Sander Kok, Wolfgang Hilbig

De Nederlandse schrijver Sander Kok (ook bekend fotomodel) werd geboren in Arnhem op 31 augustus 1981. Zie ook alle tags voor Sander Kok op dit blog.

Uit: Smeltende vrouw

“De kinderen daar hadden tenminste geen verstand gehad. Hij had hun weinig, maar toch iets kunnen leren. De kinderen die nu tegenover hem zaten, hielden hun verstand als een schild tegen hem opgeheven, en hij, de zogenaamde kenner, hakte met zijn kennis op hen in. Vorig jaar, op een congres over moeilijk lerende kinderen in het Muntgebouw in Utrecht, was vaak een term gevallen – wat was het? – didactisch resistent. Fraai. De leerlingen in dit lokaal zijn didactisch resistent, niet omdat ze te dom zijn, maar omdat ze te slim zijn. Hun valt niets te leren. Anders dan bescheidenheid. Ze haatten hem, hij voelde het. Ze minachtten hem. Bij zijn collega’s, was zijn indruk, was dat anders, daar lachten ze om elk stom grapje dat gemaakt werd. Zelf maakte hij geen grapjes, hoewel hij wist hoe het moest. Alleen niet hier, bij deze leerlingen.
Didactisch resistent. Willemijn gaf een kort en achteloos ‘oké’, alsof ze met haar zwaard een tik op haar schild gaf, en zette haar pen op het papier van haar schrift. Ze deed het waarschijnlijk gedachteloos, maar het kwam Reukens voor alsof ze een aantekening maakte: een minnetje voor meneer Reukens, een minnetje voor zijn gebrek aan inspanning en een minnetje voor zijn kennis, die maar weer eens tekortschoot. Hij keek naar de eik, naar de zware takken die uit de stam groeiden en het gebladerte dat zo overdadig was dat je er een kind in kon verstoppen. De klas was stil, doodstil. Het meisje achterin had haar make-updoosje voor zich neergelegd en keek voor zich uit, langs hem naar het schoolbord. Niemand keek hem in het gezicht. Een glimlachje speelde rond zijn lippen. In het lege, dode landschap van geest en klas verscheen vanuit de verte een nieuwe gedachte als een ruiter aan de horizon. Had hij ze eronder, zoals dat heette? Zijn glimlach werd breder. ‘Jullie moeten goed luisteren,’ zei hij met een kracht waarmee hij zichzelf verraste. ‘Jullie krijgen na het weekend een proefwerk over alle onderwerpen die we tot nu toe hebben doorgenomen. Ik ga geen hints geven, jullie moeten het zelf doen. En ik stel essayvragen, dus slijp je pen.’ Hij wist niet goed wat hij met dat laatste bedoelde, maar de klas keek hem aan alsof het normaal was.”

Sander Kok (Arnhem, 31 augustus 1981)

 

De Duitse dichter en schrijver Wolfgang Hilbig werd geboren in Meuselwitz op 31 augustus 1941. Zie ook alle tags voor Wolfgang Hilbich op dit blog.

 

Bladeren en schaduw

Niet nieuw kan zijn wat je begint –
omdat je altijd neemt wat je al lang is gegeven
en geeft het prijs:
zoals in de liefde omdat het mij ontbreekt
aan elke kennis: rood zoals de beuken loof rondstrooien,
overvloedig aan de wegkant waar ik al heel vroeg liep …
en kende de weg niet
en ken hem nog niet
en ken het kind niet waarvan de schaduw voor me uit rent
en weet niets van de zon, die haar rode goud
in het gebladerte brandt.
En weet niets meer van de herfst
die ernstig achter mijn rug liep en van wie ik schaduw
was: de steeds opnieuw ontworpen schaduw van talloze herfsten.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Wolfgang Hilbig (31 augustus 1941 – 2 juni 2007)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 31e augustus ook mijn blog van 31 augustus 2019 en ook  mijn blog van 31 augustus 2018 en ook mijn blog van 31 augustus 2017.

Charles Reznikoff

De Amerikaanse dichter Charles Reznikoff werd op 30 augustus 1894 in New York geboren. Zie ook alle tags voor Charles Reznikoff op dit blog.

Autobiography: New York

I
It is not to be bought for a penny
in the candy store, nor picked
from the bushes in the park. It may be found, perhaps,
in the ashes on the distant lots,
among the rusting cans and Jimpson weeds.
If you wish to eat fish freely,
cucumbers and melons,
you should have stayed in Egypt.

