed met een hoer kan worden vergeleken.
Ik zal nog één lijntje trekken, namelijk die tussen De schandalen en Gimmick!. Welnu: beide romans bieden een beschrijving van een kunstenaarsmilieu; in beide wordt lucht gegeven aan gedachten over plagiaat; er wordt in de twee boeken veel Engels gesproken; én beide boeken gaven stof tot schandaal door de sleutelroman-aspecten ervan.”

 

Arie Storm (Den Haag, 20 juli 1963)

 

De Amerikaanse dichter Paul Randolph Violi werd geboren op 20 juli 1944 in Brooklyn, New York. Zie ook alle tags voor Paul Violi op dit blog.

Op een Acura Integra

Beschouw dit alstublieft niet als een stuk
tekst dat iedereen volledig zou weten te
waarderen, maar als duidelijke en eenvoudige
woorden die alles proberen op te wekken
wat jij ook maar begeert, vooral, afhankelijk
van de taal, te verwezenlijken; die je doordrenken
met verschillende betekenisniveaus tegelijk,
en mijn aanwezigheid overbodig maken.
Met andere woorden, verwelkom dit als een gedicht,
niet slechts als bericht dat ik langzaam heb opgesteld
en onder je ruitenwisser gestopt
zodat deze getuigen die zagen hoe ik
je spatbord ramde zullen denken dat ik
de gebruikelijke informatie neerpen en weg ga.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Paul Violi (20 juli 1944 – 2 april 2011)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 20e juli ook mijn blog van 20 juli 2019 en ook mijn blog van 20 juli 2013 deel 2 en eveneens deel 3.

75 Jaar Anna Enquist, Dom Moraes

De Nederlandse dichteres en schrijfster Anna Enquist werd geboren op 19 juli 1945 in Amsterdam als Christa Boer. Zie ook alle tags voor Anna Enquist op dit blog. Anna Enquist viert vandaag haar 75e verjaardag.

Fantoom

Het is een woord voor pijn die geen
bestaansrecht heeft; je lijdt aan
een afwezigheid, je snakt met hart
en huid naar wat er eerst nog was.

Wat afgesneden is dringt zich bedrieglijk
op, je strekt je armen blind naar
de verzaagde voet, een leegte,
het verdwenen kind. Het is een naam

voor wat zich voordoet in de zestien
meter van de ziel: een spookbeeld snelt
de doelmond in en doet alle verlies
teniet, maakt alles goed.

 

Andante

Als de tocht niet meer voert naar de
plaats waar alles weer goed komt,
wat houdt haar gaande? Rood zand
op het fresco verbleekt, troost verkleint
tot een blik, tot een handpalm.
Als niet wanhoop met windkracht tien
in haar rug staat, wat houdt haar in gang?

De straatstenen houden haar gaande,
ogen likken de gevels, de keel
is gulzig naar lucht. Haar houdt
in gang het plezierpaard lijf dat
geen halt verstaat. Haar hakken
slaan vuur uit de tegels. Dat zij gaat
houdt haar gaande. Zij gaat.

(Brahms, Sextet opus 18, deel 11)

 

Voorjaarsrief

Gerrit ik schrijf je het wordt lente,
er ligt bros ijs op de tafel – gaan we

dit jaar weer van rotsblokken springen,
vrolijke rookvanen wegblazen, verdwenen

dichters bezingen? Nu, het wordt lente,
het schrijnt waar zij weggescheurd werden,

de onzen, we staan nog te trillen; veel
vocht verloren, pijn onder de kleren.

Het verborgene vlijtig meten in regels,
met timmermansoog, daarover spreken.

Jij woont in je tachtigste lente, we zwijgen.
Ik schrijf je. Het laatste adres is bekend,

onze postnummers staan al gekerfd
in de steen. De woorden steeds dunner,

de rook op z’n ijlst, op z’n best.
Ik schrijf je. Daar gaan we heen.

Voor Gerrit K.

 

Anna Enquist (Amsterdam, 19 juli 1945)

 

De Indiase dichter en schrijver Dominic Francis Moraes werd geboren op 19 juli 1938 in Bandra. Zie ook alle tags voor Dom Moreas op dit blog.

Sleutel

Zand in het Victoriaanse slot, stroef,
Moeilijk open te schroeven,
Om mij toe te laten tot de zeven bemoste trappen
En de slecht onderhouden tuin.