II
I am alone—
and glad to be alone;
I do not like people who walk about
so late; who walk slowly after midnight
through the leaves fallen on the sidewalks.
I do not like
my own face
in the little mirrors of the slot-machines
before the closed stores.

III
Walking along the highway,
I smell the yellow flowers of a shrub,
watch the starlings on a lawn, perhaps—
but why are all these
speeding away in automobiles,
where are they off to
in such a hurry?
They must be going to hear wise men
and to look at beautiful women,
and I am just a fool
to be loitering here alone.

IV
I like the sound of the street—
but I, apart and alone,
beside an open window
and behind a closed door.

V
Winter is here indeed; the leaves have long been swept
from the winding walks; trees and ground are brown—
all is in order.
Only the lamps now flourish in the park.
We walk about and talk;
but the troubles of the unsuccessful middle-aged
are so uninteresting!

 

Autobiografie: New York

I
Je kunt ze niet kopen voor een cent
in de snoepwinkel, noch plukken
van de struiken in het park. Je vindt ze misschien
in de as op de verre stukjes grond,
tussen de roestende blikken en doornappels.
Als je vrijelijk vis wilt eten,
komkommers en meloenen,
had je in Egypte moeten blijven.

II
Ik ben alleen-
en blij om alleen te zijn;
Ik hou niet van mensen die zo laat
rondlopen; die na middernacht langzaam
door de bladeren lopen die op de trottoirs zijn gevallen.
ik hou niet van
mijn eigen gezicht
in de kleine spiegels van de verkoopautomaten
voor de gesloten winkels.

III
Lopend langs de snelweg
ruik ik de gele bloemen van een struik,
kijk naar de spreeuwen op een gazon, misschien-
maar waarom haasten die zich allemaal
weg in auto’s,
waar gaan ze heen
zo snel?
Ze zullen wel naar wijze mannen gaan luisteren
en naar mooie vrouwen gaan kijken,
en het is gewoon idioot van mij
om hier alleen rond te hangen.

IV
Ik hou van het geluid van de straat-
maar ik, apart en alleen,
naast een open raam
en achter een gesloten deur.

V.
’t Is inderdaad winter hier; de bladeren zijn al lang weggevaagd
van de kronkelige paden; bomen en grond zijn bruin-
alles is in orde.
Alleen de lampen gedijen nu in het park.
We lopen rond en praten;
maar de problemen van de vruchteloze middelbare leeftijd
zijn zo oninteressant!

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Charles Reznikoff (30 augustus 1894 – 22 januari 1976)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 30e augustus ook mijn blog van 30 augustus 2019 en ook mijn blog van 30 augustus 2017 en ook mijn blog van 30 augustus 2016.

Elma van Haren, Rita Dove

De Nederlandse dichteres en beeldend kunstenares Elma van Haren werd geboren in Roosendaal op 29 augustus 1954. Zie ook alle tags voor Elma van Haren op dit blog.

 

Alles wat je wil

Er ritselen grote brede rode heggen,
waar je u tegen wilt zeggen.

Er wiegen zwoele kakmadammen,
wiens ravenzwarte suikerspinnenragebol
je graag dooreen wil kammen

Er deinen dikke donkerblauwe bloemen,
die de stralen van de zon verkoelen

en er stappen stoere lange blonde mannen,
die je zus geniepig in haar zijdezachte
ijzersterke kousennet wil vangen.

Er knisperen zachte truien knuffelhonden,
kleine dorpen, vreemd verlangen
Lutjebroek, België en Londen
met hun glinsterende lichten
landerijen, vergezichten
dwergen en zwaargewichten
wolleweien kromgewrichten
losbollen en love-berichten
hartenzeer en bliksemschichten
knolrapen en burenplichten
en nog veel meer van die woorden;
woorden waar je nooit van hoorde,
maar die je, als je heel goed zoekt
ongetwijfeld vinden moet.

Want het mooie ervan is,
dat alles wat er bestaat,
loopt of ligt of zit
speelt rent of praat
treurt lacht zeurt
of bloeit loeit en geurt
zomaar midden op de straat.

En zie je het niet zitten
midden op de straat,
kijk dan in je eigen kop.
Dan zul je het daar vinden,
schoongewassen vuilbesmeurd
met alles eraan vastgemaakt
en het topje er bovenop.

En heeft zowel de straat
als je kop het niet paraat,
dan wil ik voor honderd euro
met je wedden,
dat het in je woordenboek
zwart op wit allemaal beschreven staat.

 

Elma van Haren (Roosendaal, 29 augustus 1954)

 

De Amerikaanse schrijfster en dichteres Rita Frances Dove werd geboren op 28 augustus 1952 in Akron, Ohio. Zie ook alle tags voor Rita Dove op dit blog.

 

DE NARCIS

Ik herinner me mijn voet in zijn frivole slipper,
een angstige vogel… niet de aarde opengeritst

maar de manier waarop ik mijn eigen vingers kon zien en mijzelf
horen gillen toen de bloesem verkoold werd.

En hoewel niets de duik
kon kuisen, deze man
onvermurwbaar als een mes dat zich nestelt

in de nederigste spleet, bevond ik mij
in het hart van een kalmte zo puur dat het haat was.

Het mysterie is, dat je angst kan opeten
eer angst jou opeet,

dat je kan leven voorbij het sterven –
en een koningin worden
die door niets wordt verrast.

 

Vertaald door Jan Eijkelboom

 

Rita Dove (Akron, 28 augustus 1952)

 

Zie voor de schrijvers van de 29e augustus ook  mijn blog van 29 augustus 2018 en eveneens mijn blog van 29 augustus 2017 en ook mijn blog van 29 augustus 2016 en ook mijn blog van 29 augustus 2015 deel 1 en eveneens deel 2.

Johann Wolfgang von Goethe, Rita Dove

De Duitse dichter en schrijver Johann Wolfgang von Goethe werd geboren op 28 augustus 1749 in Frankfurt am Main. Zie ook alle tags voor Johann Wolfgang von Goethe op dit blog.

Herbstgefühl

Fetter grüne, du Laub,
Am Rebengeländer
Hier mein Fenster herauf!
Gedrängter quellet,
Zwillingsbeeren, und reifet
Schneller und glänzend voller!
Euch brütet der Mutter Sonne
Scheideblick; euch umsäuselt
Des holden Himmels
Fruchtende Fülle;
Euch kühlet des Mondes
Freundlicher Zauberhauch,
Und euch betauen, ach!
Aus diesen Augen
Der ewig belebenden Liebe
Vollschwellende Tränen.

 

Abschied

Zu lieblich ists, ein Wort zu brechen,
Zu schwer die wohlerkannte Pflicht,
Und leider kann man nichts versprechen,
Was unserm Herzen widerspricht.

Du übst die alten Zauberlieder,
Du lockst ihn, der kaum ruhig war,
Zum Schaukelkahn der süssen Torheit wieder,
Erneust, verdoppelst die Gefahr.

Was suchst du mir dich zu verstecken!
Sei offen, flieh nicht meinen Blick!
Früh oder spät musst ichs entdecken,
Und hier hast du dein Wort zurück.

Was ich gesollt, hab ich vollendet,
Durch mich sei dir von nun an nichts verwehrt;
Allein verzeih dem Freund, der sich nun von dir wendet
Und still in sich zurücke kehrt.

 

Rastlose Liebe

Dem Schnee, dem Regen,
Dem Wind entgegen,
Im Dampf der Klüfte,
Durch Nebeldüfte,
Immer zu! Immer zu!
Ohne Rast und Ruh!

Lieber durch Leiden
Möcht ich mich schlagen,
Als so viel Freuden
Des Lebens ertragen.
Alle das Neigen
Von Herzen zu Herzen,
Ach, wie so eigen
Schaffet das Schmerzen!

Wie soll ich fliegen?
Wälderwärts ziehen?
Alles vergebens!
Krone des Lebens,
Glück ohne Ruh,
Liebe bist du!

 

Johann Wolfgang von Goethe (28 augustus 1749 – 22 maart 1832) De jonge Goethe, geschilderd door Angelica Kauffmann 1787

 

De Amerikaanse schrijfster en dichteres Rita Frances Dove werd geboren op 28 augustus 1952 in Akron, Ohio. Zie ook alle tags voor Rita Dove op dit blog.