Wie anders rent in mijn herinnering op me af
Door bloemen die geen liefde heeft vertrapt
Dan het kind met bruin haar en ogen,
Dat helemaal onder de toffee zit?

Ik lik zijn wangen. Ik stuiter hem in de lucht.
Twee stuiteringen, hij verdwijnt.

Vijftien jaar later komt hij weer omlaag,,
Niet als verlaat kind, maar als brief
Die mij naar zijn vader vraagt die nu niets bezit:
Geen tuin, geen huis, zelfs geen sleutel.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Dom Moraes (19 juli 1938 – 2 juni 2004)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 19e juli ook mijn blog van 19 juli 2019 en mijn blog van 19 juli 2017 en ook mijn blog van 19 juli 2015 deel 1 en eveneens deel 2.

Simon Vinkenoog, Steffen Popp

De Nederlandse dichter en schrijver Simon Vinkenoog werd op 18 juli 1928 in Amsterdam geboren. Zie ook alle tags voor Simon Vinkenoog op dit blog.

Einde

wat ik aan wind en regen vraag
zal altijd zonder antwoord blijven
en wat de nacht voor mij verborgen houdt
is weerlicht voor de blinden
in mijn ogen
wartaal voor de stomme in mijn stem
straatgeluiden voor de beethoven
in mijn oren
een late straatlantaarn voor de dronkaard
in mij die naar houvast zoekt

anemonen voor de man zonder reukorganen
vrouw als tastplaats
voor de kinderloze zonder zinnen

(voor de tandeloze meeuwen in mijn tong
een valkuil lichtschip regenwolken)

ik drijf altijd naar mijzelf terug
ik kom altijd in mijzelf naar boven
ik vecht altijd met mijn ogen open

plat met de handen gespreid vallend
schaafwonden aan de ellebogen

 

Vis

Ik heb je ogen
in het zand gevonden
tussen de schelpen van Miro

ik ben de droom
van het blinde kind
waarvan het licht
te vroeg is gestorven

om kleuren
te kunnen herkennen
als kleuren

tastend dans ik
om de zwaarte van mijn lichaam
niet te voelen

rond aan de lange lijn

uitgeslagen
om in het vergeten
beschutting te zoeken

aas voor de meeuwen
die als wekkers
om mijn oren krijsen

 

Koopman

Ik vent een vracht
vol woorden voor mij uit
door lege zonbedoelde straten

ik heb een schorre stem:

wie koopt van de koude grond?
wie denkt aan een arme blinde?

het is niet zoveel waard
roep ik over de huizen
het kost maar zoveel meer

dan bij ieder ander

ik roep en roep
van vergeefs
de liefde

 

Simon Vinkenoog (18 juli 1928 – 12 juli 2009)

 

De Duitse dichter en schrijver Steffen Popp werd geboren op 18 juli 1978 in Greifswald. Zie ook alle tags voor Steffen Popp op dit blog.

 

Betontreden, zeeën

Beweging (lucht), zeekleur (groen), een egel (de kunst van een prairiewolf
hem op de rug te draaien) – jouw hart, de nabije haven
breidt zich uit aan de zijden van zijn slaap. Voer in zakken, munitiekisten
de gespleten hoef van een ezel in brak water –

de zee toont je oevers (de grenzen), je slaapt in je rijk
er zijn geheime tekens, torens (uitkijkend over zee), luchtafweer
ingenieurs met vliegenierskap – aan de stranden tel je ze, het zijn gewrichten
en ze verbinden je (als een handschrift) met alle dingen.

 

Gibraltar

daarheen (Goethe)


Ken je, liefste, de haat,
bomen, de Spaanse muur,
ken je de eilanden, de kruisvaarders
in hun eenmanstorpedo’s –

liefste, vergeef me, ik wilde naar Golgotha
maar in de linnenkast
lag alleen een gele revolver (dus ik ging niet).

Ken je de zee, sporen van vrijpostigheid
in schuim, liefste, in schuim
ken je dat land, zijn verwrongen arm
ligt zwaar in de rondte, onder de hongerige lucht
doelloze wind
sporen van wol, daarin warmte en stof.