 

Dageraad opnieuw bekeken

Stel je voor dat je wakker wordt
met een tweede kans: de blauwe gaai
vent zijn mooie waar uit
en de eik staat er nog steeds, verspreidt
glorieuze schaduw. Als je niet terugkijkt

komt de toekomst nooit.
Hoe goed om op te staan in zonlicht,
in de overdadige geur van koekjes –
eieren en worst op de grill.
het hele uitspansel is van jou

om in te schrijven, open geblazen
op een lege pagina. Kom op,
schiet eens op! Je zult nooit weten
wie daar beneden die eieren bakt
als je niet opstaat om te gaan kijken.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Rita Dove (Akron, 28 augustus 1952)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 28e augustus ook mijn blog van 28 augustus 2019 en ook mijn blog van 28 augustus 2018 en ook mijn blog van 28 augustus 2016 deel 2.

International Booker Prize voor Marieke Lucas Rijneveld

International Booker Prize voor Marieke Lucas Rijneveld

De Nederlandse schrijfster Marieke Lucas Rijneveld heeft de prestigieuze International Booker Prize gewonnen met de debuutroman The Discomfort of Evening, de Engelse vertaling van Rijnevelds debuutroman De avond is ongemak. Marieke Lucas Rijneveld werd geboren in Nieuwendijk op 20 april 1991. Zie ook alle tags voor Marieke Lucas Rijneveld op dit blog.

Uit: The Discomfort of Evening

‘Meat or cheese first before you go for the sweet stuff,’ she’d always say. This was the rule and it would make us big and strong, as big as the giant Goliath and as strong as Samson in the Bible. We always had to drink a large glass of fresh milk as well; it had usually been out of the tank for a couple of hours and was lukewarm, and sometimes there was a yellowish layer of cream that stuck to the top of your mouth if you drank too slowly. The best thing was to gulp down the whole glass of milk with your eyes closed, something Mum called ‘irreverent’ although there’s nothing in the Bible about drinking milk slowly, or about eating a cow’s body. I took a slice of white bread from the basket and put it on my plate upside down so that it looked just like a pale toddler’s bum, even more convincing when partly spread with chocolate spread, which never failed to amuse me and my brothers, and they’d always say, ‘Are you arse-licking again?’

‘If you put goldfish in a dark room for too long they go really pale,’ I whispered to Matthies, putting six slices of cooked sausage on my bread so that they covered it perfectly. You’ve got six cows and two of them get eaten. How many are left? I heard the teacher’s voice inside my head every time I ate something. Why those stupid sums were combined with food – apples, cakes, pizzas and biscuits – I didn’t know, but in any case the teacher had given up hope that I’d ever be able to do sums, that my exercise book would ever be pristine white without a single red underscore. It had taken me a year to learn to tell the time – Dad had spent hours with me at the kitchen table with the school’s practice clock which he’d sometimes thrown on the floor in despair, at which point the mechanism would bounce out and the annoying thing would just keep on ringing – and even now when I looked at a clock the arms would still sometimes turn into the earthworms we dug out of the ground behind the cowshed with a fork to use as fishing bait. They wriggled every which way when you held them between forefinger and thumb and didn’t calm down until you gave them a couple of taps, and then they’d lie in your hand and look just like those sweet, red strawberry shoelaces from Van Luik’s sweet-shop.

 

Marieke Lucas Rijneveld  (Nieuwendijk, 20 april 1991)

Tom Lanoye, Walter Helmut Fritz

De Belgische dichter, schrijver en vertaler Tom Lanoye werd geboren te Sint-Niklaas op 27 augustus 1958. Zie ook alle tags voor Tom Lanoye op dit blog.

Uit: Gelukkige slaven

“Een exacte naamgenoot van Tony Hanssen staat achtduizend kilometer daarvandaan eveneens te zweten, weliswaar zonder te bewegen. Hij staat in zijn eentje op een heuveltop, in een uithoek van het private wildpark dat hij is binnengedrongen in een wagen met vervalste nummerplaten. Het park heet Krokodilspruit en prijst zich al jarenlang aan als de parel van Mpumalanga, een provincie in het oosten van Zuid-Afrika. Hier dient de avond zich al aan. De hitte neemt af, het groen verliest zijn glans, er duiken gierende zwaluwen op. Straks valt de duisternis, volslagen en onherroepelijk als de machete in de nek van een springbok.
Tony Hanssen heeft dit park niet uitgepikt om zijn markante benaming, maar om zijn wildbestand en zijn ligging. De bescheiden luchthaven van Phalaborwa en de grens met Mozambique bevinden zich vlakbij, de grotere luchthaven van Polokwane ligt maar tweehonderd kilometer verderop, aan andere vluchtroutes ontbreekt het niet. Hij heeft de snelste 4X4 pick-uptruck op de kop getikt die er handje contantje te vinden was op de zwarte markt van Johannesburg. Het aanbod viel tegen. Het assortiment gestolen bmw’s was groter. De meeste daarvan hadden behalve een uitnodigend chique leren bekleding en getinte ramen ook een opvouwbaar dak. Twee keer onveilig. In Johannesburg carjackers, in dit park vrijpostige leeuwen. De carjackers schieten je zonder uitleg de hersens uit het lijf, de leeuwen komen eerst liggen dommelen op je zeildoeken dak en rijten het dan pas open met hun klauwen. Voor je het weet ben je een snack. Je hoefde geen neuroot te zijn, hield Tony zich dagelijks voor, om te vrezen voor a worst case scenario. Vandaag de dag was paranoia een ander woord voor nuchterheid.
Tijdens zijn vorige verblijf, amper twee jaar geleden — toen nog in het gezelschap van zijn gezin — lazen hij en zijn vrouw in de krant met afgrijzen het relaas van een solitaire mannetjesolifant in de Kruger Wildtuin, hier vlakbij. Het dier was, bij wijze van schijnaanval, trompettend en met zijn oren flapperend op een sportwagen afgestormd. De verschrikte bestuurder schakelde verkeerd. Vooruit in plaats van achteruit. De olifant begreep het als een tegenaanval. Hij rukte met zijn slurf het opvouwbare dak weg, kantelde met zijn slagtanden de rest van het vehikel om en trapte het als een koekblik in elkaar tot het geschreeuw onder zijn poten verstomde. In een kadertje somde de krant andere recente dodelijke aanvallen op. De nijlpaardmoeder bleef de grootste seriemoordenaar. Je kwam best niet tussen haar en haar jong terecht, waarschuwde het commentaar. Ze attaqueerde je tegen dertig kilometer per uur, even wendbaar als een merrie, haar tweehonderdvijftig kilo ten spijt.”

 

Tom Lanoye (Sint-Niklaas, 27 augustus 1958)

 

De Duitse dichter en schrijver Walter Helmut Fritz werd geboren op 26 augustus 1929 in Karlsruhe. Zie ook alle tags voor Walter Helmut Fritz op dit blog.

 

Omdat jij de dagen

Omdat jij de dagen
tot schepen maakt,
die hun richting kennen.

Omdat je lichaam
lachen kan.

Omdat je stilte
fasen heeft.

Omdat een jaar
de vorm van je gezicht aanneemt.

Omdat ik het door jou begrijp
dat er aanwezigheid is,

hou ik van jou.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Walter Helmut Fritz (26 augustus 1929 – 20 november 2010)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 27e augustus ook mijn blog van 27 augustus 2019 en ook mijn blog van 27 augustus 2018 en ook mijn blog van 27 augustus 2017 deel 1 en eveneens deel 2.

Laura van der Haar, Walter Helmut Fritz

De Nederlandse dichteres Laura van der Haar werd geboren in Groningen in op 26 augustus 1982. Zie ook alle tags voor Laura van der Haar op dit blog.

krieken

als je slordig vouwt kiert de nacht erdoorheen
mijn kledingkast: overal nacht
brieven

ik woon nu aan een drukke straat en de lucht was zwoel of loom
in ieder geval rook je de mest van de koeien

toen alles krijtstil was, schemer licht krakend
de koelkast die aansloeg, verre sirenes schijnwerperslag
straten waar het drukker was

vouw die brieven maar dicht
dreg de sloot
zuig het op in oude doeken, wring, knijp maar leeg

of
zoveel beter eigenlijk
graaf alles uit

 

asfalteren

bleke ingenieurs van geheugenplaatsen
rochelen gelaten en weten vast
hoe ze buitenboord moeten slapen

drinken de dag uit hun glazen
hangen lappig in hun stoel en vragen
of hun hoofd even open mag

ze snuiven naar achter, likken
hun hardgeworden vachten
hangen een beetje de dood uit

ze raspen het vlees van hun wondjes
liegen sluitingstijden en in reflecties
staat er nog altijd iemand achter ze

 

Laura van der Haar (Groningen, 26 augustus 1982)

 

De Duitse dichter en schrijver Walter Helmut Fritz werd geboren op 26 augustus 1929 in Karlsruhe. Zie ook alle tags voor Walter Helmut Fritz op dit blog.