Hoe graag zou ik met je vertrekken
met jou, liefste, willen wonen onder citroenen:
als niet Gibraltars elementen
heftig door mijn tragische aderen  
vloeiden, en die van iedere spoorloze kaap
manische ogen, zonder oogleden –

mijn hart is een gravin omringd door verplegers
aan de rand van de stad, liefste
                        blèren de huurpiano’s!

 

Vertaald door Alfred Schaffer / Gregor Seferens

 

O olifanten Pan in de porseleinkast van de muzen

O olifanten Pan in de porseleinkast van de muzen
achter de sluiers zoek je naar gezang, oefen je
in gedachten: “We zijn
een gesprek”, zeg je, “we zijn
olifanten ”

en je bent helemaal alleen met deze zinnen
eenzamer dan dialogen, dikhuiden
eenzamer dan de elektrische apparaten van het universum

spaarlampen, warmtepompen
verwaarloosd en hongerig naar liefde duiken ze
aarzelend op uit de oneindige duisternis

tegen je ruimtecapsule, tegen de verborgen tralies
tegen je deskundige handen en knieën
je slapende voeten, je denkbeeldige vleugels
wrijven ze hun huiden uit chroom en plastic…

De aangeleerde hulpeloosheid van objecten
onmogelijkheid van een aanraking

het lied, onder zijn slaapmuts uit sterren
beweegt het de eenzame boiler, de dwalende
ventilator
je dwalende oog
ook

in een nestgemeenschap zonder stroom
zonder gedachten
alleen zwaartekrachtlichamen, hun bijna
staatsvormende paniek voor de winter.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Steffen Popp (Greifswald, 18 juli 1978)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 18e juli ook mijn blog van 18 juli 2019.

Martin R. Dean, Steffen Popp

De Zwitserse schrijver Martin R. Dean werd geboren op 17 juli 1955 in Menziken Aargau. Zie ook alle tags voor Martin R. Dean op dit blog.

Uit: Warum wir zusammen sind

„Gerade als Marc das Büro hatte abschließen wollen, war sein Computer abgestürzt, noch bevor er das dringend notwendige Back-up hatte durchführen können. Auf einmal war der Bildschirm eingefroren, und die Daten stürzten lautlos in den Orkus, die Pläne für das neue Altersheim ebenso wie seine Notizen für die Mensa des Schulhauses. Seine Mitarbeiter Tim und Gaby waren herbeigeeilt, und zu dritt standen sie in stiller Trauer vor dem Apparat, der Zeichengerät, Schreibmaschine, Ersatzgedächtnis und Kommunikationszentrum in einem war und den großen Knall nicht mehr erleben würde. Auch die letzten, noch nicht abgesandten Mails mit den besten Wünschen an seine Kunden waren für immer weg. Hilflos harrten die zwei Angestellten von Baumann & Partner, Architektur und Design mit ihrem Chef vor dem toten Fenster aus. Und Marc war schon eine halbe Stunde verspätet.
In dem Augenblick, als sich alle vornahmen, kein dummes Wort zu sagen, schneite Urs herein. Sein Kollege aus Studienjahren tauchte immer zur falschen Zeit auf. Obwohl Urs nicht zum »harten Kern« gehörte, um einen Ausdruck von Alice zu zitieren, hatte Marc ihn auch zur Silvesterfeier eingeladen. Er wollte sich nicht vorwerfen, ausgerechnet Urs im alten Jahrhundert zurückgelassen zu haben.
Marc warf einen Blick auf die Uhr. Nun war bestimmt auch Matti mit seiner Mutter Rosa auf der Eisbahn eingetroffen; das würde Irma milde stimmen.
Stört es euch wirklich nicht, wenn Brigitta dabei ist?
Marc schüttelte den Kopf und sah, wie unsicher Urs war. Nicht nur, ob seine Freundin zu dem Freundeskreis passte, sondern auch, ob sie für ihn überhaupt die Richtige war.
Dann bin ich froh, sagte Urs, ich hoffe, sie fühlt sich wohl.
Marc verabschiedete sich von seinen beiden Mitarbeitern und schwang sich aufs Rad, während Urs mit dem Auto fuhr. Er war fast eine Stunde zu spät und trat mit furchtbar schlechtem Gewissen in die Pedale. Er freute sich auf das Fest. Auf die widerborstige Alice und ihren stummen Ehemann Fred, die mit ihren Telefonaten und ihrer Kochkunst den Freundeskreis zusammenhielten. Auf Bea und Finn, der bestimmt einige Songs von Bob Dylan mitgebracht hatte, auf Evelyne, Irmas beste Freundin, natürlich auch auf Axel, den Starchirurgen, und die beiden, die mit einer großzügigen Spende wieder einmal das Catering bezahlt hatten, auf Annette und Anatol Vogel. Ob Mila sich mit Moritz aufs Eis wagen würden, das war nicht sicher. Bestimmt aber zog Irma schon ihre Runden.”