 

In het vissersdorp

Jouw lach hoor ik
achter rieten manden.
Vertrouwen nestelt zich aarzelend
in je gezicht.
De katten vlijen zich oplettend
om ijzeren tafels.
In een matte teerspoorglans
gaan de jaren voorbij.
Kijk daar, de
netten bleken
op de planken.
Wie veel te verliezen weet
zal veel vinden.:
De dromen sterven niet
in de middag.
De blauwe hand van de wind trekt ze
door kleine steegjes

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Walter Helmut Fritz (26 augustus 1929 – 20 november 2010)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 26e augustus ook mijn blog van 26 augustus 2018 deel 1 en eveneens deel 2.

Martin Amis, Charles Wright

De Engelse schrijver Martin Amis werd geboren op 25 augustus 1949 in Cardiff, South Wales. Zie ook alle tags voor Martin Amis op dit blog.

Uit: The Moronic Inferno: And Other Visits to America

“The heroes of Saul Bellow’s major novels are intellectuals; they are also (if you follow me) heroes, which makes Bellow doubly remarkable. In thumbnail terms, the original protagonists of litera¬ture were gods; later, they were demigods; later still, they were kings, generals, fabulous lovers, at once superhuman, human and all too human; eventually they turned into ordinary people. The twentieth century has been called an ironic age, as opposed to a heroic, tragic or romantic one; even realism, rock-bottom realism, is felt to be a bit grand for the twentieth century. Nowadays, our protagonists are a good deal lower down the human scale than their creators: they are anti-heroes, non-heroes, sub-heroes. Not so with Bellow. His heroes are well tricked out with faults, neuroses, spots of commonness: but not a jot of Bellow’s intel¬lectuality is withheld from their meditations. They represent the author at the full pitch of cerebral endeavour, with the simple proviso that they are themselves non-creative – they are thinkers, teachers, readers. This careful positioning allows Bellow to write in a style fit for heroes: the High Style. To evolve an exalted voice appropriate to the twentieth century has been the self-imposed challenge of his work. It began with The Adventures of Augie March (1953), at times very shakily: for all-its marvels, Augie March, like Henderson the Rain King, often resembles a lecture on destiny fed through a thesaurus of low-life patois. Herzog erred on the side of private gloom, Humboldt on the side of sunny ebullience (with stupendous but lopsided gains for the reader). Mr Sammler’s Planet (1970) came nearest to finding the perfect pitch, and it is the Bellow novel which The Dean’s December most clearly echoes. The High Style is not a high style just for the hell of it: there are responsibilities involved. The High Style attempts to speak for the whole of mankind, with suasion, to remind us of what we once knew and have since forgotten or stopped trying to regrasp. ‘It was especially important’, Corde reflects, ’to think what a human being really was. What wise contemporaries had to say about this amounted to very little.’ The Bellow hero lays himself open to the world, at considerable psychological cost. Mr Sammler is ‘a delicate recording instrument’; Herzog is ‘a prisoner of perception, a com¬pulsory witness’. All that can be done with these perceptions, these data, is to transform them into – into what? Humboldt suffered from ’the longing for passionate speech’. Corde, like Sammler, aches to deliver his ‘inspired recitation’. It is the desire to speak, to warn -to move, above all. Albert Corde is ‘an image man’, ‘a hungry observer’. He has a ‘radar-dish face’, for ever picking up signals ‘from all over the universe’.”

 

Martin Amis (Cardiff, 25 augustus 1949)

 

De Amerikaanse dichter Charles Wright werd geboren op 25 augustus 1935 in Pickwick Dam, Tennessee. Zie ook alle tags voor Charles Wright op dit blog.

 

Stone Canyon Nocturne

Oude van dagen, oude vriend, niemand gelooft dat je terug zult komen.
Niemand gelooft meer in zijn eigen leven.

De maan hangt als een dood hart, koud en onstartbaar aan een zijden draadje
Aan de rand van de aarde
Eindelijk ontrouw, spottend over de varens en de roze struiken.