 

Martin R. Dean (Menziken, 17 juli 1955)

 

De Duitse dichter en schrijver Steffen Popp werd geboren op 18 juli 1978 in Greifswald. Zie ook alle tags voor Steffen Popp op dit blog en ook mijn blog van 18 juli 2010.

 

Ode aan de sneeuw, late sneeuw

O zwarte slaap, o bijl
o groot verdriet, hart
ik ging naar buiten, over het gras
ging ik naar buiten op zoek naar je ogen.

Viltstift, boompaddestoel, hydra
ik ging naar buiten, ik ging naar buiten
over het gras, op zoek naar je ogen.

Let op voor kleine wolken
let op de doden, hun bijzondere droom
let op vogels, huidspanning,
het getjilp, de stem, het lied.

Dit gevoel overwintert
in je handschoen, zacht snuivend
als een te groot dier
onder de bosbodem.

Eenmaal in de sneeuw, graaf je het uit
en vind botten

ik ging naar buiten op zoek naar je ogen
ik ging naar buiten op zoek naar je ogen
de doden zijn er, het universum
de vogels zijn er, het lied.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Steffen Popp (Greifswald, 18 juli 1978) In 2013

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 17e juli ook mijn blog van 17 juli 2019 en ook mijn blog van 17 juli 2017 en eveneens mijn blog van 17 juli 2016 deel 2.

Tony Kushner, William Irwin Thompson, Steffen Popp

De Amerikaanse schrijver Tony Kushner werd geboren op 16 juli 1956 in New York. Zie ook alle tags voor Tony Kushner op dit blog.

Uit: Angels in America

“The next day. At the Bethesda Fountain in Central Park. It’s cold, and as the scene progresses a storm front moves in and the sky darkens. Louis is sitting on the fountain’s rim. Belize enters and sits next to him.

BELIZE: Nice angel.
LOUIS: What angel?
BELIZE: The fountain.
LOUIS (Looking): Bethesda.
BELIZE: What’s she commemorate? Louis, I’ll bet you know.
LOUIS: The … Croton Aqueduct, I think. Right after the Civil War. Prior loves this—
BELIZE: The Civil War. I knew you’d know.
LOUIS: I know all sorts of things. The sculptress was a lesbian.
BELIZE: Ooh, a sister! That a fact? You are nothing if not well informed.
LOUIS: Listen. I saw Prior yesterday.
BELIZE: Prior is upset.
LOUIS: This guy I’m seeing, I’m not seeing him now. Prior misunderstood, he jumped to—
BELIZE: Oh yeah. Your new beau. Prior and me, we went to the courthouse. Scoped him out.
LOUIS: You had no right to do that.
[…]

Just so’s the record’s straight: I love Prior but I was never in love with him. I have a man, uptown, and I have since long before I first laid my eyes on the sorry-ass sight of you.
LOUIS: I . I didn’t know that you—
BELIZE: No ‘cause you never bothered to ask. Up in the air, just like that angel, too far off the earth to pick out the details. Louis and his Big Ideas. Big Ideas are all you love. “America” is what Louis loves. (Louis is looking at the angel, not at Belize.)
LOUIS: So what? Maybe I do. You don’t know what I love. You don’t.
BELIZE: Well I hate America, Louis. I hate this country. It’s just big ideas, and stories, and people dying, and people like you. The white cracker who wrote the National Anthem knew what he was doing. He set the word “free” to a note so high nobody can reach it. That was deliberate. Nothing on earth sounds less like freedom to me. You come with me to room 1013 over at the hospital, I’ll show you America. Terminal, crazy and mean.
(A rumble of thunder. Then the rain comes. Belize has a col-lapsible umbrella, and he raises it. Louis stands in the rain.)
BELIZE: I live in America, Louis, that’s hard enough, I don’t have to love it. You do that. Everybody’s got to love something. “

Tony Kushner (New York, 16 juli 1956)

 

De Amerikaanse dichter, sociaal filosoof en cultuurcriticus William Irwin Thompson werd geboren op 16 juli 1938 in Chicago, Illinois. Zie ook alle tags voor William Irwin Thompson op dit blog.

FOUR IN THE MORNING

The universe is crawling with unseen life:
angels and djinn and spiritual guides.
Like the excess in a stagnant pond,
this abscess of the Absolute
is obscenely corpulent
in every nook and cranny,
armpit and crotch
of the Great Mother
of dark energy and dark matter
we do not see anymore
than the germs in our guts see us,
because they are not germs
but neurons of a larger brain
in which an I is only an organ,
or rather an artificially imposed
membrane drawn arbitrarily
amid a mass of interactive
molecular gates with ions
coming and going as they please
without a thought of me.
Savages knew this once
and could feel it like an itch
beyond the reach of scratch.
Christian missionaries called it animism
and tried to beat it out of them,
bringing brassieres to contain breasts,
and bibles to contain minds,
but nights when I cannot sleep,
I wake at something the clock
marks as three or four,
with my mind teeming and itching
with alien cosmologies
of journeys through other galaxies
and I wake, knowing more than I am.

 

William Irwin Thompson (Chicago, 16 juli 1938)

 

De Duitse dichter en schrijver Steffen Popp werd geboren op 18 juli 1978 in Greifswald. Zie ook alle tags voor Steffen Popp op dit blog en ook mijn blog van 18 juli 2010.

 

Struikgewas met praten en ogen

Mogelijkheid en methode overlappen elkaar
in het bos breekt een vette zin, vanaf dan hinkt hij

geen sprong in het struikgewas, geen hoef eruit
geen afgedankte fiets bidt om rust
geen oude lama spuugt, ook geen jonge

ze hangen rond in de dag, in boomschommels
geen boom, goed beschouwd, geen schommel, niet eens
een zij, slechts hangen, dag

praten, door niets gedekt, maar levendig
als wezens bijna in een struikgewas
hangend, eentje hinkend, daarom niet minder waar
niet waar, niet minder, niet onbewogen

schommelen of grazen als verzorging van het landschap
of ze staan er gewoon en kijken om zich heen.

voor Elke Erb

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Steffen Popp (Greifswald, 18 juli 1978)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 16e juli ook mijn blog van 16 juli 20919 en ook mijn blog van 16 juli 2017 deel 2.

Iris Murdoch, William Irwin Thompson

De Iers-Britse schrijfster en filosofe Iris Murdoch werd geboren in Dublin op 15 juli 1919. Zie ook alle tags voor Iris Murdoch op dit blog.

Uit: The sea, the sea

‘You look a right clown,’ I said.
‘That’s good, dear, that’s like old times.’
‘Do you want anything to eat?’
‘No, I had high tea at my hotel.’
`Your hotel?’
‘Yes. I’m staying at the Raven Hotel.’
‘Oh. I was there this evening. They wouldn’t let me into the dining room.’ ‘I’m not surprised, you look like a filthy student. Seaside life suits you. You look twenty. Well, thirty. I heard them discussing you in the bar. You seem to have annoyed everyone already.’
‘I can’t have done, I haven’t met anyone—’
‘I could have told you the country is the least peaceful and private place to live. The most peaceful and secluded place in the world is a flat in Kensington.’ ‘You mean the waiter turned me out even though he knew who I was?’ ‘Well, he may not have recognized you. You aren’t all that famous. I’m far more famous than you.’
This was true. ‘Stars are always more famous than those who create them. May I ask what you are doing at the Raven Hotel?’
‘Visiting you.’
‘How long have you been there?’ ‘Oh ages, a week, I don’t know. I just wanted to keep an eye on you. I thought it might be rather fun to haunt you.’
‘To haunt me? You mean—’
‘Haven’t you felt haunted? Not that I’ve done very much, no turnip lanterns, no dressing up in sheets—’ I wanted to shout with exasperation and relief. `So it was you—you broke the vase and the mirror, and you’ve been creeping round at night and peering at me—’
‘I broke the vase and the mirror, but I haven’t been creeping round at night, I wouldn’t come in here in the pitch dark. This house is creepy.’
‘But you did, you looked at me through the glass of that inner room.’
‘No, I didn’t. I never did. That must have been some other ghost.’
‘You did, someone did. How did you get in?’
‘You leave your windows open downstairs. You shouldn’t, you know.’
I suddenly then, as I was staring at her, saw a vision: it was as if her face vanished, became a hole, and through the hole I saw the snake-like head and teeth and pink opening mouth of my sea monster. This lasted a second. “

 

Iris Murdoch (15 juli 1919 – 8 februari 1999)

 

De Amerikaanse dichter, sociaal filosoof en cultuurcriticus William Irwin Thompson werd geboren op 16 juli 1938 in Chicago, Illinois. Zie ook alle tags voor William Irwin Thompson op dit blog.