In de andere wereld maken kinderen de knopen in hun snaren los.
Ze zingen liedjes en hun vingers vervagen.

En hier, waar de zwaan neuriet in zijn holte, waar bloedwortel
En belladonna erop aandringen ons te troosten,
Waar de vos in de muur van de canyon onze handen leegrooft, extatisch voor meer,

Wentelt de Genezer als een parel van heldere olie door de nachtwind,
Deels oog, deels traan, niet bereid ons te herkennen.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Charles Wright (Pickwick Dam, 25 augustus 1935)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 25e augustus ook mijn blog van 25 augustus 2018 deel 1 en eveneens deel 2.

Drs. P, Charles Wright

De Nederlands-Zwitserse schrijver, tekstschrijver, componist, zanger en pianist Drs. P (eig. Heinz Hermann Polzer) werd geboren in het Zwitserse Thun op  24 augustus 1919. Zie ook alle tags voor Drs. P op dit blog.

 

Sestina

U ziet hier, leuk hè? een sestina staan
Een rijmende nog wel, al hoeft dat niet
Maar rijmloos zou het minder sierlijk wezen
Want dit is geen gedragen of bevlogen lied
Het is lectuur; dus komt het er op aan
Dat die zich ietwat lekker weg laat lezen

De woorden (als u even mee wilt lezen)
Die aan het einde van de regels staan
Zijn minder pluriform dan in een lied
Het moeten steeds precies dezelfde wezen
Bijvoorbeeld niet treedt telkens op als niet
Geniet of eboniet, dat gaat niet aan

Er is daarom niet veel opwindends aan
Om zo’n sestina door of voor te lezen
Hoe onkunstzinnig het dan ook mag staan
Ik zie nog liever een huisbakken lied
Met waanzin over weduwen of wezen
Maar goed, daarover hebben we het niet

O ja, gepaard rijm mag hier ook al niet
Sestinavolk heeft daar een hekel aan
Nu blijkt hier, als u goed kijkt, wezen-lezen
Gepaard en wel dus, in ’t envoi te staan
(Daar komt weer dat verrekte rijmwoord lied)
Als sluitstuk, dunkt me, mag het er wel wezen

Kom, laat ons eerlijk zijn, het loont in wezen
De moeite en de vindingrijkheid niet
En dat ik deze vorm niet uit kan staan
Was in mijn eerste woorden al te lezen
Zes strofen plus envoi – het tikt wel aan
Toch wordt het nooit een echt verhaal of lied

Of wel? Veronderstel, dit is een lied:
Waar zijn zij thans, die eens de weg mij wezen?
In ’s levens loterij trok ik een niet
Al trek ik mij het lot van derden aan
Van Congo-, Ango- en nog veel meer -lezen
Ik blijf alleen – geen Hindu ziet me staan…

Een mooi (laat staan bezield of lustig) lied
Is ’t zeker niet, en kan het ook niet wezen
Dus raad ik aan: nooit maken, hoogstens lezen

 

Drs. P (24 augustus 1919 – 13 juni 2015)
Portret van Drs. P door Frank Leenhouts, 2001

 

De Amerikaanse dichter Charles Wright werd geboren op 25 augustus 1935 in Pickwick Dam, Tennessee. Zie ook alle tags voor Charles Wright op dit blog.

 

Buiten zitten aan het einde van de herfst

Drie jaar geleden, ’s middags,
Zat ik hier vaak en probeerde ik
Aan de eenvoudige rekenkunde van mijn leven te beantwoorden,
Maar ik kon het nooit becijferen –
Dit object en dat object
Behelsden nooit het landschap
noch al zijn implicaties,
Deze boom en die struik
Voldeden nooit helemaal aan de som of het quotiënt
Die ik aftrok of meenam naar,
noch doen ze dat nu,
hoewel ik hier weer terug ben, kijkend wat ik kan berekenen,
Op zoek naar wat klopt.

Alles komt ergens vandaan
alleen iets komt uit het niets,
Zegt Lao Tse min of meer.
Bij uitstek verstandig, zeg ik,
Ik wrijf dit kleine slakkenhuis tussen mijn duim en twee vingers.
Delicaat als een oorring,
draagt het zijn leegte als een kind
Waar het vanaf zou zijn.
Ik wrijf het met de klok mee en tegen de klok in, in de hoop op iets
Luisterrijks in zijn vocabulaire of vermomming-
Maar een en een maken niets, voegt hij eraan toe,
eindeloos en overal,
De schaduw die alles afwerpt.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Charles Wright (Pickwick Dam, 25 augustus 1935)

 

Zie voor de schrijvers van de 24e augustus ook mijn blog van 24 augustus 2019 en ook mijn blog van 24 augustus 2018.

Koos Dijksterhuis, Charles Reznikoff

De Nederlandse schrijver, journalist en dichter Koos Dijksterhuis werd geboren op 23 augustus 1962 in Amersfoort. Zie ook alle tags voor Koos Dijksterhuis op dit blog.

Lockup

In huis heb ik gereinigd en geklust
Voldaan kijk ik de la’s van mijn bureau na
Weer keurig opgeruimd, dankzij corona
De hele samenleving kwam tot rust

In thuiswerk blijk ik stukken productiever
Dan op kantoor met allemaal geluid
Het beeldscherm kan een uurtje eerder uit
Zo houd ik het geloof ik voortaan liever

De blauwe hemel en de frisse lucht
Behalve samenzijn met oude mensen
Had ik die maanden weinig meer te wensen
Ik mis geen festival of chartervlucht

Dit zeg ik u, al zeg ik het met gêne
Ik blijf voorlopig nog in quarantaine

 

Verstekeling

Vervoerd naar verten door een schuit uit China
Een tot de kiel verroeste brik, bejaard
Met vuurwerk hopend op behouden vaart
Vol vage vracht en olievaten (‘Fina’)

Als nautisch lifter was het mij veel waard
Al stuiterde ik als een ballerina
Op zee en tropenkoorts en van de kina
Zo’n avontuur van ouderwetse aard

Aan boord te zijn, te lezen: Slauerhoff
Alleen in zijn gedichten kon hij wonen
Nooit vond hij ergens anders onderdak

Voor Slauerhoff heb ik sindsdien een zwak
Die rusteloze scheepsarts kon mij tonen:
Ook reizen door de poëzie is tof

 

Genezing

Laatst kwam ik bij een tovertherapeut
ik werd verpletterd onder haar charisma
ze overtuigde me: ik nam een klysma
de slechte energie die moest eruit

En werd ik ayurvedisch planteneter
dan werd ik ongetwijfeld nóg veel beter!
ik huppelde naar huis – het leek getover –
want al mijn klachten waren eensklaps over

Ik werd asceet en schoon mijn lichaam kwijnde
was ik gezond en bovenal voldaan
ik kon de slechte energie weerstaan!
en toen ik dood ging vond ik dat het einde

Dus laat u, mocht u het hiernamaals vrezen
eens door een tovertherapeut genezen!

 

Koos Dijksterhuis (Amersfoort, 23 augustus 1962)

 

De Amerikaanse dichter Charles Reznikoff werd op 30 augustus 1894 in New York geboren. Zie ook alle tags voor Charles Reznikoff op dit blog.

 

Het was al lang donker, maar nog steeds een uur voor het avondeten.

Het was al lang donker, maar nog steeds een uur voor het avondeten.
De jongen stond voor het raam achter het gordijn.
De straat onder de zwarte lucht was blauwachtig wit van de sneeuw.
Aan de overkant van de straat, waar de grond afloopt naar de stoep,
gingen jongens en meisjes op sleeën naar beneden.
De jongens zaten achter hem aan omdat hij een Jood was.

Eindelijk sliepen zijn vader en moeder. Hij stond op en kleedde zich aan.
In de gang pakte hij zijn slee en liep op zijn tenen naar buiten.
Niemand was op straat. De baan was uitgesleten, glad en
glibberig – precies goed.
Hij ging op zijn slee liggen en schoot weg. Hij ging slechts twee keer
naar beneden.
Hij stond kniediep in de sneeuw:
niemand was op straat, de ramen waren donker;
die bij de straatlantaarns lichtten op, maar de kamers binnen
waren donker;
op straat waren lange schaduwen van klonters sneeuw.
Hij pakte zijn slee en ging terug naar binnen.

 

Vertaald door Frans Roumen

 

Charles Reznikoff 30 augustus 1894 – 22 januari 1976)

 

Zie voor nog meer schrijvers van de 23e augustus ook mijn blog van 23 augustus 2018 en ook mijn blog van 23 augustus 2016 en ook mijn blog van 23 augustus 2015 deel 2.