Voor de operatie

I
Deze kanker die ik aanwend tegen
mijn weelderige door klieren vernietigde zelf
is kunst en kwaad van mijn eigen
kankerachtige, donkere, creatieve geest;
in woede en prachtige ironie,
vermenigvuldigde ik de cellen overvloedig,
overspoelde leven na leven voor de dood:
donker als ramen die ik ooit opende
op een maanloze, rijpende zee.

II
Omdat sterrenstelsels een aparte tijd hebben,
klopt jouw hart anders dan het mijne,
maar anticiperende muziek vindt
de vertrouwde maatstaven van onszelf.

In je donkere, Sefardische ogen,
denk ik aan een mogelijke duisternis,
wiens aanraking licht, enorm en getijdenrijk is,
en die hardnekkig opnieuw eindigt.

Ik wilde je nog iets anders vertellen
over wat er bijna gebeurt,
maar het raam leidde me weer af:
als ijspegels druppelen sterrenbeelden
langzaam weg van de vensterbank.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

William Irwin Thompson (Chicago, 16 juli 1938)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 15e juli ook mijn blog van 15 juli 2019 en ook mijn blog van 15 juli 2017 deel 2.

Volker Kaminski, William Irwin Thompson

De Duitse schrijver Volker Kaminski werd op 14 juli 1958 in Karlsruhe geboren. Zie ook alle tags voor Volker Kaminski op dit blog.

Uit: Der Gestrandete

„Als das Handy in meiner Sakkotasche klingelte, zog Eveline die Augenbrauen hoch. „Keine Handys am Esstisch“, so lautete eigentlich unsere bewährte Familienregel. Das galt besonders bei meinen Schwiegereltern, sonntags beim Mittagessen. Daran hielt sich selbst Johanna, die immer geduldig bis zum Nachtisch wartete, bevor sie sich mit ihrem Handy in den Garten oder aufs Sofa zurückzog.
Heute war Johanna nicht dabei, sie hatte bei einer Freundin übernachtet. Von ihr kam der Anruf, wie ich jetzt sah, vielleicht war sie schon zu Hause und wollte sich zurückmelden. Ich hielt das Handy ans Ohr und verließ das Zimmer.
„Papa, stell dir vor, was passiert ist!“ Johanna klang ziemlich aufgeregt. „Ich bin gerade nach Hause gekommen und wollte mir aus dem Keller eine Flasche Mineralwasser holen. Da sehe ich, dass dort unten das Licht brennt, ich hab mich gewundert und bin leise runtergegangen – und dann sitzt dort ein Typ am Tisch!“
„Was für ein Typ?“
„Ich weiß nicht, ein Mann eben. Er sitzt da am Tisch, trinkt Wein und blättert in irgendeiner Zeitschrift … Ich bin ganz schnell wieder hoch und habe die Kellertür abgeschlossen. Zweimal.“
Ich erklärte ihr ruhig, dass sie alles richtig gemacht habe und jetzt kein Grund mehr zur Panik bestehe.Wir würden sofort aufbrechen und spätestens in einer Viertelstunde zu Hause sein.
„Shit“, sagte ich, als ich an den Tisch zurückging, „zu Hause hat sich ein Malheur ereignet. Hanna hat beim Nachhausekommen festgestellt, dass unsere Waschmaschine ausgelaufen ist und jetzt der halbe Keller unter Wasser steht!“
Dabei blickte ich Eveline so intensiv an, dass sie ihren Widerspruch, der ihr auf der Zunge lag, unterdrückte.
„Ach Gott, das alte Ding“, sagte sie, „da sollten wir uns gleich mal um die Überschwemmung kümmern.“ Sie stand auf und begann ein paar Teller einzusammeln.
„Lass das doch, Kind“, sagte ihre Mutter, „das mach ich schon. Geht nur gleich nach Hause.“
„Wieder mal die Technik“, seufzte ihr Vater, „immer funkt sie einem dazwischen. Lasst uns aber heute Abend wenigstens noch mal telefonieren.“
Bereits auf dem Weg zum Auto klärte ich Eveline über den wahren Inhalt des Telefongesprächs auf.
„Wer kann das sein?“, fragte sie, als wir im Wagen saßen und starteten. „Was will der Mann in unserem Haus? Das ist doch Wahnsinn! Kannst du dir einen Reim darauf machen?“
Ich schwieg.
„Ein Einbrecher verhält sich doch nicht so, oder?“
„Glaub ich auch nicht. Hanna sagt, er sitzt hinter der verschlossenen Kellertür und rührt sich nicht. Wir werden es ja gleich erfahren.“
„Wir müssen die Polizei rufen.“
„Lass uns doch erst mal nach Hause fahren, die Lage sondieren. Vielleicht gibt es ja eine harmlose Erklärung.“

 

Volker Kaminski (Karlsruhe, 14 juli 1958)

 

De Amerikaanse dichter, sociaal filosoof en cultuurcriticus William Irwin Thompson werd geboren op 16 juli 1938 in Chicago, Illinois. Zie ook alle tags voor William Irwin Thompson op dit blog.

 

IN EEN MASTER SEMINAR OVER POËZIE

Mausoleum van de mond,
graftanden verplichten
de tong om te rotten
achter een gespannen glimlach.

Waarom indexen
van passie uitdelen
aan geesten wier vastgestelde cijfers
papier verwoesten met rode nagels?

Zij is wreder dan de crypte,
deze opgraving, en zo nauwkeurig
als het lichaam nooit in leven was.

Vertel het
de bloedbaden van aarde
dat botten latwerk kunnen zijn
voor meer virulente bloemen.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

William Irwin Thompson (Chicago, 16 juli 1938)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 14e juli ook mijn blog van 14 juli 2019 deel een en ook deel 2.

Rien Vroegindeweij, Jürgen Becker

De Nederlandse dichter en (toneel)schrijver Rien Vroegindeweij werd geboren in Middelharnis op 13 juli 1944. Zie ook alle tags voor Rien Vroegindeweij op dit blog. 

 

Het woord was water geworden

Het woord was water geworden
een woest kolkende zee zocht
de diepten van de polders
vulde de putten en wellen en trassen
in de slapende huizen en hoeven
steeg in de dorpen en gehuchten
drong in de stallen waar het vrezende
vee aan halsters en touwen rukte
muren stortten in, zolders en balken
raakten los van hun ankers, dreven
met mannen, vrouwen en kinderen
als wankele platbodems naar grijpbare
strohalmen en takken die als bedrieglijk
reddende handen omhoogstaken
uit de ontzaglijk ziedende vloed
die de aarde overspoelde.

 

Zomerhuis

Stil zijn en je laten horen
zoals de specht de kasten
van het bos laat kraken.

Of een raam openzetten
als een geheime lade
vol donkergroene bladeren.

Schuift de schaduw steeds
vroeger voor de ramen,
we zullen dit huis verlaten,

voedsel geven aan de aarde,
een boom worden, een kast
maken, de specht verdragen.

 

Rien Vroegindeweij (Middelharnis, 13 juli 1944)

 

De Duitse dichter en schrijver Jürgen Becker werd op 10 juli 1932 in Keulen geboren. Zie ook alle tags voor Jürgen Becker op dit blog.

 

In het Rijnland. Aan de Oder

Geef hier, een vloeitje, tabak, het filter
de naoorlogse periode eindigt nooit. De dauw, de kou in de ochtend,
zo begint september, de september
van de citaten.

Je begrijpt … of ben je
te jong? Dan kun je kijken hoe
de geschiedenis verder gaat bij het zelf draaien, precies
de oude techniek

Overrijp zijn de peren. Landrover, een man.
De peren kletteren gewoon
op de kap wanneer hij de ladder plaatst en omhoog,
steeds hoger klimt.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Jürgen Becker (Keulen, 10 juli 1932)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 13e juli ook mijn blog van 13 juli 2019 en ook mijn blog van 13 juli 2016 en ook mijn blog van 13 juli 2014 deel 1 en ook deel 2.